Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

Προτάσεις και ιδέες

Το πρώτο έτος της σχολής πέρασε σαν σε όνειρο, με μένα να μοιράζω τη ζωή μου ανάμεσα στην Θεσσαλονίκη, τον νέο μου έρωτα, όπως συνήθιζε να με πειράζει ο Γιώργος, την Χαλκίδα, όπου βρισκόταν εκείνος, ο μεγάλος μου έρωτας, και την Αθήνα για να μπορώ να βλέπω τους γονείς και την φίλη μου, όταν εκείνη δεν μπορούσε να έρθει.

Συχνά κανονίζαμε να έρχονται όλοι στη Θεσσαλονίκη, ειδικά όταν είχαμε προγραμματίσει κάποια παράσταση με το συγκρότημα. Αυτές οι στιγμές ήταν οι αγαπημένες μου. Το να έχω κοντά μου παλιούς και νέους φίλους ήταν ο ορισμός της ευτυχίας. Το καλύτερο όλων ήταν πως κατά ένα μαγικό τρόπο είχαμε ταιριάξει όλοι μεταξύ μας και τα πηγαίναμε καλά.

Ο Χάρης με τη Γιώτα ήταν ένα υπέροχο και αγαπημένο ζευγάρι. Η επιρροή της κοπέλας στον φίλο μου ήταν αξιοθαύμαστη. Του είχε κάνει καλό η παρουσία της στη ζωή του, όπως κι εκείνος στην ίδια. Είχε πάψει να φοβάται και είχε βγάλει από μέσα της έναν δυναμισμό που κανείς μας δεν ήξερε ότι κρυβόταν στην ψυχή της. Έβλεπα την ευτυχία στα πρόσωπα τους καθημερινά και χαιρόμουν. Ήταν και οι δυο αρκετά ταλαιπωρημένοι συναισθηματικά. Ο Χάρης έχοντας ζήσει τον άσχημο χωρισμό των γονιών του, είχε πάψει να πιστεύει στον έρωτα μέχρι που γνώρισε τη Γιώτα και όλα μέσα του άλλαξαν. Από την άλλη η νεαρή κοπέλα, που είχε μεγαλώσει μέσα στη φρίκη της ενδοοικογενειακής βίας, είχε μετατραπεί σε ένα φοβισμένο ον που πάσχιζε με πόνο ψυχής να διατηρήσει λίγο από το θάρρος που της είχε απομείνει, μέχρι που γνώρισε τον Χάρη και κατάφερε να αποτινάξει τον ζυγό του πατέρα της από πάνω της. Τους άξιζε η ευτυχία και κόπιαζαν και οι δυο για να την αποκτήσουν. Δεν σας κρύβω πως για μένα αυτό το ζευγάρι αποτελούσε πρότυπο. Το πώς έβαλα στην άκρη τους εφιάλτες και τους φόβους τους και τόλμησαν να διεκδικήσουν την ζωή αρπάζοντας την από τα μαλλιά. Ευχόμουν εγώ και ο Γιώργος να καταφέρναμε να ξεπερνάμε τις δυσκολίες με τον ίδιο δυναμισμό και την ίδια θέληση. Αν τα καταφέρναμε τότε θα ήμασταν σίγουρα ευτυχισμένοι.

Σύντομα τελείωναν και τα αγόρια τις σχολές τους. Ήδη από τον Απρίλη είχαν ξεκινήσει τις πρακτικές τους. Ο Γιώργος επέλεξε η πρακτική του να γίνει σε τράπεζα. Δεν τον ενδιέφερε η σταθερότητα. Ήξερα ότι θα έφευγε την αμέσως επόμενη χρονιά στο Λονδίνο για το μεταπτυχιακό του. Τον είχε πειράξει που η πρακτική τελείωνε τέλος Σεπτέμβρη και μέχρι να γίνει η ορκωμοσία έχασε το σχολικό έτος. Ο Στράτος από την άλλη επέλεξε να κάνει τη πρακτική του στο φυσιοθεραπευτικό κέντρο που διατηρούσε ο πατέρας του. Μετά το τέλος των σπουδών του επρόκειτο να εργαστεί εκεί κανονικά.

«Δηλαδή θα πας φαντάρος;» ρώτησε με φρίκη η κολλητή μου το Στράτο, ένα απόγευμα που πίναμε καφέ στο σπίτι τους.

«Έτσι γίνεται συνήθως με τους άντρες. Έχουν και το στρατιωτικό. Μη βλέπεις ο αδελφός σου που την γλίτωσε.» την πείραξε ο Στράτος προσπαθώντας να καλύψει τη δική του απογοήτευση. Ο πατέρας της Μελίνας και του Γιώργου ήταν Άγγλος. Τα παιδιά είχαν γεννηθεί εκεί και είχαν αποκτήσει την Αγγλική υπηκοότητα. Χάρη σε αυτή ο Γιώργος δεν ήταν υποχρεωμένος να υπηρετήσει στο στρατό, όπως ο Στράτος.

«Να σας πω δεν θέλω να το σκέφτομαι από τώρα. Θα πάω φαντάρος, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Ας απολαύσουμε το καλοκαίρι μας τώρα. Για πείτε που λέτε να πάμε διακοπές ;» άλλαξε το θέμα ο Στράτος με ένα πιο ενδιαφέρον. Είχε καταφέρει να πείσει τον πατέρα του να του δώσει μερικές μέρες άδεια τις οποίες θα αναπλήρωνε μόλις θα επέστρεφε από τις διακοπές. Και ο Γιώργος με τη σειρά του είχε συμφωνήσει με τον προϊστάμενο του, από τη τράπεζα να λείψει πέντε μέρες. Μαζί με τα σαββατοκύριακα ήταν μια χαρά το διάστημα για να πάμε κάπου. Αρχίσαμε να λέμε ιδέες και προτάσεις.

«Τι λέτε για Σαντορίνη ;» πρότεινε η Μελίνα αλλά δεν βρήκε σύμφωνο κανένα.

«Μήπως να πάμε κάπου πιο κοσμικά ;» Είπε ο Στράτος.

«Για πού λες ;» ρώτησα με ενδιαφέρον.

«Μύκονο ίσως ;»

«Όχι με τίποτα. Να πάμε κάπου ήσυχα είναι το θέμα, να απολαύσουμε ήλιο και θάλασσα όχι να γυρνάμε από μπαράκι σε μπαράκι και να κοπανιόμαστε στις παραλίες.» απάντησε ο Γιώργος κι έτσι απορρίψαμε και το νησί των ανέμων.

«Τι λέτε για Χαλκιδική» πρότεινα.

«Μπα, εκεί πάμε όποτε θέλουμε. Από Θεσσαλονίκη τίποτα δεν είναι. Ερχόμαστε σε σένα και κάνουμε μια εξόρμηση.» είπε ο Γιώργος και συμφώνησαν και οι άλλοι δυο.

Για αρκετή ώρα έπεφταν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης προτάσεις και ιδέες μέχρι που τελικά καταλήξαμε στα Κήθυρα.

«Συμφωνούμε όλοι για Κύθηρα ;» ρώτησε για τελική επιβεβαίωση ο Γιώργος και ένα ναι ακούστηκε από όλους σαν μια φωνή.

Γειαααααα σας!!!! Ηρθε το κεφαλαιο!!! Ετοιμάζονται για διακοπές τα παιδιά!! Μακαρι να περασουν ομορφα!! Το αξιζουν μετα τα οσα εχουν περασει, δεν συμφωνειτε;;;