†KATHRYN'S POV:†
Unti- unting umiikot ang Ferris Wheel pababa pero mga ilang minuto agad na lang ito huminto, kasabay nito ang pagkawala nang mga ilaw sa poste. Kaya ngayon wala manlang liwanag akong nakikita. Napakadilim kaasar. Tila bulag na kinakapa ko kung saan siya naroroon.. Nagulat ako ng may humigit sa akin nang napakalakas.
Napapikit ako ng sobra nang tila napasubsob ako sa kanyang dibdib. Lalayo sana ako ng hilain niya ako pabalik. At biglang yakapin ng mahigpit. Para bang bigla na lamang ako nakaramdam ng init sa aking mukha.
"Kapa ng kapa diyan mamaya ano pa mahawakan mo. Mas mabuting wag ka munang gumalaw para naman hindi ka diyan kapa ng kapa."= seryoso niyang sabi ..feeling ko namula ako sa sinabi niya. ×_×
Napakalas naman ako at agad na pinalo siya ng napakalakas sa kanyang braso. Paano lakas makaasar ng lalaki na toh. "Baliw"= pabulong ko na lamang sambit.
"Wag ka ngang makulit."= inis niyang sabi. Na feeling ko na ka kunot-noo naman ito.
Hinigit niya naman ulit ako payakap sa kanya.Napangiti naman ako nang kusa na parang wala sa sarili. Cute niya kasi talaga mainis haha. Hindi na ako nagreklamo pa sa kagustuhan nito at sumunod na lamang.
"Anong oras na natatakot na ko"= sabi ko. Humigpit naman yung pagkakahawak niya sa kamay ko at lalo niya pa Kong niyakap ...
"Wag kang matakot ,andito lang ako Hindi kita iiwan kahit kelan pangako yan"= sabi niya.napatigil naman ako sa paggalaw at hinayaan ko siyang yakapin na lang ako.
"Hindi mo nga ba talaga ako iiwan kahit kelan"=isip- isip ko habang nakasubsob sa dibdib niya.
"Ano ba kathryn kalaban siya hindi ka puwedeng magmahal ng isang kalaban kundi masasaktan ka lamang. Tandaan mo magkasalungat kayo ng lahi. Kaya kahit gustohin mo man ay hindi maaari ang iyong kagustuhan."= tila napabalik ako sa realidad ng matandaan ang mga sinambit ng isang mahalagang tao sa akin.
Hindi nga kaya maaari?
†ENRIQUE'S POV:†
Malamig na simoy nang hangin ayan agad ang sumalubong sa akin. Habang nag- iisa akong naglalakad ng pasilyo ng academia. Madaling araw na pero wala pa ding mga estudyante ang aking nakikita o nakakasalubong, tila may kakaibang nangyayari. Tiyak ko na may mali rito at ramdam ko iyon.
Nagpatuloy ako sa paglalakad, ngunit dinadama ko din ang kapaligiran at nang mapansin kung may sumusunod sa akin. Pasimple ko muna itong sinigurado at nang masigurado ko na ay huminto muna ako sabay nagsimula nang magsalita.
"Alam ko nandiyan kayo, kaya kung maaari lumabas kana kasama ng mga alipores mo, wag ka nang mahiya."= I said in sarcastic way.
Sabay nilibot ng tingin ang pasilyo. Gaya ng aking inaasahan tanging siya lamang ang lalabas. Tsk. Tunay ngang hindi siya susugod ng basta- basta. Nararapat nga lang sa kanya ang bansag na Vampire Tactician.
"As what I expected magaling ka nga makaramdam .. Enrique"= ngisi nito sa akin
BINABASA MO ANG
Life Against Death
Про вампиров#137 in vampire Dalawang magkasalungat na lahi ang isa ay naghahari at ang isa ay siyang patuloy na nalalagas. Sa sigalot sa pamamagitan ng dalawa. May pag-asa bang maka buo ng hindi inaasahang pag-iibigan? Kung lahat ay siyang nagiging hadlang? Sa...
