Λυδία, Μελίνα, Γιώργος. Μια φιλία κι ένας έρωτας δοκιμάζονται. Περίληψη στο 1ο κεφάλαιο.
Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή.Όλα τα δικαιώματα ειναι νομικα κατοχυρωμενα. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδή...
Βγήκα στο δρόμο και περπατούσα χωρίς να ξέρω που πάω. Ήθελα να κλάψω αλλά δεν μπορούσα. Σαν τα δάκρυα να έβρισκαν τον δρόμο, από την ψυχή στα μάτια μου, αλλά αντί να βγαίνουν από μέσα μου κυλούσαν πάλι πίσω. Έφτασα σπίτι σε άθλια κατάσταση. Το κινητό μου χτυπούσε διαρκώς. Ο Γιώργος με έψαχνε. Άκουσα τον Χάρη να με φωνάζει αλλά τον αγνόησα. Έτρεξα στις σκάλες και χώθηκα στο διαμέρισμα μου. Λίγα λεπτά μετά άκουσα το χτύπημα στην πόρτα και τον φίλο μου να ρωτάει αν ήμουν καλά.
«Φύγε.» φώναξα.
«Λυδία, τι έγινε; Τι έχεις; Σε ψάχνει ο Γιώργος, έχει πάρει δεκάδες τηλέφωνα και δε το σηκώνεις.»
«Φύγε Χάρη, σε παρακαλώ άφησε με μόνη. Θα μιλήσουμε μετά.»
«Είσαι καλά;»
«Ναι» αποκρίθηκα με την φωνή μου να σπάει.
«Ρε Λυδία άνοιξε τι έπαθες;»
«Φύγε Χάρη, ΦΥΓΕ.» ούρλιαξα όντας σε απόγνωση.
«Όταν θελήσεις να μιλήσεις ξέρεις που θα με βρεις.» είπε κι έφυγε.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Παραδόθηκα στους λυγμούς μου. Έτρεξα στο κρεβάτι και έκρυψα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι προσπαθώντας να κρύψω την κραυγή μου. Γιατί έπρεπε να συμβεί αυτό τώρα; Γιατί τώρα; Κάναμε τόσα σχέδια με τον Γιώργο. Είχαμε τόσα όνειρα. Πως θα μπορούσα να του πω ότι όλα αναβάλλονταν; Πώς να του ομολογήσω τα λόγια του γιατρού; Δεν ήταν μόνο η αμυλοείδωση... Υπήρχε και αυτή η υποψία, που έτεινε προς την πραγματικότητα για την ύπαρξη παράλληλα και του πολλαπλού μυελώματος.
«Καρκίνος του αίματος. Ανίατος» είπε ο γιατρός. Από τις πρώτες εξετάσεις φαινόταν η συνύπαρξη των δυο αυτών παθήσεων. Μια ακόμα εξέταση θα επιβεβαίωνε τις υποψίες. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα από όσα πρότεινε.
Πως να ζητήσω από τον Γίωργο να γίνει νοσοκόμος μου και σιγά σιγά να με δει να σβήνω; Τι θα μπορούσα να του προσφέρω περισσότερο από το να καταστρέψω τη ζωή του, όπως κατάφερα να κάνω και στη δική μου; Όχι δεν μπορούσα να του το πω. Ήταν αδύνατο.
