Life Against Death

‡ESCAPE‡

†JULIA MONTESOR'S POV:†

Gusto ko sanang lapitan si Kathryn ngunit hindi ko magawa dahil sa iniinda kong sugat na gawa ni Sofia. Nawalan siya nang malay matapos ang ginawang pagsipa sa kanya ni Liza na halos sa sobrang lakas ng pwersa ay tumilapon pa ito sa ibang direksyon.

Ilang minuto ang tinagal bago muling bumalik ang ulirat nito. Maya-maya ikinikilos na niya ang kanyang katawan at pilit na ngumingiti pa rin kahit na nanakit ang buong katawan nito sa ginawa sa kanya ni Liza. Pilit nitong nginisian ang nanggagalaiting si Liza.

"Yan ba talaga nagagawa ng inggit liza ..hindi mo ba nararamdaman na nilalamon ka na ng inggit .. Na yan!"= kathryn said . nairita si liza sa narinig at isang malutong na sampal ang ipinadampi nito sa mukha ni kath .

Isang pulang likido naman ang natikman nito sa kanyang labi. Ngunit kaysa sa indahin ang ginawa nito sa kanya isang mapanglait na ngiti ang pinakawalan niya.

"Inggit kanino sayo ? , kahit kelan hindi ako maiingit sa mortal na katulad mo... tingnan mo nga ang hina- hina at kinakawawa lang ng isang immortal na katulad ko. So ano ang kaingit- ingit sayo!"= liza said .

"Obvious naman kung ano ang dapat kinaiingitan sakin. Walang iba kundi ang kababata mo na sa pagkaka alam ng lahat kapatid lang ang tingin sayo."=kathryn said na halos napakagat labi sa inis.

Umayos ng tindig si Liza and this time siya ang ngumisi. "Sabihin nating kapatid ang turing niya sa akin pero mas masaklap naman sayo. ( akma itong tumalikod at bumuntong hininga ng malalim. Sabay agad ding humarap. ) sa pagkakarinig ko nagtapos na yung relasyon ninyo. So ibig sabihin kahit patayin kita dito ngayon wala na siyang paki elam kasi isa ka na lamang hangin na hindi niya nakikita."= pang- iinis na sabi ni liza.

Pagkatapos ng mga salitang iyon napatikom si Kathryn. Ibig sabihin totoo iyon. Habang nanatiling tikom ang lahat napatingin ako kay Diego nauubusan na siya ng dugo. Wala akong magawa kundi pagmasdan ang umaagos na dugo mula sa kanyang sugat.

†KATHRYN'S POV:†

Hindi ako kaagad nakapagsalita sa sinabi nito. Napatiklop ako ng banggitin niya ang lahat. Totoo naman ang sinabi nito pero may mali lang siya na nakaligtaan. Ang pangakong binitawan ni Daniel sa akin. Kahit iyong pangako lang na iyon ay aking panghahawakan sa ngayon.

"Selfish people rarely recognize how selfish they are if you think this is about someone else rather than yourself , youre probably the selfish one in denial "= i quote naiirita na siya sakin dahil namumula na ang kanyang mga mata na ngayon kulay dugo na.

"Stop that , it was useless after all , again you will never escape the death ! Its better too face the truth kathryn."= she said then kinuha niya yung kutsilyo .Papalapit na toh sakin.