Letters || H. S.

Part 78.

💎p.o.v. Gwenn💎

Rustig lopen we het eet café binnen. Het ziet er heel knus en gezellig uit, waardoor Harry en ik snel hadden besloten dat we hier gingen eten.

We gaan buiten aan een tafeltje zitten. Het terras heeft veel verschillende soorten bloemen waardoor het er heel erg mooi uitziet.

Als de serveerster komt bestellen Harry en ik een koffie. "Dus vandaag de tour?" Ik knik en hoor dan mijn telefoon afgaan. Ik kijk fronsend naar Harry en pak dan mijn telefoon.

"Wie is het?" Vraagt Harry ik kijk op mijn telefoon naar de naam "Niall" allebei fronsen we waarna in snel opneem voordat hij ophangt.

"Heei Niall wat is er?" Ik hoor Niall snikken waardoor ik weet dat er iets aan de hand ik. Meteen ben ik alerter en ga ik onbewust rechter zitten.

"Louis.... hij....hij is wakker" mijn mond valt open van verbazing en mijn ogen vullen zich meteen met tranen van blijdschap. "Echt? Dat meen je niet?" Ik begin te huilen en zie hoe ongerust Harry naar mij kijkt.

Harry loopt naar mij toe en slaat zijn armen om mij heen. Ik zie de serveerster naar onze tafel komen. Als ze naar mij kijkt zie ik haar blik van vrolijk naar ongerust gaan.

"Is she okay?" Ik hoor Harry antwoorden en focus me weer op Niall.

"Hoelang is hij al wakker?" Ik hoor Niall even hardop denken. "Ik denk nog geen 10 minuten" af en toe hoor ik Niall nog snikken.

"Ik kom naar jullie toe" zeg ik vast beraden. We zitten nog niet zo lang in Rome, maar nu wil ik gewoon bij Louis en zijn familie zijn. Het heeft te lang geduurd dat we zonder hem waren. Dus nu wil ik die tijd inhalen.

Ik praat nog even snel met Niall en dan zeggen we elkaar gedag. Als ik ophang gaat Harry weer op zijn stoel zitten en pakt meteen mijn handen vast. "What happend?" Vraagt hij zachtjes. Ik kijk glimlachend door mijn tranen naar hem.

"Louis is eindelijk wakker" ook Harry's mond valt open en ook bij hem zie ik wat traantjes in zijn oog ontstaan. Allebei staan we op en knuffelen we elkaar.

"Ik wil naar hem toe" zeg ik zachtjes. Ik voel hoe Harry knikt. "Snap ik. We gaan zo kijken voor een vlucht terug" ik druk hem dichter tegen me aan.

Ik vind het fijn dat Harry het met mij eens is. Dat we geen ruzie krijgen, omdat de een wel wilt en de ander wilt blijven. Hij snapt me, en ik denk dat hij zelf ook naar huis wilt. Om mij te helpen, maar ook om zelf Louis weer te zien.

Louis en Harry liepen nadat het uit was gegaan niet zo lekker. Al werd het steeds weer beter tussen hun en waren ze best goede vrienden net voordat Louis in coma raakten.

Als we allebei weer rustig gaan zitten neem ik een klein slokje van mijn koffie. In mijn ooghoek zie ik de serveerster naar onze tafel komen.

"Everything alright?" Normaal zou deze vraag doelen op het eten. Ik weet alleen nu dat het daar niet om is. Ik glimlach naar haar en knik dan.

"My friend just woke up from his coma" haar gezichtsuitdrukking veranderd van bezorgd naar blij. Het is mooi om te zien hoe ze meeleeft. Dat zie je niet zo vaak meer bij onbekenden.

Harry en ik bestellen nog wat te eten en kijken dan weer naar elkaar. Dan pakt Harry ineens zijn telefoon erbij, waardoor ik vragend naar hem kijk. "Ik ga kijken of er nog snel vluchten beschikbaar zijn."

Ik knik bevestigend en kijk met hem mee op zijn telefoon. "Nog 2 plaatsen vrij voor vanavond?" Ik wijs vragen naar een vlucht en zie Harry er vragend naar kijken. Als hij erop drukt en het even doorlees knikt hij niet veel later.

"Zullen we deze nemen?" Ik knik "dan hebben we alleen geen tour..." zegt Harry zachtjes. Ik begin te lachen. "Fack die tour. Ik wil nu bij Louis zijn." Ook Harry lacht en knikt dan.

Als ons eten komt, eten we in stilte het op. Allebei zitten we diep in onze gedachten. Het is voor ons allebei nu de belangrijkste vraag. 'Hoe gaat het met Louis?'

Het gekke is nog dat ik voor geen moment aan Louis had gedacht toen ik zag dat Niall belde. De hele vakantie heb ik er niet aan gedacht. Ik was in het begin juist bang dat ik er te veel over na zou denken waardoor ik helemaal niet meer zou genieten.

Ik ga gewoon altijd uit van het ergste, maar toen ik eenmaal hier was viel al die stres van mijn schouders. Ik genoot en voel me ook niet schuldig dat ik niet aan Louis heb gedacht. Hij zou willen dat ik genoot, hij zou boos worden als zijn situatie mij belemmerde tot genieten. En ikzelf zou dan achteraf ook boos worden.

"Gek he?" Vraagt Harry dan opeens. Ik kijk naar hem op en knik dan. "Ik had er geen moment bij stilgestaan." Zeg ik zachtjes en ik zie Harry knikken. "Ik ook niet. Al voelt het heel goed om te weten dat ook zonder ons daar het goed opgelost is." Ik kijk hem vragend aan.

"Ik was er bang voor dat als wij er niet waren dat het slecht zou gaan. Dat hij misschien wel wakker zou worden maar dat zijn ouders er zo blij mee waren dat ze zouden vergeten het aan anderen te melden."

Ik knik begrijpend. Ik snap wat hij bedoeld. Het gevoel had ik zelf niet, maar zijn ouders waren zo van streek dat ik me wel kan voorstellen dat ze zo in hun geluk opgaan dat ze alles om zich heen vergeten.

"Snap ik, maar gelukkig is dat niet gebeurt' Harry knikt en samen lopen we nadat we hebben betaald terug naar het appartementje. Snel pakken we alles in en dan is het wachten. Maar het is het waard. Hoe irritant het wachten ook is, we gaan eindelijk Louis weer zien nu hij uit zijn coma is. Dat maakt alles goed.