Letters || H. S.

Part 7.

Rest in peace sweet Johannah😔🕯❤️
💎p.o.v. Gwenn💎

Met een kater loop ik door de school, misschien was het niet het slimste plan om de avond voor school te gaan drinken. Er gaan ook allemaal verhalen over me rond over mij van het feest van Louis, ik weet niet wie er mee begonnen in maar het is gewoon kut. Mensen zijn zoals ze zijn. Ze maken roddels en vinden het geweldig als die dan verspreidt worden.

Het is een paar weken later en al weer bijna vakantie. Mijn haar is nu net van die donshaartjes waar Niall de hele tijd grapjes over maakt dat ik net een baby eendje lijk.

Ik loop de gang door op weg naar de uitgang en zie en hoor de mensen gewoon over me praten. Mijn klas heb ik uitgelegd wat er aan de hand is, vele zijn daardoor voor me opgekomen als er weer over me geroddeld werd wat super lief is, maar er zijn ook sommige geweest die daardoor juist roddels zijn gaan maken. Ik probeer me er niets van aan te trekken maar als je af en toe hoort wat ze zeggen is dat soms echt heel moeilijk.

Niall praat wel tegen me maar de dingen die hij zegt komen niet binnen. Het lijkt net alsof ik mijn gehoor even heb uitgebannen.

Ik pak mijn fiets en stap alvast op, wachtend op Niall. Ik rijd rondjes en spits mijn oren weer. "Dat ze zo rond durft te lopen met dr kankerkop" meteen stop ik met fietsen. Ik moet vechten tegen de tranen maar besluit toch maar die mensen te negeren. Een arrogante blik kunnen ze niet vermijden. Ze hebben door dat ik het heb gehoord en lopen snel weg naar de andere kant van het schoolplein.

Niall komt precies op dat moment aanfietsen. Snel veeg ik mijn tranen weg en stap ik weer op mijn fiets. Niall lijkt het niet door te hebben dus zeg ik ook niets, dan wilt Niall weer naar ze toe dat weet ik gewoon. Het is lief bedoeld maar af en toe komt hij te veel voor me op. Zelfs als ik zeg dat ik het niet wil en ik weet dat hij het goed bedoeld maar af en toe is het gewoon té veel.

Zodra ik het huis binnen kom zie ik dat er een brief ligt. Een groene envelop wat betekend dat het H. is. Dat doet hij nu sinds 2 weken ofzo om mij makkelijk duidelijk te maken dat het een brief van hem was. Ik vond het wel slim en groen is mijn lievelingskleur dus dat is een bonus.

Ik leg de rest van de post op de eettafel en ga met de brief van H. naar de bank. Ik twijfel of ik hem nu al zou openmaken of nog even wachten, maar mijn nieuwsgierigheid neemt het van me over waardoor ik langzaam de envelop open maak.

'Dear sweet Gwenn.

Hoe gaat alles nou met je? Ik wil je opvrolijken door deze brieven, en hoop ook dat dat een beetje gebeurt, ik weet niet of je een slechte dag hebt of niet maar toch ga ik je proberen op te vrolijken zodat als je een keer een slechte dag hebt je deze brief kan terug lezen en hopelijk er wat vrolijker van word. Dus ik ga je nu een leuk verhaaltje vertellen wat er dit weekend is gebeurt. Ik ga hier later spijt van krijgen want ik zet mezelf nu echt goed voor lul maar het is het waard als ik jou daarmee kan opvrolijken.

Nou oké hier komt het dan, prepare yourself :p

Ik was dus dit weekend bij mijn oom, want hij vierde de verjaardag van zijn zoontje van nu 1. Ik en mijn familie gingen daar dus naar toe en ik heb een best wel goeie band met de kinderen van mijn oom. Hij heeft een zoontje van 5 een meisje van 3 en nu dus weer een zoontje die dit weekend 1 is geworden.

We kwamen dus bij mijn oom en tante aan en toen ik de auto al uitstapte kwamen 2 van de 3 kinderen naar me toerennen, want die jongste kan dat natuurlijk nog niet :p maar dat terzijde. Ze kwamen dus naar me toerennen met mijn oom die achter ze aan liep naar mij en de rest van mijn gezin. Hij vertelde me dat z'n kinderen de hele tijd maar vroegen wanneer 'neef h.... nou eindelijk kwam (ik ga je nog steeds niet vertellen hoe ik heet :p)'  en dat hij dus blij was dat ik er eindelijk was want op een gegeven moment vroegen ze het bijna om de minuut.

Toen we eenmaal zaten en taart hadden gehad enzo vroegen die kinderen aan mijn oom of ze naar de speeltuin mochten. Hij wilde dat niet want dan moest hij mee dus bood ik aan om met ze mee te gaan en dat vond hij prima. Die kinderen natuurlijk helemaal blij en zo gezegd zo gedaan liepen we naar de speeltuin. Ik had ook de jarige job mee genomen in zo'n kinderwagen zodat hij ook even buiten was aangezien het echt heel erg warm was.

We waren na nog geen 5 minuten lopen bij de speeltuin aangekomen en de gezichten van die kinderen waren echt goud waard. Ze waren zo blij. Natuurlijk moest ik zowel bij het meisje van 3 als bij de jarige job blijven dus op een gegeven moment toen Lucy (de dochter van mijn oom voor als je dat niet begreep) op de schommel wilde zette ik de kinderwagen naast de schommel neer. Zijn andere zoontje (Gabriël) was ook aan het schommelen dus dat was makkelijk. Ik duwde ze allebei en ze hadden de grootste lol.

Na een uur of zoiets in de speeltuin te hebben gespeeld besloot ik dat het wel genoeg was en dat we weer terug naar huis gingen. Dus we liepen naar huis, maar zoals je misschien al we kan raden, zonder kinderwagen. Ik was hem gewoon vergeten. Ik was er na ongeveer 2 minuten lopen achtergekomen en rende dus terug naar de speeltuin. Gelukkig stond hij daar nog maar ik schaamde me natuurlijk dood.

Ik liep naar het huis van mijn oom met de gedachten dat ik het niet zou gaan zeggen. Ik had geen zin in een ruzie op een verjaardag of zoiets dergelijks. Dus toen we aankwamen hield ik mij mond. Maar dan heb je van die geweldig leuke kinderen die gaan vertellen dat 'neef h... Quinten was verheten' mijn oom begon heel hard te lachen wat ik niet echt snapte en de rest van mijn familie keek hem ook niet begrijpend aan. Toen vertelde hij dus dat het hem ook een keer op het schoolplein was overkomen en dat het echt niet erg was.

Nou dat was dus mijn mooie verhaal ik hoop dat ik je een beetje heb opgevrolijkt of überhaupt een klein glimlachje op je gezicht tevoorschijn heb kunnen toveren.

Ik hoop snel een brief terug te krijgen

All the love ~H.

Met een glimlach op mijn gezicht was ik de brief van H. aan het lezen. Af en toe moest ik heel hard lachen wat ik echt even nodig had. Het is gewoon kut dat door iets dat je niet hebt gedaan er nu allerlei verhalen rond gaan in de school. Ik zou nooit met Louis naar bed gaan, maar blijkbaar denkt de hele school daar anders over. Die dachten omdat ik en Louis goed bevriend zijn en we volgens hun 'ineens verdwenen' dat we maar sex hadden gehad. Mensen zijn gewoon ziek in hun hoofd.