Şafak Sökerken |Şafak Serisi 1 - 2|

En Özelinden Bölüm 2

Yeni bir bölümle karşınızdayım millet. Bir bölüm daha yayınlamayı düşünüyorum, bakalım artık. Belki bir bölümde neredeyse bir günü anlattığım için bana kızacaksınız ama emin olun ben bu hikayede yazacak onlarca şey buluyorum. Özellikle bu En Özelinden Bölümlerde resmen kendimi kaybediyorum. Sanırım Vuslat'ın ağzından yazdığım için birazda rahatım. Bu arada rahatsız olur musunuz olmaz mısınız bilmem ama fikirlerimi paylaşarak sizinle bire bir sohbet ediyormuşum gibi yaşıyorum.

Erkek okurlarımız var mı yok mu bilmem ama ben bir kadın gözüyle, bir erkeğin dilinden anlatıyorum herşeyi. Yani eğer ki varsa erkek okurlarımız özellikle kadınları anlattığım yerleri önemsesinler lütfen.... Bir de ses versinler de varlıklarını bilelim... :)

Bu arada bir kadına; bayan veya kız diye hitap edilmesini sevmiyorum. O yüzden eğer rahatsız ederse sizi bu hitabım kusura bakmayın. Ayrıca lütfen akacak kan ile birinin kızdan kadına geçiş aşamasını yaşadığını düşünmeyin... Zaten adamlara da erkek demeyi sevmiyorum o ayrı mesele ama 'Adam okurlarımız var mı?' demek azıcık garip geldi bana. :)

Ya bir de sonlarda argoya yöneldim biraz ama elimden gelen bir şey değil inanın ki son dönemlerde bu konulara çok takık durumdayım.

Hepinizi çoooooookkkkk seviyorum... İyi okumalar....

                                                                              ------------------

Günü gününe, saati saatine bilirdim o anları da. Bunca zamanımın geçtiği adamları da zaten boşuna sevmemiştim ben. Yürekleri yeterdi, telaşları, benim yaşadığım acıyı da mutluluğuda benmişcesine yaşamaları vardı. Bu yüzden güzeldi benim ailem ve ben sırf bunları bildiğimden güveniyordum hepsine.

Siz hiç yaşadığınız şehirde sevdiğiniz kadınla balayı yaptınız mı? Bildiğiniz sokaklar gözünüze başka göründü mü? Veya daha önce defalarca kahve içtiğiniz bir mekandaki kahvenin tadı damağınıza bambaşka yapışıp kaldı mı? Denizinin kirli kokusu sırf sevdiğiniz kadın yanınızda diye hanımelini anımsattı mı size? Hepsi bir kenara siz sevdiğinizle büyüdüğünüz şehirde balayı yapıpda toprağının ilk kez başka kokuşuna şahit oldunuz mu? Ben olmaya kararlıydım, bunların hepsine bir bir şahit olacak ve bu şehirde ilk kez bulunuyor gibi yaşayacaktım.

'Yakın bir yere gitsek?' diyerek kaşlarını düşüren sevdiğime bakıp gülümseyerek durdurdum arabayı. Bakışları şaşkınlıkla beni bulduğunda gözlerimle evi işeret etmiştim.

'Geldik'

'Nereye?'

'Telefonun nerede güzelim?' diyerek yüzüne baktığımda çantasından hızlıca çıkarıp bana göstermişti. Elinden alıp uçak moduna aldıktan sonra kendi cebimdeki telefonla arabanın torpidosuna bıraktım.

'Ben seninle karım olarak ilk çıktığım tatili yaşadığım şehirde, yaşamadığım anılarla güzelleştireceğim. Eğer başka bir yer istersen saygım sonsuz' dediğimde hala şaşkın şaşkın bakıyordu yüzüme.

'Hala anlamadım' demesi ile gülümsemem büyümüş yanağına dudaklarımı bastırmıştım.

'Bana balayı için istediğin bir yer var mı onu söyle sadece'

'Balayı bile istemiyordum ki, illaki tatil gerekmiyor, sen varsan bir hafta evde oturmak bile güzel Vuslat'

'Balayı şart onu geçelim bir kere ama madem bir yer yok o zaman şu bir haftada telefon yok, sadece ikimiz ve hiç tanımadığımız bir İstanbul var. İyisiyle kötüsüyle.' Buğlem başını sallayarak onay verdiğinde ikimizde arabadan inmiştik. Güneş batmak üzereydi, arabayı kilitleyip tuttum sevdiğim kadının elini. Şu şehirde normal bir çift gibi yaşayacaktık bir hafta boyunca.