Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Η λύση

 Απέμεινα να κοιτώ την πόρτα βουβή και άδεια. Ο Γιώργος δεν ήταν υπερβολικός τελικά. Την είχα χάσει. Ένας λυγμός βγήκε από τα χείλη μου και την ίδια διαδρομή ακολούθησαν κι άλλοι. Ο Γιώργος με έκλεισε στα μπράτσα του.

«Λυπάμαι Λυδία. Άλλαξε πολύ η Μελίνα από τότε που έφυγες. Περίμενε να την πάρεις ένα τηλέφωνο. Περίμενε ένα σου μήνυμα για μήνες. Και όταν κατάλαβε ότι την είχες ξεγράψει, σε μίσησε.» με πληροφόρησε και ένιωσα να βουλιάζω στη δυστυχία. Όσο και αν ήθελα να την κατηγορήσω όμως δεν μπορούσα. Εγώ έφταιγα. Εγώ την έβγαλα από τη ζωή μου. Θέλησα να με προστατέψω αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα το κακό που έκανα στη φίλη μου με την απομόνωση μου. Τα λάθη μας τα φορτώθηκε εκείνη, που ήταν απλά μια παράπλευρη απώλεια στον πόλεμο που είχε κηρύξει η Ράνια σε βάρος μου.

«Θα πάω σπίτι» ανακοίνωσα στον Γιώργο νιώθοντας πραγματικά κενή.

«Λυδία μην το κάνεις αυτό. Σε παρακαλώ μην με κλείνεις έξω από όσα νιώθεις.»

«Θέλω απλά να μείνω για λίγο μόνη μου. Μόνο αυτό.» τον διαβεβαίωσα και πιάνοντας το πρόσωπο του με τα χέρια μου τον τράβηξα κοντά μου προσφέροντας του τα χείλη μου για ένα φιλί. Αμέσως μετά τον άφησα και γύρισα σπίτι μου, με την υπόσχεση να τα ξαναλέγαμε το βράδυ.

Ήθελα να καθαρίσω το μυαλό μου από το χάος που επικρατούσε μέσα του. Η στάση της Μελίνας παρά το ότι ήταν απόλυτα κατανοητή, με είχε ταράξει. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να αντιστρέψω την κατάσταση. Ήταν η καλύτερη μου φίλη και αρνιόμουν πεισματικά να δεχτώ ότι μπορούσα να έχω τον Γιώργο, πίσω στη ζωή μου και όχι εκείνη.

Έσπαγα το κεφάλι μου αλλά λύση δεν έβρισκα. Πήγα στη κουζίνα να βάλω ένα ποτήρι νερό και βρήκα την μητέρα μου.

«Γεια» την χαιρέτησα κακόκεφα.

«Τι έπαθες παιδί μου ;» θέλησε να μάθει εκείνη.

«Συνάντησα την Μελίνα πριν λίγο.»

«Μάλιστα.» αρκέστηκε μόνο να πει.

«Μαμά δεν θέλησε να μου μιλήσει.» είπα κλαψουρίζοντας και έπεσε στην αγκαλιά της.

«Λογικό είναι Λυδία μου. Την πλήγωσες πολύ την φίλη σου, mε την απομάκρυνση σου. Έλα λίγο στη θέση της. Σε εμπιστευόταν, σε αγαπούσε κι εσύ την έβγαλες από τη ζωή σου σε μια στιγμή. Δεν της έδωσες ούτε μια ευκαιρία να σου μιλήσει ή να σου σταθεί.»

«Μα, μαμά πως θα μπορούσα να είμαι φίλη μαζί της ενώ ο Γιώργος παντρευόταν; Πως θα κατάφερνα να διατηρήσω τη σχέση μας χωρίς να βλέπω εκείνον;» υπερασπίστηκα τον εαυτό μου.

«Δεν θα σου πω πως είχες άδικο ή δίκιο κορίτσι μου. Ίσως θα έπρεπε να έχεις βρει κάποιον τρόπο, δεν ξέρω. Δεν είναι πως δεν σε καταλαβαίνω. Κάνε υπομονή. δώσε της χρόνο. Έχει κλονιστεί η πίστη της σε σένα και την φιλία σας και φυσικά η εμπιστοσύνη της στο πρόσωπο σου» εξήγησε η μητέρα μου και τα λόγια της ήρθαν και τρύπωσαν στο μυαλό μου, ανάβοντας το φως της σκέψης, παρέχοντας μου αυτό που χρειαζόμουν.

Η λύση ήταν μπροστά στα μάτια μου. Ήταν κάτι τόσο απλό μα και δύσκολο συνάμα. Οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στον σεβασμό και την εμπιστοσύνη. Η φιλία ειδικά χωρίς αυτά τα δυο δεν υφίσταται. Κι εγώ με τις πράξεις μου είχα προδώσει την Μελίνα. Είχε δίκιο η μητέρα μου. Την είχα πληγώσει και είχε κάθε δικαίωμα να νιώθει αδικημένη και θυμωμένη μαζί μου. Έπρεπε να της αποδείξω ότι έχω μετανιώσει. Έπρεπε να παλέψω για να κερδίσω την φίλη μου πίσω και αυτό σκόπευα να κάνω.

«Ευχαριστώ μαμά» είπα και την φίλησα. Έτρεξα στο δωμάτιο μου άρπαξα την κορνίζα με την φωτογραφία της Μελίνας κι εμένα από μια άλλη εποχή και την κοίταξα καλά.

«Είμαι μισή χωρίς εσένα, αλλά θα σε κερδίσω πάλι, που να πάρει.» αναφώνησα με πείσμα.

Η προοπτική να μην καταφέρω να ξαναχτίσω την φιλία μας δεν ήταν αποδεκτή. Ήμουν αποφασισμένη και κάπως έτσι αγκαλιά με την κορνίζα αποκοιμήθηκα και ήταν ο επίμονος ήχος του κινητού μου που με ξύπνησε λίγη ώρα αργότερα.

«Ναι ;» κατάφερα να ψελλίσω νυσταγμένα χωρίς να κοιτάξω ποιος καλούσε.

«Ματάκια κοιμάσαι ;» ακούστηκε η φωνή του Γιώργου από την άλλη άκρη της γραμμής.

«Έλα Γιώργο, τι ώρα είναι ;» θέλησα να μάθω τρίβοντας τα μάτια μου.

«Κοντεύει οκτώ. Θα βρεθούμε όπως είχαμε συμφωνήσει ή προτιμάς να κοιμηθείς ;»

«Όχι μωρό μου θα βρεθούμε κανονικά. Θέλεις να πάμε στο Νυχτερινό ;» ρώτησα.

«Ναι. Σε μια ώρα είναι καλά ;»

«Ναι θα τα πούμε εκεί» είπα και κλείσαμε το τηλέφωνο.

Σηκώθηκα και προχώρησα στο μπάνιο. Χώθηκα στην μπανιέρα και άφησα το νερό να ξεπλύνει την νύστα μου. Όταν βεβαιώθηκα πως συνήλθα από τον ύπνο έκλεισα την βρύση και τυλίχτηκα με την πετσέτα μου. Μπήκα στο δωμάτιο μου, διάλεξα ένα τζιν και μια απλή μαύρη μπλούζα, έπιασα τα μαλλιά μου σε μια ανάλαφρη αλογοουρά και αφού βάφτηκα ελαφρώς ξεκίνησα για το Νυχτερινό.

Έφτασα σχετικά νωρίς. Το κρύο ήταν αρκετά τσουχτερό για Δεκέμβρη μήνα, οπότε αποφάσισα να περάσω στο εσωτερικό του μαγαζιού, να περιμένω τον Γιώργο.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!  :-*