Λυδία, Μελίνα, Γιώργος. Μια φιλία κι ένας έρωτας δοκιμάζονται. Περίληψη στο 1ο κεφάλαιο.
Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή.Όλα τα δικαιώματα ειναι νομικα κατοχυρωμενα. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδή...
Ένιωσα τα άκρα μου να τρέμουν. Γιατί ξαφνικά δεν ήθελα να μάθω τι συμβαίνει; Μήπως η άγνοια μου τόσο καιρό ήταν ότι καλύτερο; Ο γιατρός σηκώθηκε και ήρθε κοντά μου όταν με είδε να μπαίνω.
«Λυδία, έλα κοπέλα μου, σε περίμενα. Δώσε μου σε παρακαλώ τις εξετάσεις.»
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μηχανικά άνοιξα άπλωσα τα χέρια και έτεινα τους φακέλους σε εκείνους. Το ίδιο μηχανικά έκατσα στην καρέκλα μπροστά από το μεγάλο δρύινο γραφείο του. Τον είδα να συνοφρυώνεται και να μουρμουρίζει 'μάλιστα' κάμποσες φορές.
Τι έχουν οι γιατροί με το μάλιστα και το χρησιμοποιούν τόσο πολύ, αναρωτήθηκα.
Ύστερα ακούμπησε τα χαρτιά μπροστά του, έβγαλε τα γυαλιά του και σταύρωσε τις παλάμες του κοιτώντας με στα μάτια.
«Λυδία μου, τα αποτελέσματα σου δεν είναι και τόσο καλά. Θα σου γράψω κάποιες επιπλέον εξετάσεις και βιοψίες αν δεν έχεια αντίρρηση.» Είχα σαστίσει τόσο που δέχτηκα να προβώ σε όποια εξέταση ζήτησε χωρίς να θέσω ερωτήσεις. Κανόνισε να κάνω εισαγωγή στην κλινική, όπου είχαν γίνει και οι προηγούμενες εξετάσεις, ώστε να μην χάσουμε χρόνο. Το πρωί θα γίνονταν όλες οι λήψεις και την επόμενη μέρα θα μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι. Εκεί θα χρειαζόταν να προσέξω λίγο κυρίως λόγω της βιοψίας στο νεφρό.
Ήμουν τυχερή γιατί εκείνες τις μέρες ο Χάρης και η Γιώτα θα έλειπαν. Είχαν κανονίσει από καιρό να κάνουν ένα ταξίδι στην Βενετία. Αυτό με βόλεψε γιατί δεν χρειάστηκε να ενημερώσω κανέναν. Οι δικοί μου και ο Γιώργος ήξεραν ότι συνεχίζω τη ζωή μου και ο Χάρης δεν ήταν εδώ για να το διαψεύσει!
Μια βδομάδα μετά τις λήψεις, βρισκόμουν ξανά στο ιατρείο του γιατρού μου. Κρατούσε στα χέρια του τις απαντήσεις των εξετάσεων και ήταν σκεπτικός.
«Δυστυχώς είναι αυτό που φοβόμουν. Έχεις ακούσει την αμυλοείδωση;» ρώτησε ο γιατρός και κούνησα το κεφάλι. Άρχισε μου εξηγήσει περί τίνος πρόκειται, όσο πιο απλά μπορούσε. «Είναι μια σπάνια ασθένεια που εμφανίζεται όταν μια ουσία, το αμυλοειδές, συσσωρεύεται στο σώμα. Πρόκειται για μια μη κανονική πρωτεΐνη που παράγεται από τα κύτταρα στο μυελό των οστών. Κάποιες φορές χωρίς να γνωρίζουμε την αιτία συσσωρεύεται σε κάποιον ιστό ή όργανο πλήττοντας την φυσιολογική λειτουργία του. Σύμφωνα με τις εξετάσεις σου τόσο το έντερο όσο και το νεφρό σου έχουν προσβληθεί».
«Τι πρέπει να κάνω γιατρέ;» θέλησα να μάθω.
«Λυδία, λυπάμαι γι' αυτό που θα πώ... Αν είχες έρθει νωρίτερα θα μπορούσαμε να περιορίσουμε την παραγωγή αμυλοειδούς και να εμποδίσουμε τις βλάβες στα όργανα. Δυστυχώς άργησες. Εδώ μιλάμε για μια νόσο για την οποία δεν υπάρχει οριστική θεραπεία. Επικεντρωνόμαστε στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, που προκαλούνται από τα όργανα που έχουν επηρεαστεί. Θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε κάποιο σχήμα χημειοθεραπείας ή μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων βέβαια...»
«Θα με κάνουν καλά;» τον διέκοψα θέλοντας να μάθω.
«Μπορούμε να προσπαθήσουμε. Θα κάνουμε ότι μπορούμε.» είπε μα ήταν φανερό πως το έλεγε για να μου δώσει θάρρος. Την υπόλοιπη ώρα κουνούσα αδιάφορα με το κεφάλι σε όσα έλεγε. Η ουσία ήταν μία. Δεν υπήρχε θεραπεία και στην δική μου περίπτωση το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να παρατείνω ίσως λίγο τον χρόνο. Αυτό δεν αναιρούσε το γεγονός πως η πορεία της νόσου ήταν προδιαγεγραμμένη. Φεύγοντας είχα ήδη πάρει τις αποφάσεις μου. Το μόνο που έμενε ήταν να βρω το θάρρος για να τις πραγματοποιήσω. Ο γιατρός με συνόδευσε ως την πόρτα. Η γραμματέας του με κοιτούσε με οίκτο. Ένιωσα πραγματικά πολύ άβολα.
Καλημέρα! Στενάχωρο κεφάλαιο το ξέρω. Σαν αναγνώστρια κι εγώ ακόμα με μαλώνω. Σαν συγγραφέας δεν θα μιλήσω!! Ξεκινάμε την αντίστροφη μέτρηση. 10...
