Letters || H. S.

Part 3.

💎 p.o.v Gwenn💎

Zodra papa ook thuis is hoor ik meteen mama roepen dat het eten klaar is. Ik schuif mijn boeken op een nette stapel en loop dan rustig naar beneden. Iedereen zit er al dus hoef ik niets zoals drinken te regelen en kan ik gewoon meteen gaan zitten.

"Hoe was school lieverd" hoor ik mijn vader vragen aan mij als mijn moeder het eten opschept. "Ik moest blijven zitten bij meneer Dogger. Hij beweerde dat ik nooit oplette, dus dat was echt wel pure bullshit en dat heb ik hem ook duidelijk gemaakt. Maar voor de rest was het gewoon normaal." Ik zie mijn vader knikken en ik begin langzaam te eten. "Je bent toch wel beleefd gebleven naar meneer Dogger?" Ik frons mijn wenkbrauw naar mijn vader als ik net een hap in mijn mond doe. "Als hij zulke bullshit dingen gaat zeggen over mij dan ben ik niet zo beleefd als normaal. Ik heb me ingehouden, maar heb hem wel even duidelijk gemaakt dat ik een van de weinige ben die überhaupt oplet in de les dus dat wat hij zegt gewoon echt niet klopt. Ik was gewoon even aan het 'wegdromen' om het zo even te noemen." Zeg ik tegen mijn vader als ik mijn mond heb leeg gegeten.

"En jij Thomas. Hoe was school bij jou?" Ik kijk naar Thomas en wiebel met mijn wenkbrauwen, doelend op wat hij na school heeft gedaan. Hij ziet het en krijgt langzaam blosjes op zijn wangen waardoor ik zachtjes grinnik.

Het is fijn dat ik zo'n goeie band met mijn broertje heb. Er zijn zat mensen die dat niet hebben of überhaupt niet eens aan dezelfde tafel kunnen zitten zonder ruzie te maken, terwijl Thomas en ik juist bijna niet zonder elkaar kunnen, nou zijn er ook zat mensen die dat ook hebben, maar ik ben gewoon blij dat wij niet zo vaak ruzie hebben. Natuurlijk hebben we dat wel eens, daar zijn we broer en zus voor, maar zo vaak is dat gelukkig niet bij ons.

"Uuhm was gewoon uhm normaal" hoor ik Thomas twijfelend zeggen. Ik doe een hap eten in mijn mond om te voorkomen dat ik lachen uitbarst en krijg een dodende blik van Thomas, maar mijn ouders lijken het niet te merken.

"Gwenn wat voor brief had je nou weer gekregen" begint Thomas waardoor ik me haast verslik in mijn doperwtjes en begin te hoesten.

"Gewoon een brief" probeer ik maar ik zie dat alle blikken op mij gericht zijn waardoor ik niet echt meerdere vragen kan vermijden.

"Weer een brief?? Heb je een pen vriendin of zo?" Vraagt mijn moeder en ik ben nog nooit zo blij geweest met haar vraag. Het is namelijk wel een beetje zo, alleen weet ik niet van wie de brieven komen en is het denk ik wel heel anders dan een normale pen vriend maar ik kan het wel goed als excuus gebruiken zonder dat ik eigenlijk lieg.

"Ja" zeg ik kort. Ik weet dat ze merken omdat ik zo kortaf antwoord dat ik het er niet graag over wil hebben en beginnen een ander gesprek. Ik richt mijn blik op mijn bord en begin met mijn eten te spelen terwijl ik denk aan de mysterieuze H. Zou ik hem kennen? Hoe zou hij eruit zien? Zou hij lief zijn? Is hij wel echt zoals hij verteld dat hij is?

"Aarde aan Gwenn!!" Ik word uit mijn gedachten gehaald door de hand van Thomas die voor mijn gezicht heen en weer gaat.

"He? Wat?" Ik zie mijn ouders lachend naar mijn bord kijken waardoor ik ook naar mijn bord kijk en zie dat alle doperwtjes over de buitenkant van mijn bord zijn beland. Ik begin ook te lachen en schuif langzaam alles weer terug om mijn bord.

Zodra we klaar zijn met eten en met de vaatwasser inruimen loop ik naar boven. Ik hoef nog maar een klein beetje huiswerk te doen en besluit dat als ik daarmee klaar ben dat ik een beginnetje maak aan mijn brief terug aan H.

Ik pak mijn boeken en laptop er weer bij en begin langzaam aan mijn huiswerk terwijl ik zachtjes mee neurie met de muziek. Het is engels en daar ben ik, ook al zeg ik het zelf, best wel goed in en ben dus ook zoals ik verwacht binnen 20 minuten klaar met mijn huiswerk.

Ik pak een papiertje met lijntjes en van die gekleurde stabilo pennen. Ik maak misschien de brieven die ik terug schrijf wat vrouwelijker doordat ik altijd kleine tekeningetjes maak. Tekenen is altijd een hobby van me geweest en ook bij bijna alles wat ik schrijf zie je wel tekeningetjes terug.

Ik bedenk wat ik terug ga schrijven en sabbel onbewust aan mijn pen. Ik besluit gewoon een beginnetje te maken zoals ik eigenlijk altijd tot nu toe wel heb gedaan. Ik zet de turquoise kleurige pen op het papier en automatisch beginnen de woorden in mijn hoofd te vormen.

'Dear mysterieuze H.

Ik weet niet hoe je het doet, maar je maakt me nieuwsgierig. Ik blijf maar denken aan hoe je eruit ziet, hoe je karakter zou zijn en of je wel echt bent wie je zegt dat je bent. Misschien ben je wel een pedo :p

Ook je naam maakt me nieuwsgierig. Uit die H. kan ik opmaken dat je naam (denk ik) met een H begint, maar er zijn zoveel namen met een H dat mijn gedachten als ze ook maar even de tijd krijgen gaan bedenken wat je naam kan zijn. Terwijl je naam misschien niet eens met een H begint en het misschien wel de initiale van je achternaam is, of gewoon een random letter om mij te laten geloven dat je naam met die letter begint. Alles is denk ik al wel in me opgekomen en mijn gedachten lijken maar niet stil te staan.

Ik weet niet hoe je me kent, en of je me überhaupt wel kent. Misschien ken ik je wel beter dan ik zou denken of juist misschien helemaal niet. Dus eigenlijk is mijn vraag (voor deze brief zoals ik elke week wel een vraag heb) Ken ik je? Ken jij mij? Of heb je gewoon een adres uitgekozen? Eigenlijk zijn dat 3 vragen maar ik bedoel het als 1.

Ik dacht dat je misschien wel nieuwsgierig zou zijn naar mijn leven dus vandaar dat ik dit verhaal vertel. Nou daar komt het hoor.

Vandaag op school moest ik blijven zitten, bij mijn economie docent meneer Dogger, ik heb zo'n bloedhekel aan het vak en al helemaal aan de docent en ben ook blij dat ik volgend jaar in mijn eindexamen jaar zit maar dat terzijde, ik moest dus blijven zitten omdat ik even aan het wegdromen was. Ik ben normaal de enige in de les die echt moeite doe, mijn huiswerk maak en echt hard leer voor de toetsen want ik vind economie echt heel moeilijk. Maar hij sloeg dus op mijn tafel om me uit mijn 'dagdroom' te halen en beweerde dat ik nooit meer oplet en dat ik na de les maar even moest blijven zitten. Ik ben normaal nooit onbeleefd naar docenten of wie dan ook eigenlijk maar hij maakte me wel echt heel erg pissig aangezien ik dus echt bijna de enige ben die iets met de lessen doe en dat hij dan beweerd dat ik nooit meer oplet in de lessen.

Maar oké de bel was dus gegaan en langzaam stroomde het lokaal leeg terwijl ik moest blijven zitten. Toen vertelde hij me dus dat ik de laatste tijd nooit meer oplet en toen werd ik dus boos en vertelde hem dat dat echt pure bullshit was. Als mijn cijfers naar beneden waren gegaan had hij misschien een klein beetje het recht om dat te zeggen, maar sowieso dat hij het zegt terwijl dit pas de eerste keer was maakt het al onnozel. Dus toen vertelde ik hem dat hij het recht niet had om dat over mij te zeggen aangezien ik de enige ben die echt oplet en echt heel veel moeite doe om de cijfers te halen die ik minimaal wil halen. Dus toen heb ik mijn tas gepakt en ben ik het lokaal uitgelopen, hij was me nog achterna gekomen en ik hoorde hem nog roepen dat ik terug moest komen maar ben stug doorgelopen. De volgende les zou ik er vast wel problemen door krijgen maar ik was echt boos en ik wist gewoon dat als ik zou blijven ik dingen ging zeggen die ik normaal nooit zou zeggen.

Ja dat was dus een levensverhaal van vandaag, ik hoop dat het je interesseert want eigenlijk weet ik niet waarom ik dit vertel maar iets in me zei dat ik het moest vertellen dus vandaar dat je nu dit levensverhaal hebt gekregen.

Ik hoop dat ik snel weer een brief terug krijg en dat je hebt genoten van mijn brief :)

Kisses, Gwenn'

Ik leg de pennen aan de kant als ik de brief helemaal onder heb getekend. Ik pak een envelop en vouw de brief voordat ik hem erin doe. Ik spray de envelop in met parfum, klinkt heel cliché maar dat doe ik altijd bij elke brief die ik doe om het een eigen draai te geven. Ik leg de brief op mijn kast neer en als ik op de klok kijk zie ik dat het al 10 uur is. Ik besluit naar bed te gaan en loop dus nog even snel naar beneden om mijn ouders welterusten te wensen voor ik weer naar boven loop om de routine te beginnen met de dingen die ik altijd doe voor het slapen gaan.