Şafak Sökerken |Şafak Serisi 1 - 2|

Bölüm 6 - Bir Kıskançlık Masalı

'Abi kız! Senin evinde, senin salonunda, abowww... O seninle yukardan mı indi? Anaaaammm... Gitti ya kızların sevgilisi... Ne diyeceğiz hayran kitlene şimdi biz abi...'

'Ne saçmalıyorsun Yiğit'

'Ne saçmalıyacam abicim ya... Hiiiihhh... Abiii sabah o yüzden kızdın sen banaaa... Kesin işin ortasında geldim... Allah beni ne yapmasın ya'

'Yiğit!' Vuslat sinirle adamın ensesini yakalayıp sıkmaya başlamıştı. Kardeşiydi ama bir bayanın yanında bu mevzuları ortaya katamazdı. Edep, hayya denen bir şey vardı canım, Yiğit iyice kendini aşmaya başlamıştı.

'Abii... Ahh acıyor ya'

'Acısın diye yapıyorum lan! Ne biçim konuşuyorsun sen!'

'Abi ya'

'Abi mabi deme! Aklını başına topla yoksa ben senin bedenini parçalara ayırırım Yiğit!' kükremesi ile Yiğit başını salalrken adamda sakince bırakmıştı ensesini. Adam buruşmuş yüzü ile ensesini ovduğunda korkak bir bakışı da Vuslat'a göndermişti.

'Bakma öyle lan!'

'Abi, kusura bakma. Ben şaşırdım, yani sen uzun zamandır kimseyi istemiyordun yanında'

'Hala aynı! Buğlem misafir' diyerek kzıı gösterdiğinde Yiğit boştaki elini uzatmıştı kıza.

'Memnun oldum, kusura bakmayın'

'Ö-önemli de-değil' diyerek Yiğit'in elini sıktığında bakışları iki dakika önce ateş saçan adama bakmıştı.

'Hoşgeldin' diyerek Yiğit'e baktı bu kez Vuslat.

'Hoşbulduk abi' diyen adamla da birbirlerine sarılmışlardı. Buğlem az önce hır gür içindeki iki adamın şimdi can siğer kuzu sarması hallerine şaşırmadan edemiyordu. Geri ayrıldıklarında şömüne üzerindeki antika saate bakıp kaşlarını çattı Vuslat.

'Nerede kaldılar bunlar?'

'Bilmiyorum ki abi, acaba gel gel sarışınım desem gelirler mi?'

'Zevzek herif' diyerek cebindeki telefonu çıkarıp Aras'ı aramaya başlamıştı bu kezde.

'Canan abla, kahvaltıyı bahçeye hazırlayın' dediği sırada cevap verilen telefonla kaşlarını havalandırmıştı.

'Abi, beş dakikaya oradayız.'

'Eymen'ler'

'Onlar da hemen arkamızdalar. İstediğin bir şey var mı?'

'Yok koçum, dikkat edin'

'Tamam abi' konuşmayı sonlandırdığında kendini koltuğa bırakmıştı. Yiğit'te aynı şekilde bedenini bırakınca ikisininde bakışları dikilen kıza döndü.

'Sizi koltuğa davet ediyoruz Buğlem hanım, yenge çocukları pistten alalım' Yiğit'in cümlesi ile kız gülümserken sakince oturmuştu.

'Yiğit yakın arkadaşlarımdandır.'

'Buğlem kim abi, o konuya gelsek?'

'Anan seni dokuz ay karnında nasıl tuttu be adam.'

'Ben yedi aylığım abi'

'Belli' diyerek göz devirdiğinde Buğlem'in ışıldayan gözleri ile Vuslat'ta hafif bir tebessüm etmişti.

'Buğlem kazazede, eğer isterse o anlatır. Misafirim' Yiğit'in gözleri kıza döndüğünde Buğlem gülümseyerek anlatmıştı olanı. Yiğit şaşkınlıkla bakmaya başladığında kız bu halinin şirin görünmesine kıkırdamaya başladı.