Letters || H. S.

Part 61.

Alweer een tijdje geleden dat ik hier wat dingen heb gedeeld. Hoe is het met jullie?? Steeds meer mensen gaan het boek lezen wat me erg blij maakt☺️ ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden. Let me know.

Voor mij vandaag een minder leuke dag. Helaas afscheid moeten nemen van een belangrijk persoon in mijn leven. Hoe mooi de dienst ook was, de herinneringen blijven mooier❤️

💎p.o.v. Gwenn💎

Langzaam gaan de dagen weer voorbij. Ondertussen is het al April, bijna mijn verjaardag dus, of nou ja voor mij bijna. Stiekem duurt het nog 3 maanden. Harry weet het nog niet, want ik weet dat hij anders wat voor me wilt kopen. Ook weet ik dat als hij dan wat koopt dat het niet iets kleins is. Daar ken ik Harry nu goed genoeg voor.

Tussen ons gaat het goed. We zien elkaar niet zo veel, maar wel genoeg. Daardoor blijft het leuk en gaat het goed.

De briefjes blijven doorgaan. Hij vind het leuk om te doen en ik vind het alleen maar lief dat hij dit doet. 'Om je te laten zien hoeveel ik om je geef' zegt hij altijd. Nou laat hij dat niet alleen zo zien.

Als je het zo hoort zou je zeggen dat alles goed gaat. Dat gaat het ook eindelijk. Niet iets dat mijn geluk in de weg zit, niemand die mij ongelukkig maakt. Zelf bij Niall en Louis gaat alles goed.

Niall en ik spreken elkaar weer meer, het was een tijdje minder doordat het bij hem thuis niet goed ging. Louis begint er langzaam vrede mee te krijgen dat Harry en ik weer samen zijn.

Ik zit op bed met allerlei boeken om me heen. April betekend ook dat het einde van het schooljaar dichterbij komt. Dus elke docent gooit je nu plat met toetsen.

Ik kijk door mijn kamer. Alles is nu een complete chaos. Door alle notities, boeken, schriften die door mijn kamer liggen.

Ineens wordt de deur opengegooid waardoor ik op schrik. Thomas staat met rode ogen in de deuropening wachtend of hij naar binnen mag komen. Ik knik en meteen barst hij in tranen uit.

Niet goed wetend wat ik moet doen trek ik hem in een knuffel. Niemand zegt wat, maar dat hoeft ook niet. Zachtjes wrijf ik over zijn rug en zorg ik dat hij langzaam rustig wordt.

"What's wrong?" Vraag ik zachtjes als Thomas wat rustiger is. "Nina..ze heeft het uitgemaakt" meteen begint hij weer hard te huilen. Ik trek hem dichter tegen me aan en wrijf over zijn rug. Ik had echt niet verwacht dat het uit zou gaan.

Ze waren net een jonge versie van mij en Harry. Alsof ze voor elkaar bestemd waren.

Als ik weer de deur open zie gaan zie ik mijn moeder in de deuropening staan. Ze kijkt met een bezorgde blik naar Thomas. Ik schud mijn hoofd om duidelijk te maken dat het niet slim als ze nu zich in het gesprek wend. Ze knikt en glimlacht nog lief voordat ze weer wegloopt.

Thomas trekt zich terug en gaat met zijn knieën tegen zijn lichaam aan zitten. Het doet me echt pijn om hem zo te zien. Zo gebroken heb ik hem nog niet gezien.

"Ze heeft me een briefje in mijn kluis gedaan. Ze durfde het niet eens face to face te zeggen" zegt Thomas zachtjes. Ik leg mijn hand op zijn knie en kijk hem met een medelevend gezicht aan.

"En je weet zeker dat het van Nina komt?" Ik zie hem verbaasd naar me kijken. "Denk het" hij haalt zijn schouders op en kijkt naar zijn handen.

"Wie moet het anders zijn?" Nu haal ik mijn schouders op. "Iemand die een grap wilt uithalen misschien?" Verbaasd kijkt hij naar me. "Stuur haar gewoon een berichtje, dan weet je zeker of het van haar komt. Straks zijn jullie misschien allebei boos dat de ander je heeft laten zitten terwijl iemand anders een 'grapje' uithaalde" ik zie de twijfel in zijn ogen, maar even later knikt hij.

"Thanks sis" zegt hij als hij me een knuffel geeft een daarna naar zijn eigen kamer loopt. Ik pak mijn telefoon erbij en zie dat Harry heeft gebeld. Ik bel hem terug en krijg hem snel aan de lijn.

'Heei liefje.
Heeii waarom nam je niet op?
Thomas had wat problemen. Nina heeft het uitgemaakt. Tenminste, hij heeft een briefje gekregen.
En hij weet zeker dat het van haar is?' Ik begin te lachen. Harry lijkt we hetzelfde te denken als ik.
'Dat zei ik ook al. Hij is haar nu een berichtje aan het sturen voor de zekerheid.
Oh ja dat is wel slim.' Het blijft even stil aan de lijn.
'Waarom belde je me eigenlijk?'
Ik wilde even met je praten. Ik weet dat je het druk hebt nu met school, maar ik mis je. Ik heb je al een week niet gezien' ik maak een zacht 'awh' geluidje. Hij is zo lief.

We praten nog een tijdje door en besluiten dan dat hij me morgenmiddag vanaf school komt ophalen. Als ik ophang en me weer op biologie wil richten gaat de deur weer open. Ik kan ook nooit leren als ik een keer wil leren.

Ik zie mijn moeder bij de deur staan en knik als teken dat ze binnen mag komen. Ze gaat op mijn bed zitten en kijkt me met een bezorgde blik aan.

"Gaat het een beetje goed met Thomas? Ik maak me zorgen." Ik glimlach naar haar. "Nina heeft het misschien uitgemaakt" zeg ik zachtjes. Ik zie mijn moeder fronsend kijken. "Misschien?"

"Ja. Hij zei dat hij een briefje in zijn kluisje had gekregen met daarop dat Nina het uit wilde maken. Maar dat kan natuurlijk iedereen in zijn kluis doen. Dus ik heb tegen hem gezegd dat het misschien slim is om Nina een berichtje te sturen en te vragen of zij dat echt was. En aangezien hij sindsdien nog niet meer terug is gekomen heb ik zo'n gevoel dat ze het niet was" ik zie dat mijn moeder het langzaam in zich opneemt en knik dan.

"Ik ben blij dat jullie zo'n goeie band hebben. Het is fijn om te weten dat hij ook naar jou zou kunnen als iets hem dwars zit. Je hebt goed gereageerd Gwenn" Ze glimlacht trots een geeft me een kus op mijn hoofd voordat ze wegloopt.

Eindelijk, niemand die me stoort. Nou vond ik het niet erg om Thomas te helpen en miste ik Harry ook wel dus vond ik het bellen ook heel erg fijn. Alleen leren is nu jammer genoeg ook wel belangrijk.