Şafak Sökerken |Şafak Serisi 1 - 2|

Bölüm 2/25 - Tuanna Romanna

Ben geldim. Cenazemiz olduğu için şehir dışına çıkmak zorundaydım. Gece geç döndüğüm için sizlere bölüm paylaşamadım. Şimdi telafi edeyim dedim. Kimse Sağ Çıkmaz'a da bölüm paylaştım. Hepinize iyi okumalar...

'Babanım dedi, annen yaşıyor dedi bana. Ya bana dedi Ali amca,bana tuttu alnındaki kurşunları gördüğün, her gün o yüzden kendi kendini bitirdiğin insanlar senin ailen değil dedi. Bana sen Vuslat değilsin dedi. Sessizliğimi yerle bir etti, sen Kasırga değilsin dedi bana, tüm fırtınalarım hücum etti yüreğime. Canım ciğerim amcam, bana tuttu sen Barlas Kuzey'sin dedi. Ben kimim be Ali amca. Kaç kez öleceğim ben. Şahin Hayati oldum, öldüm. Tayfun Delta oldum, öldüm. Mehmet Kaaner oldum, öldüm. Şimdi de Vuslat Kasırgaydım, ölecek iyim ben Ali amca? Yine mi öldürecekler?'

'Senin yüreğini kimse öldüremez aslanım. Şahin, Tayfun, Mehmet üçünü de toprağa gömdüler ama namını gömemediler. Kim ne derse desin, Vuslat Kasırga ölmez. Allahdan başka kimsenin gücü yetmez. Sen Vuslat Kasırga'sın. İnsanların merhameti ile sevdiği, kolpacıların dizlerini titreten adamsın. Seni kimse öldüremez bu saatten sonra.' Vuslat göz yaşlarını daha fazla durduramamıştı. Bakışları karşısındaki güçlü adamı buldukça kendini serbest bırakıyordu. İçin için acı çekiyordu adam, üstelik yetmezmiş gibi kendi Kasırgası harlandırıyordu.

'Akıl ver Ali amca, ne yapayım ben?'

'Sen güçlü dur canım ciğerim. Sen dikleştir şu omuzlarını bir, ben daha ölmedim. Her yükü sırtlandın sen, sıra bende. Ben bakacağım senin bu kavgana.'

'Alışık değilim ki Ali amca. Duramam ki, sen akıl ver yeter. Ben yaparım, şunu yap de yaparım ama ne olur akıl ver.'

'Sor soruştur adamı Vuslat'ım. Sor soruştur, belki de düşman, nereden bileceksin ki, sırf seni yıkmak için yapıyor belki de'

'Olabilir demi Ali amca, belki de basit bir düşmandır.'

'Olabilir tabi canım ciğerim.'

'Peki ya değilse?'

'Değilse de çıkarsın karşısına sorarsın hesabını acının, sancının. Sen kendini Vuslat Kasırga gibi görüyorsun değil mi?'

'Tabi görüyorum Ali amca'

'Hah işte tamam. Vuslat Kasırgasın sen, başka biri değilsin. Karıştırma aklını sen, baktın çok dara düştün kaldır at şu uçurumdan isimleri, çocuklarımın babasıyım Buğlem'in kocasıyım de yeter.'

'Eyvallah canım ciğerim' Vuslat başını sallayıp elindeki kadehi tepesine diktiğinde Ali amca usulca başını sallayıp güç veren bir gülümseme göndermişti.

'Hadi şimdi bırakasın kadeh parlatmayı. Git evine. Sevdiğine, çoluğuna çocuğuna dostuna sarıl sıkı sıkı. Hiç bir şey onlardan önemli değil canım ciğerim.' adam boş kadehi Vuslat'ın elinden alıp ayaklanmıştı. Vuslat'da ayaklandığı gibi adamın elini öpüp geldiğinden farklı daha dik duruşlu bir adam olarak binmişti arabasına. Bu adamın yanına ne zaman gelse yüreğindeki gücü fark ediyor, daha da sağlamlaşıyordu bünyesi.

Arabayı evin önüne park edip aşağı indiğinde Yavuz'un kontrol eden bakışlarına hafif bir tebessüm gönderdi. Bu onların arasındaki iyiyim mesajıydı ki adamın yüzünde de ani bir rahatlama gösterdi kendini.

'Abi bayanların hepsi içerde, Aras'larda çocukların evinde seni bekliyor. Haber veriyim de ayrı girmeyin.' Vuslat başını usulca salladığında Yavuz mesaj atmış adamlar ise bir kaç dakika içinde evden çıkmışlardı. Hepsinin gözlerinde iyi mi ifadesi varken Vuslat'ın güçlü bakışları ile şükür çektiler. Açılan kapıyla eve girdiklerinde ise kadınların güzel gülüşler içinde ayaklandıklarını gördüler.