Λυδία, Μελίνα, Γιώργος. Μια φιλία κι ένας έρωτας δοκιμάζονται. Περίληψη στο 1ο κεφάλαιο.
Text copyright Ευαγγελία Κελαϊδή.Όλα τα δικαιώματα ειναι νομικα κατοχυρωμενα. Κανένα μέρος του κειμένου δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή οποιοδή...
«Γιώργο;» ψέλλισα και ένιωσα την καρδιά μου να σταματάει να χτυπάει μέσα στο στήθος μου και το στομάχι μου να δένεται κόμπος.
«Γεια σου Λυδία.» αρκέστηκε να πει εκείνος κι άρχισε να βαδίζει προς το μέρος μου. Ένα βήμα μπροστά εκείνος, δύο εγώ πίσω. Κούνησα το κεφάλι μου παρακαλώντας σιωπηλά να μείνει μακριά μου ενώ ένα λυγμός ξέφυγε από τα χείλη μου, χωρίς τη θέληση μου. Αμέσως βρέθηκα κλεισμένη στην αγκαλιά του, να ανασαίνω και πάλι το μεθυστικό του άρωμα, να νιώθω την ζεστασιά του κορμιού του, τα χέρια του να χαϊδεύουν απαλά τα μαλλιά μου. Ακόμα μια φορά με εξέπληξε το πόσο ταίριαζαν τα αγκαλιασμένα μας κορμιά.
Κι εκεί που επέτρεψα στον εαυτό μου να χαλαρώσει και να απολαύσει την αγκαλιά που τόσο πολύ μου είχε λείψει, η μορφή της Ράνιας με επισκέφτηκε απρόσκλητη, επαναφέροντας με και προσγειώνοντας με απότομα στην πραγματικότητα. Τραβήχτηκα μακριά του και τον κοίταξα αυστηρά.
«Γιατί ήρθες ;» είπα κι ακόμα ένας λυγμός δραπέτευσε από το λαιμό μου. Πόσο μισούσα τον εαυτό μου και το κορμί μου που αποζητούσε το άγγισμα του.
«Πρέπει να μιλήσουμε.» είπε εκείνος και προσπάθησε να με αγκαλιάσει και πάλι. Κατάφερα να φύγω μακριά του και σήκωσα τα χέρια για να τον εμποδίσω να με έρθει κοντά μου. Λίγο ακόμα και θα ξεχνούσα πως ήταν παντρεμένος. Θα ξεχνούσα πως περίμενε παιδί από μια άλλη και θα υπέκυπτα σε όσα λαχταρούσε μήνες τώρα το σώμα και η ψυχή μου.
«Γιατί ; Ποιος ο λόγος να έρθεις εδώ ; Γιατί με βασανίζεις Γιώργο ; Γιατί δεν με αφήνεις να σε ξεπεράσω ; Είσαι παντρεμένος, θα αποκτήσεις παιδί.»
«Χώρισα. Το παιδί δεν είναι δικό μου.» είπε και έμεινα να τον κοιτώ χωρίς να έχω λόγια. «Προσπαθώ να μιλήσω μαζί σου από χτες, το ίδιο και η μητέρα σου. Όταν κατάλαβα ότι έχεις απενεργοποιήσει το κινητό αποφάσισα να έρθω να σε βρω. Σ' αγαπάω που να πάρει και δεν πιστεύω ότι στάθηκα τόσο ανόητος που πίστεψα τα παραμύθια της Ράνιας και δεν ζήτησα αποδείξεις νωρίτερα. Συγνώμη που την άφησα να σε πληγώσει ματάκια μου» συνέχισε εκείνος μα εγώ τα είχα χαμένα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
