Το Σάββατο το βράδυ βρισκόμουν στο σπίτι του Στράτου με τη Μελίνα και το Γιώργο. Η Ράνια για καλή μου τύχη εκείνη τη μέρα είχε άλλες υποχρεώσεις και μας είχε απαλλάξει από την ενοχλητική της παρουσία.
Χαζεύαμε μια ταινία, απαίσια ομολογουμένως, επιλογή των αγοριών φυσικά, και βαριόμουν μέχρι θανάτου. Πάνω σε μια από τις κλασικές σκηνές με αυτοκίνητα, που ως δια μαγείας, πετάνε στον αέρα, πηδώντας πάνω από εκρήξεις, φέρνοντας δεκάδες τούμπες, κατά την πτώση αλλά από θαύμα ο πρωταγωνιστής βγαίνει ανέπαφος, το πολύ με μια γρατζουνιά στο κεφάλι λες και είναι ο Χαιλάντερ, χτύπησε το τηλέφωνο μου. Κοίταξα το κινητό μου μαζί με τον Γιώργο που βλέποντας το όνομα του καλούντα στραβομουτσούνιασε. Αγνόησα το υφάκι του και αποδέχτηκα την κλήση.
«Καλησπέρα Σταμάτη, τι έγινε;»
«Καλησπέρα. Τι κάνεις;»
«Καλά»
«Σε πήρα να δω αν ακόμα ενδιαφέρεσαι να έρθεις στον αγώνα αύριο»
«Ναι εννοείται ότι θα έρθω. Θες να μου πεις που είναι ή καλύτερα στείλε μου σε μήνυμα την διεύθυνση γιατί δεν έχω χαρτί να σημειώσω»
«Έλεγα αν δεν σε πειράζει να έρθω να σε πάρω και να πάμε παρέα και μετά ίσως βγαίναμε για ένα ποτό»
Δεν είχα και πολύ χρόνο να σκεφτώ την πρόταση του. Ο Σταμάτης ήταν ενδιαφέρον παιδί και είχα περάσει καλά, οπότε αποφάσισα να δεχτώ. Δεν είχε νόημα εξάλλου να περιμένω από τον Γιώργο να εκδηλώσει το οποιοδήποτε ενδιαφέρον. Ήταν προφανές ότι αυτά που του πρόσφερε η Ράνια ήταν πιο σημαντικά από ότι θα μπορούσα να του δώσω εγώ.
«Εντάξει, τι ώρα να σε περιμένω;»
«Ο αγώνας είναι στις 8. θα έρθω στις 7. Κοντά είμαστε θα δεις και το ζέσταμα» είπε εκείνος και κοκκίνισα σκεπτόμενη ότι θα τον έβλεπα σχεδόν γυμνό και ξαφνιάστηκα με τον εαυτό μου που έβλεπα αυτή την προοπτική ως κάτι πολύ ενδιαφέρον.
Έκλεισα το τηλέφωνο και γύρισα το κεφάλι αντικρίζοντας το πρόσωπο του Γιώργου. Τα μάτια του άστραφταν . Είχε εξαγριωθεί.
«Τι;» τον προκάλεσα.
«Τίποτα κάνε ότι θες»
«Αυτό εννοείται» είπα και γύρισα κάνοντας πως παρακολουθώ την ταινία.
Ένιωθα τόσο θυμωμένη μαζί του. Μα να μου κάνει έλεγχο ο Γιώργος; Ο Γιώργος που την μια με φιλούσε σαν να μην υπάρχει αύριο και την επόμενη στιγμή έτρεχε πίσω από τα φουστάνια της Ράνιας; Τι στο καλό ήθελε από μένα επιτέλους; Όλο αυτό το παιχνίδι έμοιαζε με επίδειξη δύναμης και υπεροχής. Σαν να προσπαθούσε να αποδείξει πόσο πολύ μπορεί να με επηρεάσει.
Ε λοιπόν το παραδέχομαι. Με επηρέαζε σε πολύ μεγάλο βαθμό και νομίζω πως πλέον αυτό το γνωρίζαμε πολύ καλά και οι δυο. Δεν είχε όμως κανένα νόημα να κοροϊδευόμαστε. Εκείνος δεν είχε σκοπό να χωρίσει τη Ράνια. Αν το ήθελε θα το είχε κάνει. Κι εγώ δεν μπορούσα να σπαταλήσω περισσότερο χρόνο περιμένοντας.
Όταν η ταινία που βλέπαμε τελείωσε η Μελίνα μου είπε ότι θα έμενε λίγο ακόμα στον Στράτο, ο οποίος έφευγε την επόμενη μέρα. Έτσι ο Γιώργος προθυμοποιήθηκε να με γυρίσει σπίτι.
«Όχι δεν χρειάζεται θα περπατήσω»
«Τέτοια ώρα; Με τίποτα»
«Γιώργο...»
«Είπα θα σε πάω» αρπάζοντας τα κλειδιά του βγήκε έξω πετώντας ένα μην αργήσεις.
Τι εκνευριστικός άνθρωπος. Ποιος νομίζει ότι είναι που νομίζει ότι μπορεί να με ελέγχει;
Ήμουν πολύ θυμωμένη, έβραζα και έβγαζα καπνούς. Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο πήγα να πω κάτι, αλλά δεν πρόλαβα να αρθρώσω λέξη. Εκείνος όντας πιο γρήγορος έπεσε πάνω μου κολλώντας τα χείλη του στα δικά μου.
VOUS LISEZ
Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR
Roman d'amourΛυδία, Μελίνα, Γιώργος. Μια φιλία κι ένας έρωτας δοκιμάζονται. Περίληψη στο 1ο κεφάλαιο. Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή.Όλα τα δικαιώματα ειναι νομικα κατοχυρωμενα. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδή...
