Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Το παιχνιδάκι σου

Θα αλλάζαμε τον χρόνο, η οικογένεια μου και η οικογένεια της Μελίνας στο σπίτι μου και μετά θα φεύγαμε, να πάρουμε τον Στράτο και να πάμε στο Νυχτερινό.

Το Νυχτερινό ήταν μια καφετέρια στο Μπουρνάζι. Ήταν σχετικά μικρό και θύμιζε παλιό καφενείο. Είχε μικρά σιδερένια τραπεζάκια το καθένα ζωγραφισμένο με διαφορετική παράσταση. Μπουκέτα λουλουδιών, γάτες, κάστρα μα το αγαπημένο μου, ήταν αυτό με το άσπρο άλογο.

Οι καρέκλες ήταν οι κλασικές ξύλινες καρεκλίτσες με τα ψάθινα καθίσματα, βαμμένες με διάφορα χρώματα. Στα πρεβάζια των παραθύρων είχε μικρά γλαστράκια με βασιλικούς και μαργαρίτες. Στην άκρη ένα παλιό πηγάδι έδινε την αίσθηση ότι βρισκόσουν σε αυλή παλιού αρχοντικού. Πιο μέσα είχε μικρά χαμηλά καναπεδάκια στρωμένα με κουρελούδες. Στους τοίχους ζωγραφισμένα παράθυρα έδιναν τον αέρα σπιτιού και στην άκρη ένα ξύλινο μπαρ.

Ήταν τόσο όμορφο μαγαζί στο οποίο πηγαίναμε τακτικά μέχρι που τελικά έγινε το στέκι μας. Είχαμε αναπτύξει σχέσεις με τον ιδιοκτήτη, τον Διονύση και μας κρατούσε πάντα το τραπέζι με το άλογο όταν του λέγαμε ότι θα πάμε.

Κάθε Παρασκευή διοργάνωνε βραδιά καραόκε ενώ συχνά έκανε ψηφοφορίες για τους μόνιμους θαμώνες, σαν κι εμάς, για το τι βραδιά θα θέλαμε να διοργανώσει. Έτσι και για την αλλαγή του έτους είχε ρωτήσει αν θέλαμε καραόκε ή standup comedy. Φυσικά κέρδισε το καραόκε. Ενθουσιασμένες με την Μελίνα, μιας που λατρεύαμε τις βραδιές καραόκε και πάντα διασκεδάζαμε, πείσαμε τον Γιώργο και τον Στράτο, να μας ακολουθήσουν.

«3, 2 ,1 Καλή χρονιά» φωνάξαμε όλοι και αρχίσαμε να φιλιόμαστε και να αγκαλιαζόμαστε καθώς το 2007 μας αποχαιρέτησε.

Αγκάλιαζα και φιλούσα τελείως μηχανικά όποιον ερχόταν μπροστά μου, μέχρι που ήρθε η σειρά του Γιώργου και ένιωσα τα πόδια μου να τρέμουν, το κεφάλι μου να βουίζει και όλοι χάθηκαν από γύρω μου. Δεν έβλεπα και δεν άκουγα κανέναν άλλο, μόνο εκείνον.

«Καλή χρονιά Λυδία» είπε με μια βραχνάδα στην φωνή κι εγώ έλιωσα.

«Καλή χρονιά Γιώργο», ψέλλισα και σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου για να τον φιλήσω στο μάγουλο, όμως ακριβώς εκείνη τη στιγμή γύρισε και τα χείλη μου βρήκαν τα δικά του, για ένα τόσα δα μικρό δευτερόλεπτο.

«Συγνώμη» είπαμε ταυτόχρονα και ένιωσα τα μάγουλά μου να καίνε. Ευτυχώς από την αμήχανη στιγμή μας έβγαλε η Μελίνα που ήρθε και με αγκάλιασε.