(Şafak Serisinin 1. Kitabıdır.)
Vuslat sesizliğinin içine ağırlığını katarak sunuyordu insanlara. O ağzını açtığında kimse konuşamazdı ve o sustuğunda kimse bir adım öne çıkamazdı. Yerini, gücünü, hakimiyetini ve hırsını kaybetmeyen nadir adamlardan...
Yine ben geldimmmmmm... Bir kişi dahi yeni bölüm istese dayanamamak ilgi alanıma giriyor. Neyse bu kısmı fazla uzatmayacağım ama bana bir kaç gün önce özelden bir mesaj geldi. Daha önce de belirtmiştim eğer ki hikayenizi yoruma değilde bana gönderirseniz ve ben okuduğumda evet bunu paylaşmalıyım dersem anında paylaşırım diye.
Gamze diye bir arkadaş ile iletişimimiz oldu bu konuda. Bana kendi hikayesini önerdi, bölüm yazdığım için okuyacağım dedim ama ne hikmetse bir anda bölümü bırakıp hikayesini okudum. MAFYANIN STAJERİ adlı kitap ilk başta klasik bir karanlık dünya gibi kulağa gelse de ben okurken hem güldüm hem heycanlandım. Kullanıcı ismi @BayaYazaR- ve benden size öneri okuyun derim...
----------------------------------------------
'Buğlem, kemerini bağla!' cümlesi sakin olsa da içindeki gerilim artıyordu Vuslat'ın. Bir kez daha freni yokladığında yine boşa çıkmıştı. Sertçe yutkunup cebindeki telefonu çıkardığı gibi anında Aras'ı aramaya başladı.
'Abi'
'Aras, nerdesiniz?'
'Yoldayız abi, nerde olcaz.'
'Abim panik yapmadan beni dinle. Arabanın fenleri tutmuyor, yönümü Sarıyere çevirdim. Elimden geleni yapacağım ama destek lazım.'
'Abi ne diyorsun sen!' Aras'ın bağrışı ile Vuslat sertçe yutkunup gözünü yola dikmişti.
'Aras üç araba çağır çocuklardan, yol daha ne kadar boş olur bilmiyorum.'
'Kapat abi kapat!' Aras tekrar bağırdığında Buğlem şaşkınca Vuslat'a bakmıştı. Adamın yüzünden bile belli oluyordu gerginliği. Tekrar pedala ayağını atsa da yine boştaydı, sadece yanındaki kadına bir şey olmasın istiyordu. Kendine ne olursa olsundu ama yanındaki kadına bir şey olmasındı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Vuslat dikkat et!' Buğlem'in bağrışı ile öndeki arabaya çarpmamak için direksiyonu kırmış ancak arabanın sarsıntısı ile ardı ardına gelen taklalar bir olmuştu. Yoldan geçen bir arabanın durup yardıma koşmasıyla Vuslat kapanan göz kapaklarını aralayıp ters dönmüş arabaya baktı.
'Buğlem!' aklına gelenin olmamasını diliyordu. Buğlem'e bir şey olamazdı. Kendini arabadan çıkaran adamın elinden kurtulup diğer taraftaki kapıyı zorlamaya başladığında az önce onu çıkaran adamın da yardım ettiğini fark etmişti.
'Abi dur sen, dur açmaya çalışayım. Yaralısın' Vuslat kulakları sağır gibi tek kelimeyi bile duymazcasına çabalarken ilk önce bir lastik sesi ardından da Aras'ın bağrışı duyulmuştu.
'Abi!' sırası üzerine fren yapan araçlar durduğunda bütün aile koşarak inse de Buğlem'in kapısı bir türlü açılmamıştı. Yiğit arabaya koşup eline geçen levyeyi kaptığı gibi tekrar arabanın başına dönmüştü. Hırsla ve korkuyla ezilmiş kapıya levyeyi yerleştirdiği gibi tekme attığında kapı bir tarafa yıkılmış Buğlem ise cansız gibi yere düşmüştü. Vuslat anında kadını kolları arasına aldığında ise onun kapalı gözlerine odaklandı.
