Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Διακοπές μαζί μας

Ένα καυτό απόγευμα στα μέσα του Ιούλη, πίναμε καφέ, στον κήπο του σπιτιού της Μελίνας.

«Δεν θα ήταν τέλειο να πάμε κάπου οι δυο μας φέτος;» αναφώνησε η φίλη μου.

«Πω τι ιδέα έριξες τώρα φιλενάδα. Για πες έχεις κάτι στο μυαλό σου;» Ρώτησα ενθουσιασμένη την φίλη μου.

«Ο Μανώλης, ο Χασαπάκης, μου είπε για ένα κάμπινγκ στο Γύθειο που πάει με τους δικούς του. Έχει ότι θέλεις μέσα για φαγητό, ποτό, την θάλασσα στα πόδια σου και η περιοχή έχει πολλά μέρη για να επισκεφτείς. Τι λες ψήνεσαι;» ρώτησε.

«Καλά το ρωτάς; Μόνο για πες τι θα κάνουμε με τους γονείς μας; Υπάρχει περίπτωση να μας αφήσουν;» μας προσγείωσα ανώμαλα στην πραγματικότητα.

«Ναι, τώρα που το λες. Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Κρίμα και πολύ θα το ήθελα να φύγουμε για λίγες μέρες» συνέχισε εκείνη απογοητευμένη.

«Κι εγώ.»

Ακούσαμε την πόρτα της πυλωτής να ανοίγει και είδαμε να μπαίνουν ο Γιώργος με τον Στράτο. Κρίνοντας από την εμφάνιση τα αγόρια μόλις επέστρεφαν από την θάλασσα.

«Δεν είναι άδικο αυτοί να πηγαίνουν παντού μόνοι τους κι εμείς να χρειαζόμαστε συνοδό;» ρώτησα την Μελίνα που με κοίταξε σαν να της είχα μόλις χαρίσει τον ουρανό με τ' άστρα.

«Αυτό είναι» είπε μα πριν προλάβω ρωτήσω λεπτομέρειες ο Γιώργος ήρθε κι έκατσε δίπλα μου.

«Καλώς τους» τους καλωσόρισε η Μελίνα και μου έκλεισε συνωμοτικά το μάτι. «Να σας κάνω καφεδάκια;»

«Αχ μπράβο Μελινάκι. Ένας φραπές τώρα είναι ότι πρέπει, ευχαριστώ», αναφώνησε ο Γιώργος.

«Συμφωνώ. Έλα πάμε πάνω παρέα να πλύνω λίγο τα χέρια μου και να σε βοηθήσω» είπε ο Στράτος και τα μάτια της κολλητής μου έλαμψαν.

Εγώ πάλι κατέβασα τα μούτρα που θα έπρεπε να μείνω μόνη με τον Γιώργο, έστω και για λίγο. Δεν τον είχα δει μετά το πρωινό που ακολούθησε το πάρτι των γενεθλίων μας και ειλικρινά δεν θα άντεχα έστω κι ένα εριστικό σχόλιο από μέρους του.

«Τι έγινε Λυδία, δεν μιλάς.» παρατήρησε αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω.

«Τι να πω μαζί σου;»

«Τίποτα δεν έχεις να πεις μαζί μου; Τόσο πολύ με αντιπαθείς λοιπόν;» η απογοήτευση ήταν εμφανής στην φωνή του.

Τον κοίταξα καλά. Εντάξει παραδέχομαι ότι με νευρίαζε αλλά δεν τον αντιπαθούσα κιόλας. Θέλω να πω, πέρα από τις στιγμές που με κορόιδευε και με πείραζε, την υπόλοιπη ώρα τα περνούσα καλά με την παρέα του. Όποτε είχε τύχει να κάτσει μαζί με μένα και την Μελίνα, τις φορές που έμενα σπίτι τους, διασκέδαζα με τα αστεία του.