Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Θα παλέψω

«Αυτό είναι για σένα» ψέλλισα και ένιωθα όλα τα βλέμματα καρφωμένα πάνω μας. Η Μελίνα άπλωσε τα χέρια και αφού με κοίταξε δειλά πήρε το δώρο από τα χέρια μου. Μόνο τότε ένιωσα την ανάσα, που δεν είχα καταλάβει πως κρατούσα, να βγαίνει από τα χείλη μου.

«Ε, ευχαριστώ» είπε αμήχανη και σηκώθηκε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω της την είδα να φεύγει προς το δωμάτιο της.

Η σιωπή που είχε απλωθεί στον χώρο έσπασε όταν γύρισα και κοίταξα τους παρευρισκομένους. Μόνο ο Γιώργος δεν μιλούσε με κανέναν παρά μόνο με κοίταζε. Δεν χρειαζόταν να ακούσω τις λέξεις. Τα μάτια του με παρότρυναν να ακολουθήσω τη φίλη μου. Διάβασε τον δισταγμό και την ανησυχία στο βλέμμα μου και το καθησυχαστικό χαμόγελο του μου έδωσε θάρρος. Αντιγύρισα το χαμόγελο και στράφηκα προς το δωμάτιο της Μελίνας.

Χτύπησα απαλά την πόρτα αλλά δεν περίμενα απάντηση. Άνοιξα αργά και έβαλα το κεφάλι μέσα. Η φίλη μου καθόταν στο γραφείο της έχοντας μπροστά της το βιβλίο που της είχα χαρίσει. Έστρεψε το κεφάλι και με κοίταξε. Τα μάτια της κόκκινα και τα μάγουλα της υγρά από τα δάκρυα. Η φωνή της έτρεμε όταν άνοιξε το στόμα να μου μιλήσει.

«Ξέρεις πως με έκανες να νιώσω ; Με σκότωσες με το χειρότερο τρόπο Λυδία. Με ισοπέδωσες. Έλα στη θέση μου. Δεν έφταιγα σε τίποτα. Τις δικές σας βλακείες μου φορτώσατε.» έλεγε με παράπονο.

«Συγνώμη Μελίνα. Όταν έμαθα για τη Ράνια και το Γιώργο κατέρρευσαν όλα μέσα μου. Ήθελα να ξεφύγω από εκείνον. Δεν θα άντεχα να τον βλέπω με τη γυναίκα και το παιδί του. Δεν ήθελα να σε χάσω, αλλά δεν ήξερα πως θα μπορούσα να παραμείνω φίλη σου και να μην έχω επαφές με τον Γιώργο. Πίστεψε με όμως σε αυτό που θα σου πω. Πονούσε δυο φορές παραπάνω, που αναγκάστηκα να σε βγάλω από τη ζωή μου. Χωρίς το Γιώργο θα έβρισκα τρόπο να επιβιώσω χωρίς τη φιλία σου ποτέ. Συγνώμη γιατί κοίταξα τον εαυτό μου και πώς να σωθώ εγώ και δεν σκέφτηκα το κακό που προξενούσα σε σένα. Σε παρακαλώ δώσε μου μια ευκαιρία ακόμα. Είμαι μισός άνθρωπος χωρίς εσένα. Όπου κι αν κοιτάξω στο παρελθόν μου, σε κάθε χαρούμενη ή δύσκολη στιγμή της ζωής μου υπάρχεις κι εσύ. Είσαι η αδελφή που δεν έχω Μελίνα. Ήμουν απλά ανόητη που σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να ζήσω μια ζωή χωρίς εσένα μέσα της. » εξήγησα με ειλικρίνεια και σώπασα.

«Σε ένα πράγμα είχε δίκιο ο Γιώργος. Είσαι όντως βλαμμένο» είπε και έτρεξα αμέσως κοντά της.

«Συγνώμη για όλα. Βρίσε με όσο θες αλλά πες ότι θα με συγχωρέσεις κάποτε. Μη με μισείς Μελίνα, δεν το αντέχω» η φωνή μου ράγισε και τα δάκρυα που με δυσκολία κρατούσα τόση ώρα έτρεχαν από τα μάτια μου πια.