Letters || H. S.

Part 54.

Heei heei, ik ben weer veilig terug van Frankrijk🎉 De volgende reis begint morgen weer🎉 samen met m'n beste vriendin gaan we naar London😍😍
Ik hoop dat jullie ook een super vakantie hebben/hebben gehad❤️

💎p.o.v. Gwenn💎

Zo gezegd zo gedaan. Harry en ik gingen het weer proberen. We zouden het rustig aan doen alsof we nooit een relatie hadden gehad. Alsof we elkaar nooit hebben gekend.

Het is de maandag na het weekend. Zondag hebben Harry en ik nog niets gedaan. We wilden niet dat we weer meteen zo op elkaars lip zaten.

Een klein probleempje is alleen dat Louis en Niall het nog niet weten. En ik weet wel dat zij niet zo enthousiast zullen zijn als ik. Ik had dit zelf ook nooit verwacht, alleen ik kan gewoon niet zonder Harry. Ik geloof hem, maar ook Harry weet dat hij nog maar 1 klein foutje hoeft te maken en dan ben ik echt weg.

"Goeiemorgen" zeg ik naar mijn moeder als ik de trap afloop. Waarschijnlijk is mijn vader al naar zijn werk, anders had hij hier nog wel gezeten.

"Goeiemorgen lieverd" ik pak een kop koffie en smeer mijn brood voordat ik bij mijn moeder aan tafel ga zitten. Ze legt de krant waarin ze aan het lezen was weg en kijkt me serieus aan.

"Lieverd. Uhm ik weet niet wat er was gebeurt tussen jou en Harry. Als je dat ook niet wilt vertellen hoeft dat ook niet. Alleen ik maak me een beetje zorgen. Als hij jou zó gebroken heeft, door god weet wat. Is het dan zo slim om weer een relatie met hem aan te gaan? Wat als hij je weer breekt?" Ik kijk met een lieve glimlach naar mijn moeder.

Ik vind het fijn dat ze laat zien dat ze bang is dat ik misschien pijn krijg. Ze wilt me waarschuwen. Iets wat ik eerder nodig had, alleen ook nu is het nog steeds fijn om een soort rugsteuntje te hebben.

"Ik weet het mam. Ik kan alleen geen leven inbeelden zonder hem. Ik hou zo veel van hem. En ja hij heeft me gebroken. Ja ik was helemaal klaar met hem. Hij heeft het allemaal uitgelegd en als dit niet de waarheid is, is hij zo'n verdomd goede leugenaar. Ik wil gewoon met hem zijn en we pakken het rustig op en kijken hoe het gaat. Ik heb hem ook gezegd dat hij niet een foutje moet maken, want dan ben ik écht weg. Ik hoop gewoon dat het allemaal werkt mam, ik hou zo veel van hem."

Mijn moeder kijkt me met een grote glimlach aan. Ook ik merk dat ik trots op mezelf ben dat ik zo kan praten over onze relatie. Het is niet meer 'die klootzak dit...' of 'maar hij heeft dat...' het is volwassen en ik ben er best trots op.

"Je wordt zo snel volwassen. Soms vind ik het nog wel moeilijk om je los te laten, maar als ik je zo zie ben ik zo trots op je. Dan weet ik dat je voor jezelf kan zorgen." Ik kijk haar bedankend aan en ga dan aan mijn ontbijt.

Thomas loop langzaam de trap af. Al gapend pakt hij zijn eten en gaat hij naast me zitten.
"Zijn jij en Harry nou weer bij elkaar?" Hij fronst zijn wenkbrauwen als hij dat aan me vraagt. Ik knik en glimlach. "Ik ben blij voor je" ook Thomas glimlacht.

Het voelt fijn dat mijn gezin mijn keuze accepteert. Mijn vader vond het wel echt heel erg moeilijk om het te beseffen. Hij snapte het eerst niet, omdat Harry me zoveel pijn had gedaan. Alleen toen had ik hem hetzelfde verteld als mijn moeder. 'Harry is voor mij de persoon waar ik bij wil zijn.'

Ik eet mijn eten op en kijk op mijn telefoon hoe laat het is. Nog 5 minuten voordat ik moet gaan. Ik kijk of ik nog belangrijke gemiste berichten heb. Niets. Niet een van Harry.

Lichtelijk teleurgesteld leg ik mijn telefoon en probeer ik me te concentreren op het gesprek tussen Thomas en mijn moeder. Het lukt alleen niet. Ik weet niet waarom ik zo teleurgesteld ben. Alsof ik niet zonder hem kan. Natuurlijk ik hou van hem en wil bij hem zijn, ik moet alleen wel zonder hem kunnen.

Het is net alsof mijn hoofd door wilt gaan met waar onze relatie was geëindigd. Ik kreeg toen elke ochtend een lief berichtje om me een 'goeiemorgen' te wensen. Soms met de boodschap dat hij het druk had, of juist niet. Waardoor ik wist wat er was als hij veel of juist weinig praatte. Nu alleen niets.

"Thomas fiets je mee?" Vraag ik om mijn gedachten een ander concentratiepunt te geven. Thomas seint dat hij zijn mond vol heeft en dat ik dus even moet wachten. Als hij zijn mond leeg heeft kijkt hij me aan.

"Fiets je niet met Niall enzo?" Ik schud mijn hoofd. Ik begin met huiswerkuur en dat hebben Niall en Louis niet dus die kunnen later beginnen. "Ja is goed dan. Ik pak nog even mijn tas. Ga maar vast naar buiten." Ik knik en geef mijn moeder een kus.

Ik loop naar buiten en wacht daar op Thomas. Het duurt even, maar als hij eenmaal buiten is, is hij snel klaar. Samen fietsen we richting school en praten we over van alles. Zijn relatie. Mijn relatie. Hoe ik het nu doe, aangezien we onze relatie opnieuw willen aanpakken. Al dat soort dingen.

Het is fijn om weer een goed met Thomas te kunnen praten. Ik heb me de laatste weken een beetje van hem afgesloten, omdat ik zo erg met mijn eigen problemen zat. Thomas probeert me dan altijd op te vrolijken door leuke verhalen te vertellen. Ik wist alleen dat die verhalen nu over zijn relatie met Nina zouden gaan en dat had me nou juist niet opgevrolijkt.

Als we op school aankomen zeg ik Thomas gedag. Ik zet mijn fiets ik de fietsenstalling en loop naar mijn kluisje voordat ik naar de les ga. Ik wil net mijn jas in mijn kluisje leggen als ik een envelopje zie. Eentje die ik al een tijd niet heb gezien. Meteen moet ik glimlachen en doe ik hem in mijn tas. Ik lees het zo wel.