Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

διπλό ραντεβού

Κι αυτό το τέλος ήρθε με την αρχή της σχέσης μου με τον Σταμάτη. Αν θεωρούσα τον Γιώργο ένα λάθος στη ζωή μου, ο Σταμάτης ήταν μεγαλύτερο όμως αυτό δεν θα μπορούσα να το ξέρω. Άλλωστε οι παρασκηνιακές δραστηριότητες ήταν αθέατες και πολύ καλά κρυμμένες από τους πρωταγωνιστές της κωμωδίας στην οποία θα έπαιρνα άθελα μου μέρος.

Την Κυριακή πήγα με τον Σταμάτη στον αγώνα πόλο. Το σώμα που έκρυβε κάτω από τα ρούχα ήταν φονικό. Γραμμωμένοι κοιλιακοί, ατσάλινο στήθος, ώμοι σκέτη κόλαση. Τελείωσε ο αγώνας με νικητές την ομάδα του. Τον περίμενα να αλλάξει και φύγαμε για ένα μπαράκι εκεί κοντά να πιούμε μια μπύρα και να μιλήσουμε.

«Πως σου φάνηκε ο αγώνας;»

«Για πρώτη φορά έμεινα εντυπωσιασμένη» ομολόγησα.

«Σίγουρα δεν βαρέθηκες;»

«Όχι καλέ γιατί να βαρεθώ; Ευχαριστώ που με πήρες μαζί» είπε και του χαμογέλασα.

Μιλήσαμε περί ανέμων και υδάτων όταν κάποια στιγμή έσκυψε προς το μέρος μου και με φίλησε. Το φιλί του ήταν απαλό μα διεκδικητικό. Δεν είχε καμία σχέση με του Γιώργου μα δεν ήταν αδιάφορο. Δεν τραβήχτηκα, έμεινα εκεί ανταποδίδοντας προσπαθώντας να αφομοιώσω την αίσθηση και να αποσαφηνίσω αν αυτό το φιλί μου άρεσε περισσότερο από του Γιώργου. Όταν πήρε τα χείλη του από τα δικά μου ακόμα πάσχιζα να δώσω μια απάντηση στο ερώτημα που με βασάνιζε.

«συγνώμη δεν έπρεπε να σε φιλήσω»

«Ε, δεν πειράζει» είπα κοκκινίζοντας

«Κοίτα Λυδία, μου αρέσεις και αν σου αρέσω κι εσένα θα ήθελα να είμαστε μαζί. Αν δεν υπάρχει δηλαδή κάποιος άλλος» είπε και με κοίταξε εξεταστικά.

«Άλλος; Όχι δεν υπάρχει άλλος» είπα κι έτσι αρχίσαμε να βγαίνουμε.

Την επόμενη το απόγευμα είχα πάει στην Μελίνα να κάνουμε μια εργασία για το σχολείο όταν ήρθαν ο Γιώργος με την Ράνια. Στο ΤΕΙ είχαν ξεκινήσει κατάληψη κι έτσι δεν είχε φύγει ακόμα.

Είχαμε αφήσει την πόρτα ανοιχτή δυστυχώς κι βλέποντας μας το ξυλάγγουρο σχεδόν μπούκαρε στο δωμάτιο παρατώντας τον Γιώργο στον διάδρομο.

«Λυδία γλυκιά μου» είπε με μια γλύκα που μου έφερνε αναγούλα.

«Γεια Ράνια» είπα προσπαθώντας ακόμα μια φορά να κρύψω την αντιπάθεια μου για το πρόσωπο της.

Δεν ήταν μόνο ότι τα είχε με τον Γιώργο. Ήταν το όλο στυλ της. Ντυνόταν με ότι πιο κοντό, διάφανο ή ανύπαρκτο υπήρχε. Προκλητική μέχρι αηδίας. Το πλατινέ μαλλί της ψεύτικο και αταίριαστο με το υπόλοιπο παρουσιαστικό της. Φορούσε διαρκώς ένα κόκκινο κραγιόν και τα νύχια της ήταν εξίσου κόκκινα. Έμοιαζε δε μεγαλύτερη από την ηλικία της. Είχε αυτή τη τσιριχτή φωνή που μου τρυπούσε τα τύμπανα και η συμπεριφορά της ήταν από σνομπ έως κακιά απέναντι μου. Ήταν φανερό ότι με αντιπαθούσε όσο εγώ ή και περισσότερο.

«Χρυσό μου, μου είπε ο Σταμάτης για τη σχέσης σας και πού το χάρηκα. Τέλος θα κανονίσουμε διπλό ραντεβού, έτσι δεν είναι Γιωργάκη μου» είπε και νόμιζα πάλι πως θα ξεράσω.

«Καλά ας βγούμε μερικές φορές ακόμα οι δυο μας και μετά βλέπουμε» προσπάθησα να την αποφύγω.

«Με τίποτα, σου λέω, με τίποτα. Αύριο κιόλας θα βγούμε οι τέσσαρις μας. Συγνώμη Μελίνα μου αλλά αφού ο Στράτος λείπει δεν λέμε και σε σένα μην μας κρατάς το φανάρι» είπε χαιρέκακα και συνέχισε «Τώρα αμέσως θα πάρω τον Σταμάτη και θα το κανονίσω» είπε και το έκανε. Για πότε τον πήρε για πότε τα μίλησαν και τα συμφωνήσαν τα δυο ξαδέλφια ούτε που προλάβαμε να αντιδράσουμε εγώ κι ο Γιώργος.

Την επόμενη μέρα ήρθε ο Σταμάτης και με πήρε για το διπλό ραντεβού.

«Σταμάτη δεν μου άρεσε καθόλου όλο αυτό που έγινε»

«Ποιο Λυδία μου»

«Αυτό το διπλό ραντεβού. Θα προτιμούσα να βγούμε μερικές φορές ακόμα οι δυο μας, να γνωριστούμε κι εμείς καλύτερα»

«Έχεις δίκιο αλλά όταν με πήρε η Ράνια νόμιζα ότι τα είχατε συμφωνήσει»

«Κοιτά εντάξει δεν φταις εσύ απλά η Ράνια δεν μου έδωσε χρόνο να αρνηθώ η να πω οτιδήποτε. Ήλπιζα ότι θα ήθελες κι εσύ να βγούμε μόνοι μας τώρα που είναι ακόμα αρχή αλλά τελικά διαψεύστηκα.»

«Με συγχωρείς δεν ήξερα ότι δεν ήθελες να βγούμε όλοι μαζί. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος γι' αυτό;»

Άντε πάλι αυτό το βλέμμα.

«Σταμάτη υπάρχει κάποιος λόγος που με ρωτάς αυτή τη συγκεκριμένη ερώτηση;» επιτέθηκα.

«Όχι, όχι , απλά έλεγα, να δεν ξέρω μήπως δεν ήθελες να βγούμε διπλό ραντεβού γιατί είναι η Ράνια και ο Γιώργος.»

«Γιατί; Γιατί με ρωτάς με αυτό τον τρόπο; Υπάρχει κάτι που θέλεις να πει;» φώναξα θυμωμένη

«Συγγνώμη Λυδία δεν ήθελα να πω κάτι. Απλά μια ερώτηση έκανα» είπε εκείνος και μαζεύτηκε.

Κάτι δεν μου κολλούσε στην συμπεριφορά του αλλά ήταν αδύνατο να προσδιορίσω τι οπότε το άφησα ασχολίαστο. Ίσως ήμουν τόσο εκνευρισμένη εξαιτίας της Ράνιας και του διπλού ραντεβού που την πλήρωνε ο Σταμάτης χωρίς λόγο τελικά

Αποφάσισα να χαλαρώσω και να προσπαθήσω να περάσω καλά. Όσο αυτό ήταν εφικτό αφού θα έπρεπε να ανεχτώ την Ράνια για το υπόλοιπο της βραδιάς.