Letters || H. S.

Part 81.

💎p.o.v. Gwenn💎

Langzaam aan word alles weer zoals het was. Louis knapt snel op, waardoor hij al na drie weken naar huis mag. Niall begint weer in zijn oude patroon te vallen, nu hij niet meer zo ongerust over Louis is. Harry en ik zijn nog even voor 3 dagen terug naar Italië gegaan. En dan is het nu weer zo ver...School begint weer.

Louis heeft het geluk dat hij gewoon over mocht, maar hij moet wel de toetsen van vorig jaar inhalen. Voor Harry, Niall, Louis en mij is het nu het laatste jaar. Het allerlaatste jaar van de middelbare school. Dit jaar gaat snel, dat weet ik nu al.

Ik weet gelukkig dat Niall Louis en ik zo goed bevriend zijn dat we hierna nog steeds contact met elkaar gaan hebben. Ik kan niet zonder die twee jongens. Harry en ik twijfel ik niet aan. Het voelt weer zoals het altijd heeft gevoeld, alsof we bestemd zijn voor elkaar.

Mijn ouders waren al een week eerder begonnen. Zij waren met z'n tweeën een weekje naar Oostenrijk gegaan. Dus Thomas was voor het eerst voor een langere tijd alleen thuis. Ik was namelijk bij Harry, hij kon mij altijd bellen als het nodig was. Dat is alleen niet gebeurt, hij en Nina hebben de tijd van hun leven gehad.

Het is gewoon zo fijn dat eindelijk alles weer goed gaat. Dat alles loop zoals het zou moeten. Geen drama, geen gezeur, geen ruzies. Alles is gewoon goed. Dat heb ik eigenlijk al heel lang niet meer gehad.

Harry's zus komt binnenkort misschien ook weer terug naar huis voor een tijdje. Ze miste haar familie heel erg, en om voor hen allemaal een vlucht te boeken naar Zuid Amerika is iets te veel gevraagd. Dus komt ze rond de kerst waarschijnlijk voor een week weer terug naar huis.

Ik zou het zo leuk vinden om haar eindelijk te ontmoeten. Het zou dan nog zo'n 2 en een halve maand duren, maar toch. Ze inspireert me zo met haar werk. Ze lijkt me zo'n mooi persoon, iemand met haar hart echt op de goede plek.

Haar werk is iets wat ik zo super erg waardeer en respecteer, zij doet het gewoon. Ik zou het met alle liefde willen doen, ik zou het alleen nooit durven. Nooit zou ik echt die stap nemen om het ook echt te doen. Zij doet het wel.

"Waar denk je allemaal aan lieverd?" Harry knuffelt mij van achteren. Vannacht was ik bij hem blijven slapen, het was alweer een tijdje geleden dat ik bij hem thuis was geweest. Toen Louis in coma was waren we bijna alleen maar bij mij thuis, daarna kwam Italië, toen weer mijn huis en daarna wéér naar Italië.

Anna miste me zei Harry. Zijn moeder, ze mist mij gewoon. Het voelt zo bizar om dat te denken. Ik heb altijd al een goede band met Anna gehad. Alleen ik heb nooit beseft dat ze echt ook zoveel om mij gaf.

"Aan alles wat de laatste tijd is gebeurt, ik probeer het allemaal op een rijtje te zetten. Al lijkt dat makkelijker gezegd dan gedaan" Ik loop richting de bank en ga daar zitten gevolgd met Harry die mij meteen dicht tegen zich aan trekt.

"Er is ook aardig wat gebeurt, Louis, vakantie, school die weer begint. Het is niet echt een normale vakantie van een 17 bijna 18 jarige" Ik kijk hem verbaasd aan. "Hoe weet je dat ik bijna jarig ben?" Het is nog iets minder dan een maand en dan ben ik inderdaad eindelijk 18. Ik wilde alleen Harry niets vertellen, want ik weet dat hij dan een te duur cadeautje voor mij gaat kopen en dat wil ik niet.

"Ik heb zo mijn connecties" Ik begin te lachen en klim op hem. "Vertel" ik probeer hem serieus aan te kijken maar het lukt me niet. Hij schud zijn hoofd en geeft me dan een klein kusje.

"Ik wil niet naar school morgen..." Ik kijk naar Harry met een pruillip. Harry begint te lachen waardoor ik hem serieus aan kijk. "Ik meen het" Hij moet nog harder lachen waardoor ik hem een klein klapje geef.

"Je bent nog maar 1 dag naar school geweest en nu loop je al te zeuren?" Ik knik en kijk Harry niet begrijpend aan. "Wat is daar zo raar aan?" Harry geeft me een kusje op mijn neus en kijkt me dan glimlachend aan. "Niets maar ik vind het wel grappig." Fronsend haal ik mijn wenkbrauwen op.

"Laatste jaartje" Zucht ik hardop. "Ik moet keuzes gaan maken die de rest van mijn leven gaan beïnvloeden." Harry schud zijn hoofd waardoor ik hem vragend aankijk. "De enige keuze die de rest van je leven beïnvloed is of je met iemand gaat trouwen of niet, en dat gaat nog even duren." Ik denk na over wat Harry zegt. Ergens heeft hij een punt. Dat is toch een keuze die de rest van je leven beïnvloed, en een opleiding kan je altijd nog veranderen.

Ik nestel mezelf tegen Harry aan en doe mijn ogen dicht. Ik concentreer me op zijn hartslag, allebei zijn we doodstil en genieten we van elkaars gezelschap. Ik probeer weer alle dingetjes in mijn hoofd op een rijtje te zetten, maar het lijkt echt een of andere chaos. Er is zo veel gebeurt in een jaar, het voelt niet alsof ik Harry pas een jaar ken. Natuurlijk ken ik hem pas echt vanaf begin februari, maar de brieven begonnen begin oktober. In die tijd is er zo veel gebeurt, positief maar ook heel veel negatieve dingen. In een jaar lijk ik zo veel geleerd te hebben, zo snel volwassen geworden. Op momenten als dit waarin ik alles op een rijtje probeer te zetten merk ik het pas.

Het jaar was zo druk, chaotisch, liefdevol, stressvol. Ik weet eigenlijk niet hoe ik het allemaal moet benoemen. En als ik het uit zou moeten leggen zou je haast denken dat het een verhaal van 5 jaar is. Soms heb ik die momenten nodig, om het allemaal even op een rij te zetten. Anders loop ik vast, en nu is het ook zo'n moment. Ik zou het graag anders willen, maar toch ook weer niet. Want ik ben bang dat het anders nooit zo zou zijn als dat het nu is, en ik zou dit voor niets willen inruilen.