Λυδία, Μελίνα, Γιώργος. Μια φιλία κι ένας έρωτας δοκιμάζονται. Περίληψη στο 1ο κεφάλαιο.
Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή.Όλα τα δικαιώματα ειναι νομικα κατοχυρωμενα. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδή...
Μπήκαμε στο σπίτι και μαρμάρωσα βλέποντας την να στέκεται μπροστά μου. Ο Στράτος δίπλα μου ήταν έκπληκτος. Τουλάχιστον δεν το ήξερε, γιατί αν γνώριζε ότι θα ερχόταν και δεν μου το είχε πει θα γινόταν χαμός. Την είδα να κινείτε προς το μέρος μου. Το χέρι μου σηκώθηκε αντανακλαστικά, θέλοντας να την κρατήσω μακριά μου. Αν με άγγιζε θα τα ξεχνούσα όλα και θα την συγχωρούσα κι αυτό δεν ήθελα να το κάνω. Έχω τόσο θυμό μέσα μου.
«Μελίνα ;» ψέλλισε.
«Μελίνα τι ;» απάντησα ψυχρά.
«Ήρθα.» είπε
«Καλώς ήρθες Λυδία» συνέχισα ειρωνικά.
«Μόνο αυτό έχεις να πεις ; Ήρθε η κολλητή σου μετά από τόσους μήνες και το μόνο που έχεις να πεις είναι καλώς ήρθες ;» ρώτησε. Φαινόταν πληγωμένη. Με κοιτούσε με το κουταβίσιο της βλέμμα. Όχι δε θα υποκύψω.
«Η κολλητή μου ; Ας γελάσω. Δεν έχω κολλητή πια. Έπαψα να έχω τη μέρα που αποφάσισε να με βγάλει από τη ζωή της χωρίς να μου αξίζει.» κάγχασα.
«Μπορώ να σου εξηγήσω αν μου δώσεις την ευκαιρία.» παραπονέθηκε.
«Είχες πολλές ευκαιρίες Λυδία. Λυπάμαι.» απάντησα κι αμέσως μετά άνοιξα την πόρτα και έφυγα από το σπίτι. Δεν έχω ιδέα που να πάω, απλά δεν άντεχα να είμαι στον ίδιο χώρο μαζί της.
Τα μάτια μου θόλωσαν πάλι από τα δάκρυα. Η καρδιά μου χτυπάει ξέφρενα. Τα μάγουλα μου καίνε. Δεν θέλω να της μιλήσω. Δεν θέλω να την συγχωρέσω. Ακούς εκεί η κολλητή μου. Που ήταν όταν ξεσκιζόταν η καρδιά μου εξαιτίας της εγκατάλειψης της;
«Γαμώτο.» φωνάζω και κλωτσάω δυνατά την ρόδα του σταθμευμένου αυτοκινήτου. Ακουμπάω τα χέρια στον ουρανό του και κλείνω τα μάτια. Παίρνω βαθιές ανάσες για κατευνάσω τα νεύρα μου. Μαζί μου τα έχω. Παρά τα όσα μου έκανε θέλω να τρέξω πίσω στο σπίτι και να την αγκαλιάσω. Θέλω να διαγράψω το πρόσφατο παρελθόν και να την έχω πάλι δίπλα μου. Το πρώτο εκείνο δευτερόλεπτο που την είδα μπροστά μου ένιωσα χαρά. Μετά επέστρεψε ο πόνος. Θέλω να τα ξεχάσω όλα. Θέλω την κολλητή μου πίσω. Την καταλαβαίνω. Ξέρω γιατί έφυγε από την πρώτη στιγμή. Κι αυτό είναι το χειρότερο. Ήταν με τον Γιώργο. Είναι και πάλι μαζί. Μετά από όλα αυτά πως μπορώ να την εμπιστευτώ ξανά; Είμαι θυμωμένη, μα πιο πολύ φοβάμαι. Φοβάμαι ότι δεν το έχει σε τίποτα να ποδοπατήσει και πάλι την καρδιά μου, στην πρώτη στραβή.
«Σκατά τα έκανες Λυδία.» φωνάζω πάλι. Νιώθω κάποιον να με αγκαλιάζει. Γυρίσω και βλέπω τον Στράτο να με κοιτάζει με κατανόηση.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
«Ηρέμησε μωρό μου. Όλα θα πάνε καλά.» μου λέει και κάπως μαλάκωσε ο πόνος.
Η μεριά της Μελίνας!!
Καλό βράδυ και καλό σαββατοκύριακο!
Το σκ κλασικά το αφιερώνω στις λιακάδες της ζωής μου!! Σας φιλώ!!
