Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Τα πάντα εσύ

Επιστρέψαμε στην Αθήνα, ο Γιώργος έφυγε πάλι για το Λονδίνο κι εγώ επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη. Έφτασα και ανέβηκα πρώτα στο σπίτι μου να αφήσω τις βαλίτσες μου. Έκανα ένα μπάνιο και στέγνωσα τα μαλλιά μου πιάνοντας τα στην συνέχεια σε έναν χαλαρό κότσο. Λίγα λεπτά αργότερα άνοιγε η πόρτα του διαμερίσματος της Γιώτας και του χάρη και με υποδεχόταν ο δεύτερος με ενθουσιασμό.

«Καλώς την. Γιώτα έλα.» φώναξε και είδα την κοπέλα να ξεπροβάλει και να έρχεται κοντά μου.

«Καλώς ήρθες Λυδία.» χαιρέτησε και με αγκάλιασε θερμά.

«Καλώς σας βρήκα. Τι μου κάνετε;» ρώτησα ενώ περνούσαμε στο καθιστικό. Μου είπαν εν τάχη τα νέα τους και με προσκάλεσαν να κάτσω να φάω μαζί τους.

«Πως τα πέρασες το καλοκαίρι; Πάχυνες λίγο ή μου φαίνεται;» με πείραξε ο Χάρης αλλάζοντας την κουβέντα.

«Όχι δεν σου φαίνεται. Με ταΐζουν καλά στην πατρίδα.» αντιγύρισα και γελάσαμε.

«Για πες πως ήταν οι διακοπές σου; Φαίνεσαι καλύτερα.» παρατήρησε εκείνος.

«Ξεκουράστηκα παιδιά. Δεν το είχα καταλάβει, αλλά το είχα ανάγκη τελικά.» παραδέχτηκα.

«Μπα δεν είναι μόνο ότι ξεκουράστηκες. Κάτι έχει αλλάξει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι. Κάτι έγινε δεν μπορεί.» επέμενε ο Χάρης και χαμογέλασα πονηρά. «Να το. Αυτό το βλέμμα το ήξερα. Λέγε τι είναι.»

«Λοιπόν, στα Κήθυρα ήταν και ο Γιώργος.»

«Αλήθεια;» αναφώνησε ενθουσιασμένη η Γιώτα που κατάλαβε.

«Ε και τι;» ρώτησε ο Χάρης που δεν κατάλαβε τίποτα.

«Τι, τι Χάρη μου; Δεν καταλαβαίνεις; Είναι και πάλι μαζί.» είπε η Γιώτα.

«Όχι;» αναφώνησε σαστισμένος.

«Ναι.» παραδέχτηκα εγώ

«Λυδία αυτό είναι υπέροχο.» αποκρίθηκε χαρούμενη η Γιώτα και την ευχαρίστησα.

«Λυδία, δεν θέλω να σου χαλάσω την χαρά αλλά είσαι σίγουρη ότι κάνεις καλά. Από την μέρα που σε γνώρισα πασχίζεται να κρατήσετε αυτή την σχέση αλλά όλο κάτι πάει στραβά.» είπε ο Χάρης επισημαίνοντας τις βασικές αλήθειες για την σχέση μου με τον Γιώργο.

«Χάρη έχεις δίκιο. Από την αρχή πασχίζουμε να ξεπεράσουμε εμπόδια που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Ένα κόβουμε δέκα βγαίνουν. Κι όμως είμαστε ακόμα ερωτευμένοι. Ακόμα σκέφτεται ο ένας τον άλλον και κανείς από τους δυο δεν μπορεί να προχωρήσει. Ξέρεις γιατί; Γιατί υπάρχει αγάπη ανάμεσα μας. Πραγματική αγάπη. Θέληση θέλει και θα βρούμε τη λύση.» απάντησα και ο φίλος μου δεν είπε άλλα. Ήξερα πως διατηρούσε τις επιφυλάξεις του μα προς τιμήν του επέλεξε να τις κρατήσει για τον εαυτό του.