Letters || H. S.

Part 66.

Een update vanaf het zonnige Tenerife😍☀️ Ik hoop dat jullie een leuke vakantie hebben, of nog gaan krijgen als je die pas volgende week hebt!

Ik ben zo blij met de hoeveelheid mensen die dit boek lezen, alleen het jammere is dat het zoveel spooklezers zijn. Ik wil graag weten wie mijn lezers zijn, dus vote, comment of stuur een prive berichtje maakt niet uit. Dan kan ik zien wie mijn boeken lezen!😉

Hope you enjoy this part❤️

💎p.o.v. Gwenn💎

Het nieuws over Louis verspreid zich zo snel. Ik weet niet wie het te weten is gekomen en het de school door heeft geroepen, maar ik vind het eerlijk gezegd niet kunnen. De ouders van Louis wilde dat het nieuws binnen persoonlijke kring bleef, een hele school noem ik nou niet persoonlijke kring. Natuurlijk moet de directeur enzo het wel weten, Louis zou toch een aardige tijd afwezig zijn.

Samen met Niall loop ik de school binnen. Vanmorgen wilde ik eigenlijk helemaal niet naar school. Harry is de hele avond bij me geweest, maar toch heb ik amper een oog dicht gedaan. Mijn gedachten zitten de hele tijd bij Louis.

Toen mijn moeder me toch over had gehaald heb ik meteen Niall gebeld. Ik wilde echt niet alleen naar school. Ik had een soort boei nodig die me liet drijven in deze tijd. Ik was Niall's boei en Niall die van mij.

We hebben nog geen stap binnen gezet of mensen komen al naar ons toe. Mensen waarvan ik weet dat ze in mijn klas zitten bij bepaalde vakken, maar hun namen zou ik niet weten.

"We vinden het zo erg voor jullie" voor ons? Wij liggen niet in coma. Ja ik kan het begrijpen dat het voor ons heftig is, hij was toch onze beste vriend. Ik kijk naar Niall die al geantwoord heeft op de meiden en de volgende komt alweer.

"Ik hoop dat het snel goed met hem gaat" ik glimlach zwak en loop dan met Niall weer door. Het is natuurlijk fijn om te weten dat mensen zoveel om Louis geven, maar ze hebben niet door hoeveel pijn ze ons doen door de hele tijd naar ons toe te komen.

Als we voor mijn kluisje staan begin ik rustig mijn spullen erin te leggen. "Wie zou het verteld hebben?" Vraag ik me hardop af. Ik kijk naar Niall en zie dat hij aan het denken is. "Misschien de directie?" 

Ik kijk raar op. Zouden ze dat echt doen? Louis' ouders hebben speciaal aan Harry en mij gevraagd om het in de persoonlijke kringen te laten en we moesten dat ook aan Niall doorgeven. Dan lijkt het me heel raar als een directie het de hele school rond laat gaan.

"Ik mag hopen dat ze daar dan toestemming voor hebben" Niall haalt zijn schouders op en samen lopen we naar zijn kluis.

Het lijkt net alsof er een gigantische roddel over ons rondgaat. Iedereen kijkt ons na, iedereen fluistert dingen naar elkaar. Sommige lijken naar ons toe te willen, maar durven het niet of worden door andere tegengehouden. Dit soort aandacht vind ik helemaal niet fijn, zeker niet door de situatie waardoor het komt.

We lopen door naar de klas en hoewel mijn concentratie ver te zoeken is pak ik toch mijn boeken uit mijn tas. De docent laat al snel merken dat hij wilt beginnen waardoor de klas rustig aan stil wordt.

"Zoals jullie weten is Louis Tomlinson nu afwezig van school, gisteren kreeg de school een telefoontje dat hij een ongeluk heeft gehad en nu in coma ligt" mijn mond valt open. "Serieus?" Vraag ik hardop waardoor alle blikken naar mij gericht worden.

"Wat is er Gwenn?" Mijn docent lijkt niet door te hebben wat hij zojuist verkeerd heeft gedaan. "Kennen jullie hier op school het woord privacy? Ik ben gisteravond gebeld door de ouders van Louis, inderdaad met het nieuws dat hij in coma ligt. Ik brak helemaal, maar die ouders hebben mij specifiek gevraagd om het in persoonlijke kring te houden. Ik heb met toestemming van zijn ouders Niall mogen bellen, omdat hij ook een beste vriend van Louis was en dan hoefde zij dat niet te doen. Maar jullie lopen met het nieuws rond alsof  iemand gaat trouwen"

De tranen lopen over mijn wangen. Ik vind het kut dat ik nu in het openbaar aan het huilen ben, toch ben ik blij dat ik heb gezegd wat ik wil. Niall wrijft over mijn been en als ik naar hem opkijkt glimlacht hij waardoor ik iets rustiger word

"De directie heeft het met de docenten besproken en we zijn eruit gekomen dat we het delen zodat er geen roddels komen" mijn mond valt open van verbazing.

"Geen roddels? Die gaan nu juist komen, over hoe hij een ongeluk heeft gehad, wat er is gebeurd, noem maar op. Ik heb nu al mensen gehoord die zeiden dat het ongeluk kwam omdat hij dronken achter het stuur zat. Nú komen juist de roddels. En het feit dat jullie de vraag van zijn ouders negeren door het de hele school door te gooien vind ik gewoon onbeleefd." Mijn docent lijkt een beetje versteld te zijn van mijn uitbarsting. Ik daarin tegen sein Niall en pak mijn spullen snel in.

"Gwenn als je nu weggaat sta je afwezig in de les" boos kijk ik mijn docent aan. "Oh dan zou ik dat ook maar negeren, net zoals jullie andermans privacy negeren" boos loop ik het lokaal uit. Niet veel later gevolgd door Niall. Zodra hij me aankijkt begin ik te huilen. Ik loop naar hem toe en knuffel ik hem.

"Ssh rustig maar, je hebt het goed gedaan net" ik voel een andere hand op mijn schouder en kijk op. Harry staat daar, zijn haar door de war, dikke ogen omdat hij ook amper heeft geslapen.

Hij opent zijn armen en ik duik er snel in, nog steeds huilend. "Rustig aan lieverd" hij wrijft over mijn haar en drukt een kusje op mijn hoofd.

"Hoezo ben je hier?" Vraag ik zachtjes. Ik kijk op naar hem en zie zijn mooie groene ogen. "Ik had vanmorgen met Niall afgesproken dat als hij dacht dat het fout zou gaan dat hij me moest appen of bellen en dat ik er dan aan zou komen. Hij stuurde me zonet een berichtje dat je boos was geworden op de docent omdat ze Louis' privacy niet accepteren. En ik ken je nu wel een beetje dus ik wist dat ik moest komen." Bedankend kijk ik hem aan en knuffel ik hem dichter tegen me aan.

"Zullen we naar hem toegaan?" Ik verbaas me een beetje door zijn vraag, ik heb er helemaal niet aan gedacht dat we misschien naar hem toe konden gaan. Ik knik en pak dan Harry's hand.