Από τη μέρα εκείνη στο Νυχτερινό δεν ξαναμιλήσαμε για τον Γιώργο με τη κολλητή μου. Πολύ γρήγορα όλη η στεναχώρια είχε ξεχαστεί. Όχι, ότι ξέχασα πως μου αρέσει. Δεν ξέχασα πόσο ωραία φιλούσαν τα απαλά του χείλη τα δικά μου. Δεν ξέχασα το άγγιγμά του. Ήμουν απλά μικρή, γεμάτη ζωή και ήθελα να τη ζήσω, χωρίς να μένω κολλημένη σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Καλός ο Γιώργος δε λέω, αλλά η ζωή δεν τελείωνε σε εκείνον.
Ήμουν πολύ αισιόδοξος άνθρωπος για να κάθομαι να κλαίω τη μοίρα μου για μια απογοήτευση. Και ήταν αυτή ακριβώς η αισιοδοξία μου, που με έφερε στο σημείο εκείνο, όπου μπορούσα να πηγαίνω στο σπίτι της Μελίνας, να συναντάω το Γιώργο και να μην στεναχωριέμαι.
Με ενοχλούσε να τον βλέπω με την Ράνια. Τα είχαν ξαναβρεί μετά την δική μου απόρριψη. Ζήλευα που άγγιζε εκείνη τα μαλλιά του, που τα χείλη της σφράγιζαν τα δικά του, χωρίς τέλος, κάθε φορά που ήμουν κι εγώ στο χώρο. Πραγματικά ήταν σαν να το έκανε επίτηδες. Παρ' όλα αυτά είχα καταφέρει να θωρακίσω τόσο καλά τον εαυτό μου και τα συναισθήματα μου, που τον περισσότερο καιρό με άφηνε ανεπηρέαστη.
Σε αυτό συντελούσε και ο Κώστας. Το παιδί που είχα γνωρίσει στο Νυχτερινό την πρωτοχρονιά. Με είχε πάρει τηλέφωνο μια βδομάδα αφού είχα μιλήσει με την Μελίνα για τον Γιώργο και είχαμε βγει για καφέ.
Τελικά αποδείχτηκε πολύ καλό παιδί, και ενδιαφέρον. Ο ένας καφές έγινε δύο, οι δύο τρεις και κάπως έτσι αρχίσαμε να βλεπόμαστε τακτικά. Ένα μήνα μετά το πρώτο μας ραντεβού δώσαμε το πρώτο μας φιλί κι έτσι απλά χωρίς πολλά λόγια και υποσχέσεις γίναμε ζευγάρι.
Ο Κώστας ήταν στην ηλικία του Γιώργου, σπούδαζε κι εκείνος στη Λαμία, πράγμα που έκανε εμένα και τη Μελίνα να πετάμε από ευτυχία, μιας που διοργανώναμε συχνά εκδρομές προς τα' κει για να βρισκόμαστε με τα αγόρια μας. Ο Στράτος τον είχε συμπαθήσει, όπως και ο Κώστας εκείνον κι έτσι κάναμε παρέα οι τέσσερις μας. Ένα από τα σαββατοκύριακα που θα πηγαίναμε Λαμία και ενώ ήμασταν ήδη στο κτελ, χτύπησε το κινητό της Μελίνας.
«Έλα μωρό μου», ο Στράτος μου είπε άηχα. «Α ναι; Θα έχει πρόβλημα με τον Κώστα λες; Εντάξει θα τα πούμε σύντομα, φιλάκια»
«Τι έγινε με το Κώστα;» ρώτησα
«Ο Στράτος μου είπε ότι θα έρθει και ο Γιώργος στη Χαλκίδα. Χωρίς τη Ράνια»
«Ε και;» είπα χωρίς πραγματικά να με ενοχλήσει το ότι θα ερχόταν κι εκείνος.
«Βρε Λυδία μου, ο Στράτος πιστεύει ότι του αρέσεις ακόμα αλλά τον έχει πιάσει ο εγωισμός του»
YOU ARE READING
Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR
RomanceΛυδία, Μελίνα, Γιώργος. Μια φιλία κι ένας έρωτας δοκιμάζονται. Περίληψη στο 1ο κεφάλαιο. Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή.Όλα τα δικαιώματα ειναι νομικα κατοχυρωμενα. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδή...
