Letters || H. S.

Part 77.

💎p.o.v. Gwenn💎

Rome is in één woord: prachtig. Het weer is heerlijk. Het eten is heerlijk. De cultuur is heerlijk. Misschien is heerlijk een beter woord voor Rome.

Het is dag twee en ik ben nu al verliefd op deze stad. Alle mensen zijn vriendelijk. Harry die Italiaans praat zorgt spontaan voor heftige vlinders in mijn buik.

En het beste van alles. Elke dag wakker worden naast Harry. Elke ochtend kan ik zijn lichaam weer bewonderen. Elke ochtend kan ik weer schaamteloos naar hem gluren want hij heeft het toch niet door. En die stiekemerd gluurt ook naar mij want toen ik deed alsof ik sliep bleef hij gewoon naar mij kijken.

"Wat wil je vandaag doen?" Ik kijk Harry vragend aan die zijn zwarte blousje aan het dichtknopen is. "Misschien kunnen we naar wat culturele dingen? Ze moeten hier mooie touren hebben over de geschiedenis" Hij weet dat ik dat heel graag wilde zien, alleen het zelf nooit zou vragen.

Ik knik enthousiast en loop dan naar hem toe om hem een lange kus te geven. Het zijn zulke dingen die het speciaal maken. Ik geniet van zulke touren, hij weet dat ik van geschiedenis houd en het uiteindelijk wil gaan studeren. Al weet ik dan ook weer dat hij het niet zo heel erg boeiend vind, maar hij heeft het dus wel voor mij over om mee te gaan. Voor hem wordt het dus waarschijnlijk een lange dag, al kan ik hem in de avond wel gaan bedanken.

Ik loop naar onze kleine kledingkast. Het enige nadeel van Rome. Het is warm, maar je weet nooit hoe warm het nou uiteindelijk gaat worden. Ik kies voor een simpel hemdje met een rok eronder. Rokjes vind Harry altijd leuk, dus daarmee bedank ik hem ook al gedeeltelijk.

Als ik de slaapkamer uitloop die ik Harry in alleen zijn onderbroek bij het gasfornuis staan. Ik glimlach en loop naar hem toe. Als ik hem van achter knuffel lijkt het alsof hij schrikt waardoor ik grinnik. "Wat maak je?" Vraag ik zachtjes als ik over zijn schouder meekijk.

"Wentelteefjes" ik maak een 'oeh' geluidje en knuffel mijzelf dichter tegen Harry aan. Op dit soort momenten vergeet ik alles om mij heen. Deze momenten zijn zo dierbaar voor mij, deze momenten laten namelijk zien hoe gemakkelijk onze liefde soms is. Het hoeft niet altijd moeilijk te zijn, makkelijk is soms veel leuker.

"Waar denk je aan?" Vraagt Harry zachtjes. Hij kijkt over zijn schouder naar mij en geeft mij een klein kusje. "Aan ons. Aan onze relatie" hij draait zich om en kijkt mij vragend aan. Ik ga op het keukeneiland zitten en kijk naar Harry.

"Het gaat allemaal zo makkelijk tussen ons. Ik vind het heerlijk. Bijna nooit hebben we ruzie en áls we dan ruzie hebben wordt het ook snel opgelost." Ik zie Harry instemmend knikken.

"Het was niet altijd zo..." zegt hij zachtjes. Ik weet wat hij bedoeld. "Die periode is voorbij" zeg ik dan ook zachtjes tegen hem. Hij komt tussen mijn benen staan. Ik kijk recht in zijn ogen. Langzaam ontstaat er een klein glimlachje op mijn gezicht.

"Ik weet het, maar ik kan het mezelf niet vergeven" Hij slaat zijn ogen neer. Ik duw met mijn duimen zijn hoofd omhoog waardoor hij mij wel aan moet kijken.

"Waarom zou je jezelf niet vergeven? Ik heb het ook gedaan. Als ik je al kan vergeven, dan zou jij dat toch ook moeten kunnen?" Harry kijkt met een beetje beschaamde ogen naar mij.

"Ik snap gewoon niet waarom ik ooit het heb gedaan. Ik schaam me gewoon. Je bent mijn meisje. Alleen ik mag je zo zien. Niemand anders. En ik heb er zelf voor gezorgd dat anderen je ook zo hebben gezien."

Het is niet vaak geweest dat Harry over dit onderwerp zijn gevoelens heeft gedeeld. Ik wist wel dat hij het niet fijn vond dat hij het had gedeeld. Maar dat hij er zo over dacht kon ik niet weten. Hij wilt niet dat ik er nog steeds pijn van krijg, waardoor hij er dus bijna nooit over praat.

Ik sla mijn armen om hem heen en trek hem dichter tegen mij aan. "Baby don't be so hard on yourself" ik kijk hem aan en zie hem twijfelachtig naar me kijken. "Ik meen het." Zeg ik nog zachtjes. Hij knikt voorzichtig.

Ik druk een klein kusje op zijn mond als ik ineens een hele vieze lucht ruik. "Harry wat is dat?" Ik zie Harry ruiken en dan valt het kwartje. De wentelteefjes! Als ik van het keukeneiland afspring en naar de pan loop zie ik dat hij helemaal aangebrand is.

Ik draai snel het fornuis uit en draai me om naar Harry. "Zijn we een keer goed aan het praten. Verpest dat klote broodje het." Allebei beginnen we te lachen. Het broodje gooi ik weg en kijk dan naar Harry.

"We kunnen ook kijken of we bij een restaurantje kunnen gaan eten?" Harry knikt en loopt dan weg, waardoor ik vragend achter hem aanloop. "Wat ga je doen?" Vraag ik grinnikend. Harry draait zich om en wijst naar zijn lichaam.

"Aankleden. Het is wel heel enthousiast om zo naar buiten te gaan." Ik begin te lachen en knik dan. Soms met zulke momenten kan ik me wel voor mijn kop slaan. Tuurlijk moet hij zich nog aankleden. Ik had er alleen niet aan gedacht omdat ik zelf al aangekleed ben.

Ik loop naar de spiegel en besluit een klein beetje make-up op te doen. Ik doe een beetje mascara op en vul mijn wenkbrauwen in waarna het goed genoeg is. Om nu foundation te doen heeft ook geen zin, dat smelt er toch allemaal vanaf.

Als ik klaar ben loop ik naar Harry die net zijn broek dichtknoopt. "Klaar?" Vraag ik zachtjes en hij knikt terwijl hij naar mij toeloopt.

"Wat zie je er trouwens mooi uit" ik glimlach en bedank hem met een kusje op zijn wang. Hand in hand lopen we het huisje uit, opzoek naar een restaurantje in de buurt.