Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Γιώργος

Γιώργος.

Ξυπνάω και βρίσκω την Ράνια δίπλα μου. Κλείνω τα μάτια και ανασαίνω βαθιά. Αυτό το λίγο είναι αρκετό για να ξεπροβάλλει η μορφή της. Θα άλλαζα και τη ζωή μου να ήταν εκείνη στη θέση της Ράνιας. Μου λείπει....

Καταλαβαίνω γιατί έφυγε. Θέλω να της ρίξω ευθύνες αλλά δεν μπορώ. Η Μελίνα με κατηγόρησε για όλα και είχε δίκιο... Μόνος μου μας διέλυσα. Από την στιγμή που έφυγα από το Νυχτερινό εκείνη τη μέρα και άκουσα την Ράνια να μου λέει ότι περιμένει τα παιδί μου, ο χρόνος έχει νεκρώσει.

Θα γίνω πατέρας... Φοβάμαι. Όχι για μένα αλλά για το παιδί. Πως θα μεγαλώσει μαζί μας; Δεν αγαπώ τη Ράνια. Δεν θέλω να ξυπνάω δίπλα της. Θέλω τη Λυδία αλλά εκείνη δεν θα είναι ποτέ πια εδώ. Είχα τόσες ευκαιρίες να είμαι μαζί της και τις πέταξα όλες. Γιατί; Γιατί ήμουν βλάκας. Όταν κατάλαβα ότι μου αρέσει, όταν κατάλαβα πόσο ερωτευμένος ήμουν μαζί της, σηκώθηκα και έφυγα. Δείλασα. Ήταν η Λυδία. Η κολλητή της αδελφής μου. Την ήξερα μια ζωή, δεν μπορούσα να είμαι ερωτευμένος μαζί της. Τίποτα από όσα ένιωθα δεν έβγαζαν νόημα. Ήμουν δειλός. Αυτό πληρώνω τώρα...

Δεν πίστευα ότι εκείνη θα γυρνούσε να με κοιτάξει. Και όταν κατάλαβα ότι της αρέσω, τρόμαξα. Ο ηλίθιος τρόμαξα, ότι δεν είμαι αρκετά καλός για εκείνη. Έφυγα σαν κυνηγημένος, λες και δεν ήξερα ότι θα την πλήγωνε η συμπεριφορά μου. Αλλά δεν στάθηκα μόνο εκεί. Όχι, έπρεπε να της τρίψω στα μούτρα την σχέση μου με την Ράνια και την κουβάλησα πρωτοχρονιάτικο μαζί μου.

Πόσες φορές με εκλιπαρούσε με τα μάτια να διαλέξω εκείνη κι εγώ διάλεγα τη Ράνια. Σκατά τα έκανα. Σκατά. Χωρίς λόγο, απλά γιατί ήμουν ηλίθιος και δειλός. Σε όσα μου είπε κάποτε είχε δικιο. Εκείνη υπήρξε πιο ειλικρινής από μένα. Πιο ώριμη. Εκείνη ήταν ο άντρας στη σχέση μας.

Σηκώνομαι εξοργισμένος από το κρεβάτι. Η Ράνια σαλεύει. Παρακαλάω να μην ξυπνήσει πριν προλάβω να φύγω.

Θεέ μου, έτσι θα είναι η ζωή μου από' δω και πέρα;

Αύριο είναι ο γάμος. Ακόμα πιστεύω ότι είναι όνειρο αυτό που ζω. Ένας εφιάλτης κι όταν θα ξυπνήσω θα αντικρύσω την Λυδία να κοιμάται πλάι μου.

Μας είδε με την Ράνια... Το βλέμμα της έπεσε στα χέρια μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πληγωμένη της ματιά. Στ' αλήθεια νόμιζε ότι την ξέχασα; Ότι άλλαξαν όλα όσα ένιωθα; Δεν πρόλαβα να της εξηγήσω. Η Ράνια ένιωσε μια ζαλάδα και μου έπιασε το χέρι λίγο πριν πέσει η Λυδία πάνω μας. Ήθελα να τρέξω να της μιλήσω. Δεν μπορούσα όμως να αφήσω τη Ράνια. Έχω ευθύνη σ' αυτό το μπλέξιμο. Όσο κι αν δεν μου αρέσει, είναι έγκυος στο παιδί μου... Στο παιδί μου... Πόσο περίεργο μου ακούγεται...

Αύριο είναι ο γάμος... Θα έπρεπε να χαίρομαι... θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένος... θα έπρεπε να παντρεύομαι αυτή που αγαπάω... Στη θέση της Ράνιας, θα έπρεπε να είναι η Λυδία...

"Σ' αγαπάω Λυδία" ψυθιρίζω απελπισμένος...

Ένα μικρό δειγμά από τη μεριά του Γιώργου, πριν συνεχίσουμε την ιστορία μας από εκεί που είχαμε μείνει!! :-*