Letters || H. S.

Part 60.

💎 p.o.v. Gwenn 💎

Ik wordt langzaam wakker door gekriebel door mijn haar. Ik draai me om en voel dan een groot lichaam liggen. Ik tast het lichaam af waardoor ik gegrinnik van die persoon hoor.

Langzaam open ik mijn ogen en zie ik Harry met een grote glimlach liggen. Ik glimlach ook en nestel me dan tegen hem aan. "Goodmorning princess" zegt hij met een schorre ochtendstem.

"Morning baby" zeg ik zachtjes. Mijn stem is nog wankel waardoor ik mijn keel even schraap. "Lekker geslapen?" Ik knik en doe mijn ogen dan weer dicht.

Je moet niet veel van me verwachten in de ochtend. Het duurt altijd even voordat ik op gang kom. Je moet dus niet meteen hele verhalen van mij verwachten.

Ik draai op mijn rug en kijk naar het plafon. Als ik terug denk aan gisteren komt er spontaan weer een glimlach op mijn gezicht. Harry deed zo lief, zo voorzichtig. Hij hield echt rekening met mij.

"Waar denk je aan?" Hoor ik zachtjes van Harry komen. Ik kijk hem aan en geef hem een klein kusje. "Aan gisteravond" ook bij hem komt meteen een glimlach op zijn gezicht.

Hij draait zich op zijn buik waardoor hij half op me ligt. Ik kreun even door al het gewicht dat op me komt. Het is niet dat Harry zwaar is, het was alleen onverwachts.

"Het was heel lief wat je gister avond op het strand deed. Het was echt heel romantisch. De mooiste date die ik ooit heb gehad" Ik zie de twinkeling ontstaan in Harry's ogen. Zijn trots is goed te zien, maar dat is ook terecht. Hij mag trots zijn. Vele jongens mogen daar een voorbeeld aan nemen.

"Alles voor mijn meisje" ik kijk glimlachend naar hem. Het lijkt wel het enige wat ik kan doen.

"Het voelt gek om te bedenken dat ik je een tijdje niet 'mijn meisje' mocht noemen" ik kijk hem vragend aan. "Nou toen je het uit maakte was ik echt gebroken. Ik heb echt een week of zo niet kunnen eten, drinken, slapen. Ik kon alleen maar aan je denken. Ik wist dat ik het echt verpest had. Ik wist helemaal niet meer waarom ik je dit ooit aan had gedaan. Ik verklaarde mezelf voor gek dat ik dacht je er nooit achter zou komen" Harry blijft even stil en kijkt naar me.

"Ik heb mezelf zo erg verrot gescholden. Ik was zo boos op mezelf, ik had mijn meisje zoveel pijn gedaan dat kon ik niet aan. Toen ik je toen in de club zag met een andere jongen. Ik flipte gewoon. En je werd boos, terecht ook want ik gedroeg me als een klootzak. Maar ik wilde je aandacht, of het nou positief of negatief was. Ik wilde gewoon niet zien dat 'mijn meisje' met een andere kerel bezig was" Harry gaat rechtop zitten en pakt mijn handen vast. Ik ga ook rechtop zitten en kijk naar hem.

"Sinds die avond in de club heb ik zoveel na gedacht. Ik wist dat ik mijn hoop niet omhoog moest halen. Ik had je voor gek verklaard als je me makkelijk terug zou nemen. Gelukkig was je niet zo makkelijk. Ik moest laten zien wat ik wilde doen voor je. En dat deed ik met alle liefde. Ik wilde je laten zien dat ik het waard was en nog steeds ben. Als ik nu terug denk aan die, wat waren het 2 maanden? Dan kan je echt zien hoeveel ik om je geef. Ik was zo gebroken. Gewoon omdat ik wist dat ik niemand beter als jou zou kunnen krijgen. Jij bent en blijft mijn soulmate, ik weet het zeker. En ik zou je echt niet meer laten gaan. Je kan de gekste dingen doen, het zou nooit erger zijn als wat ik gedaan heb. En jij heb mij vergeven, ik ben dat toch wel een gigantische klootzak en blinde als ik jou dan laat gaan." Ik veeg een klein traantje weg.

Hij verteld het met zoveel liefde. Hij stelt zich zo kwetsbaar op, dat doet hij niet zo heel veel dus dat hij dit doet was ook echt onverwachts.

"Ik weet echt niet wat ik zonder je zou moeten" weet ik dan uit mijn mond te krijgen. Ik druk mijn lippen op die van hem. Al snel trek ik terug en kijk ik in zijn ogen. Zijn kleine twinkeling zit er nog steeds.

"Ik heb zoveel geluk" hoor ik hem zachtjes zeggen. Ik denk dat het niet de bedoeling was dat hij het hardop zou zeggen, dus reageer ik er niet op.

Ik pak hem bij zijn schouders en neem hem mee als ik weer ga liggen. Ik kruip op hem en leg mijn hoofd op zijn hart.

"Ga je nou weer slapen?" Vraagt Harry lachend. Ik schud mijn hoofd en kijk dan omhoog. "Gewoon knuffelen" ik kijk weer weg en pak zijn arm vast. Langzaam trek ik de vormen van zijn tattoo's over en kijk ik er geïnteresseerd naar.

Het is doodstil in de kamer. Maar geen vervelende stilte. Harry is druk bezig met door mijn haar kriebelen en ik ben zijn tatoeages aan het onderzoeken. Elke keer vind ik wel wat nieuws. Er zijn zo veel kleine details wat het extra speciaal maken, je moet echt goed kijken om daar namelijk achter te komen.

Langzaam gaat de deur open en zie ik Anne de kamer inkijken. "Heei liefjes" we begroeten haar en dan loopt ze de kamer. Ik kijk de kamer rond en zie dan de condoom van gisteren naast de prullenbak liggen. Waarschijnlijk was Harry te lui om hem erin te doen.

Als ze niet in die richting kijkt zou ze het niet weten, maar natuurlijk gaat haar blik daar als eerste naar toe.

"Zo ik zie dat het gisteren gezellig was" met die woorden loopt ze lachend de kamer uit. Ik verberg mijn gezicht in Harry's borst en hoor Harry lachen. Heel mijn hoofd is waarschijnlijk zo rood als een bietje. Dat soort dingen hoeven mensen nou niet van mij te weten.