Letters || H. S.

Part 27.

💎 p.o.v. Gwenn 💎

Rustig aan merk je dat alles weer hetzelfde wordt tussen Harry en mij. Stapje voor stapje. We dachten meteen door te kunnen gaan en alles te vergeten, maar dat was toch makkelijker gezegd dan gedaan.

We hebben samen besloten dat we elkaar misschien wat minder moeten gaan zien, omdat daar de ruzie eigenlijk over was en het ook wel echt heel veel was. Elke dag zagen we elkaar wel en het leek gewoon alsof hij bij ons woonde terwijl ik zijn ouders nog nooit heb gezien. Ik ben nu misschien 3 keer bij hem geweest, maar dan waren zijn ouders niet thuis.

Maar vandaag gaat dat dus ook gebeuren en ik moet toegeven dat ik toch best zenuwachtig ben. Ik wil heel hard schreeuwen om de zenuwen eruit te schreeuwen, maar misschien is het slimmer om dat niet te doen aangezien ik nu al bij Harry in de auto zit.

Ik weet ook echt niet wat ik zou moeten verwachten bij zijn ouders, het kan namelijk heel stoer en ruig zijn, doelend op Harry's tatoeages of het kan juist heel lieflijk en gezellig zijn aangezien Harry's karakter zo in elkaar zit. Ik zou het echt niet weten.

Ik zie hoe Harry een straat inrijd met allemaal grote luxe villa's en bij een van die huizen stopt hij. Ik kijk nog steeds mijn ogen uit als ik bedenk ik wat voor reusachtig huis hij woont. De eerste keer dat ik bij hem kwam vroeg ik hem waarom hij me nooit had verteld dat hij in zo'n groot huis woonde, maar toen vertelde hij me dat hij niet wilde dat ik voor zijn geld zou vallen maar voor hem, ook al hadden we toen al een relatie. Ik vind het wel fijn dat hij nu wel daardoor zeker weet dat ik écht van hem hou en niet van het geld van zijn ouders.

Hij stapt uit de auto en ik wacht even met uitstappen. Ik moet een soort van mijn moed even verzamelen, hoe stom dat ook klinkt.

Ik zie hoe Harry naar mijn kant van de auto loopt en de deur voor me open houd. Hij steekt zijn hand naar me uit die ik aanpak en dan uitstap. Ik word in een knuffel getrokken en dat was precies wat ik op dit moment nodig had.

"Het komt allemaal goed prinses" Ik maak een klein mompelend geluid tegen zijn borst aan zodat hij weet dat ik het gehoord heb. Ik trek terug uit de knuffel en geef Harry een klein kusje. Hij pakt mijn hand omdat het anders nog wel even duurt voordat ik naar binnen loop.

Als hij de voordeur opent komt meteen alle spanning weer op me af, ik weet niet waarom nu wel ineens weer en zonet toen Harry me knuffelde alles weg was.

"Mam we zijn er" Hoor ik Harry roepen. Ik hoor van boven een 'oh wat leuk ik kom eraan' van zijn moeder. Harry begeleid me naar binnen waar ik alles nog een keer in me opneem. Het blijft zo mooi ingericht en zoals ik later mijn huis zou willen, ik denk alleen niet dat ik zo'n groot huis zou kunnen betalen.

"Thee?" Vraagt Harry waardoor ik uit mijn gedachten wordt gehaald. "Graag" Zeg ik zachtjes en hij knikt voordat hij naar de keuken loopt. Ik hoor van boven iemand naar beneden lopen waardoor er een benauwd gevoel over me heen komt. Harry is er nu niet om te zeggen dat alles wel goed komt en ik heb dat op dit moment echt even nodig.

Ik zie een vrouw van rond eind dertig de kamer in komen, donkerbruin haar, dezelfde kleur als Harry's haar. Ze glimlacht lief naar me waardoor ik me iets op gemak voel.

Ze loopt naar me toe en geeft me een knuffel. "Hoi ik ben Anne, wat leuk je eindelijk te ontmoeten. Harry praat alleen maar over je en nu kan ik je ook eindelijk ontmoeten. Je bent echt prachtig meid." Ik bloos lichtjes en bedank haar. Het is fijn dat ze me zo hartelijk welkom heet, daardoor voel ik me meteen thuis en geliefd, nou weet ik niet zeker of dat ook het geval is maar dat maakt voor nu even niet uit.

Harry komt terug met drie kopjes thee en glimlacht breed naar mij. Als hij de kopjes op de eettafel heeft neergezet loopt hij eerst naar zijn moeder om haar een kus te geven en loopt daarna naar mij waarna hij me vanachter knuffelt.

"Wat heb je een prachtmeid Harry" Zegt zijn moeder net alsof ik er niet bij sta. Ik grinnik zachtjes en kijk naar boven naar Harry die ik zie knikken. "Dat is ze zeker" Hij kijkt naar mij en geeft me een klein kusje.

Zijn moeder loopt naar de eettafel en wij volgen haar, het voel echt vertrouwd en nu heb ik dat gevoel van 'waarom was ik nou zo zenuwachtig'. Maar 1 ding vraag ik me wel af. Waar is zijn vader?

"Harry waar is je vader?" Vraag ik dan ook, omdat ik weet dat als ik het niet vraag ik de hele tijd daarover in gedachten ga zitten en dat is echt niet fijn. Ik zie hem en zijn moeder een beetje fronsend naar elkaar kijken. "Weet ze het niet?" Hoor ik haar vragen en hij kijkt naar zijn vingers terwijl hij zijn hoofd schud.

"Wat weet ik niet?" Ik zie dat hij er moeite mee heeft waardoor ik best wel nieuwsgierig word. Hij blijft naar zijn handen kijken en pulkt een beetje aan de velletjes bij zijn nagel.

"Mijn ouders zijn een jaar geleden gescheiden. Mijn vader heeft dingen bij mijn moeder gedaan die gewoon niet horen en toen ik dat dus te horen kreeg heb ik gezworen geen woord meer met mijn vader te spreken" Langzaam rolt er een kleine traan over zijn wang die ik weg veeg met mijn duim, hij kijkt op naar me en ik glimlach lief naar hem. Ik snap dat hij dit niet heeft verteld, het is echt moeilijk om zoiets te vertellen.

"Sorry dat ik het vroeg" Ik zie meteen hoe Harry zijn hoofd schud. "Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, ik moest het je een keer vertellen. Ik kan er alleen zelf nog niet tegen dat ik het op dat moment niet door had en er niet voor mijn moeder kon zijn." Ik knik en geef hem een klein kusje op zijn wang. Hij is zo lief voor zijn moeder, ergens had ik het al wel verwacht maar dit bevestigd het nog een keer.