Şafak Sökerken |Şafak Serisi 1 - 2|

Bölüm 44 - Yaralı Yiğit

İki günlük bir tatilin ardından evlerine dönmüşlerdi. Vuslat karısının elindeki çantaları alıp merdivenlere yöneldiğinde kadının da yorgunlukla kendini koltuğa bıraktığını görmüştü.

'Hayatım, duş alacağım haberin olsun'

'Tamam sevgilim...' Buğlem seslenip televizyonu açtığında koltuğun köşesine de uzanmayı ihmal etmemişti. Yorgunluğuna yorgunluk ekleniyordu bu günlerde. Eli çıkmış karnına gidip yavaşça okşadığında da gözleri istemsizce kapandı.

'Geliyorum!' Vuslat'ın sesi merdivenlerden itibaren yankılandığında kadın da hızlıca gözlerini açıp adamın telaşlı haline baktı.

'Hayatım?' sorar haldeki bakışları adamın üzerinde gezindiğinde Vuslat hırsla ellerini saçlarının arasından geçirmişti.

'Yiğit. Yiğit'ten haber alamıyorlar.'

'Sen ara bir de. Belki duştadır, ya da yol yorgunluğu uyumuştur?'

'Uykusu derin değildir, ayrıca acil bir şey olur diye telefonla banyoya girer. Benim gibi' Buğlem'in kaşları havalandığında kendine dikkat ederek ayaklanması da Vuslat'ın dikkatini çekmişti.

'Niye ayaklandın sen güzelim?'

'Yiğit tedbirli bir adamken haber alamıyorsunuz. Sence neden ayaklandım sevgilim. Seninle geliyorum' diyerek çantasını aldığında Vuslat dikkatle inceleyerek şefkatli bakışlarını yöneltmişti.

'Tehlikeli bir şey söz konusu olabilir. Sizi götüremem Buğlem'

'Hayır. Geliyorum. Eğer itirazın varsa takip ederim' Vuslat sertçe nefesini havaya savurmuş ardından şömine yanındaki kasadan aldığı silahlarını beline takmıştı.

'Çıkalım ama arabadan inmek yok' kadından ses gelmemişti ama çoktan ikisi de evden çıkıp yola koyulmuşlardı.

Yiğit'in evinin olduğu sokakta iki araba burun buruna park ettiğinde Eymen'de Vuslat'ta hızlıca arabadan indiler. Derya ve Buğlem'de indiğinde adamların bakışları onları bulmuştu.

'Sen nereye, otur oturduğun yerde' iki adamda aynı anda konuşmuş kızlar ise aynı anda omuz silkmişlerdi.

'Evden çıkarken ne konuda anlaşmıştık?'

'Sen cümle kurdun ben onay vermedim sevgilim. Artık Yiğit'i kontrol edelim mi?' Buğlem bakışlarını binanın çevresinde gezdirdiğinde derinden bir nefes alıp apartmana girmişti. Asansöre binip kata geldiklerinde Vuslat kapıya yumruklar atsa tekmelerle girişse de ses çıkmıyordu.

'Normalde nefret ederim ama yapmak zorundayım' diyerek Vuslat cebindeki anahtarı çıkarmış ardından sakince kapıyı açıp Buğlem'i arkasına çekmişti. İki adam da önden girerken kadınlar onları takip ediyordu.

'Yiğit. Evde misin?' Eymen'in seslenişi yanıtsız kaldığında hepsi gözlerini dört açmıştı. Dördü de salonun danıklığı bir olay yüzünden mi yoksa klasik Yiğit dağınıklığı mı karar veremeseler de Vuslat kırılmış çerçeveyi görünce Eymen'e döndü.