DOKTORUM

10. Bölüm(Olaylar Değişiyor)

Eve varmıştım.Kutuyu atıp içinde bulunan fotoğrafı almıştım.Annem-babam ve diğer çift.Şuan beynim donmuş gibiydi kim benim ailemin fotoğrafını nasıl bulabilmişti,anlayamıyordum.Televizyonun karşısına geçtim sehpanın üzerinde bulunan kumandaya uzandım ve televizyonu açtım.NEEE!!

Koltuğa sinmiş bir vaziyetteydim ,ekranda maskeli 3 adam vardı ayrıyetten bir kanalda gösterilmiyordu biri-biri cd takmıştı.Polisi aramam mı gerekiyordu ...Tanrım !

Kumandanın kapatma tuşuna defalarca bastıysam kapatamadım.Aradan kısa bir zaman verinde en öndeki maskeli adam konuşmaya başladı.

"Rüya ımmm güzel isim. Sen ne kadar güzel bir kız olmuşsun böyle sarı saçlar mavi gözler muhteşemsin."konuşmaya devam ederken arkasındaki maskeli adam onu sert bir şekilde dürtükledi.Adam gözlerini devirince tekrar bana döndü" her neyse konumuza dönelim.Bak Rüya sen bir arap kızısın ayrıyetten bizimsin.Ben sana en baştan anlatayım annenin soyu arap kökenine dayanıyordu ve baban Türk'tü.Sen yarı arap yarı Türk'sün.Annen ve babanın durumu kötüydü maddi açıdan.Ve biz bu Arap krallığının en soylu kişileriyiz.Bizden yardım istediler herkes gibi ,eğer bizim her dediğimizi yaparlarsa onlara rahat bir yaşam sunacaktık ve bunun dışında biz bir kural daha koyduk.Eğer erkek çocuğunuz olursa bizim askerimiz,kızınız olursa bizim kadınımız olacak diye bir şart daha ekledik ve anında kabul ettiler.Şimdi ise senin izini bulduk artık bizimle beraber olmak zorundasın.Eğer olmazsan seni yavaş yavaş öldürürüz bu sadece senle de kalmaz sevdiklerinde zarar görür iyi düşün" ve bitti.

Annem ve babam beni önemsememişler miydi?Ben onların kadını mıydım?Ailemin gözünde bu kadar mı önemsizdim?En önemlisi ölecek miydim ve bundan sevdiklerim zarar mı görecekti ??

Korkuyordum, parmakların uçları,dudaklarımın en uç sinirleri bile titriyordu ve ben ne yapacağımı bilmiyordum.Beni gözetliyorlardı ve istedikleri gibi evime girip çıkabiliyorlardı.Bu evde kalabilir miydim?Hayır.

Cebimde bulunan telefonu aceleyle çıkardım.Önüme ilk gelen kişiyi aradım.Sıla.

Telefonu kulağıma dayayıp açmasını beklerken istemsizce gözlerimden yaşlar gelmeye başlıyordu.Hayır Rüya sen güçlü bir kızsın ağlama..ağlama.

"Alo"

"Alo Sıla".

"Rüya sen iyi misin, noldu"?

"Değilim Sıla evimden al çabuk beni,nerdesin".

"Ben-Biz Mert'lerdeyiz.Bir şey mi oldu"?

"Çabuk gel"

"Tamam".

Hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.Adamların söyledikleri şeylerin gerçekliğini kafamda kurgulayıp düşünüyordum.Ve ben çaresizdim.Ne yapacaktım bilmiyordum.Hızlıca odama gittim.Yatağın altındaki büyük valizi çıkartıp bir kenara koydum.Dolabımın önüne çömeldim ve elime ne geçiyorsa koymaya başladım.Her şeyi koyduktan sonra banyodaki kişisel eşyalarımı alıp valizin küçük bölümüne koydum.Zaten yarın gelir kalanları da alırdım.

Valizi zar zor çıkış kapısının önüne getirdim ve Sıla'yı beklemeye başladım.Bir çınar ağacının altındaydım.Dalları sayesinde iyice saklanabiliyordum.Umarım beni şuanlık gözetlemiyorsunuzdur.

5 dakika sonra karşıdan bir araba yaklaştı.Bu Mert ve Kuzey'di.Artık şu olaydan öncesini unutmuş gibiydim.Herkese karşı farklıydım.Kuzey'e bile.Unutabilirdim.Sonuçta kısa zamanda ölebilirdim.En son şeyi aklımdan geçirirken hıçkırdım.Sakin ol Rüya sakin.

Mert arabayı durdurup hızlıca arabadan indi-Kuzey'de.Kuzey hızla gelip omuzlarımdan tuttu.

"R-Rüya iyi misin" kekeliyordu ve korkuyordu benim gibi