Kolejny dzień spędzam w łóżku. Mama się czepia. Zawsze się czepia. Obiecałam jej posprzątać, ale nie mam siły wstać. Nie mam siły. Coś się we mnie rozlatuje, rozpada. Nie potrafię tego opisać. Chciałabym nie czuć bólu. Niepamiętać. Odejść.
Czasami wyobrażam sobie swój własny pogrzeb. Marzy mi się biała trumna. Biała, czysta. Dlaczego taka? Bo taka śniła mi się kilkakrotnie. Nawet w snach nie mam spokoju.
Nie wiem co ze sobą zrobić. Boję się. Nie chcę nikogo widzieć. Chcę być sama.
