Letters || H. S.

Part 12.

💎p.o.v. Gwenn💎

Ik zit zo vast in mijn gedachten dat ik helemaal niet door had dat Harry tegen me aan het praten was. "Sorry Harry ik had het niet door wil je het nog een keer vertellen" Hij begint te lachen waardoor ik ook een beetje ongemakkelijk begin te lachen, maar eigenlijk voel ik me schuldig hij is hier voor mij maar ik verzin zo in mijn eigen gedachten dat ik hem een beetje vergat.

Ik zie Harry vriendelijk glimlachen en hij steekt zijn hand naar me uit. Ik kijk hem raar aan maar hij verroerd geen spier, hij blijft gewoon zo staan alsof hij nu iets heel normaals doet.

"pak hem nou maar" in zijn stem is alleen maar vriendelijkheid te horen. Langzaam pak ik zijn hand vast en blijf hem in zijn ogen aankijken. Langzaam voel ik hoe ik rustig naar hem toe word getrokken. Ik zou misschien op mijn hoede moeten zijn of zoiets, maar de manier hoe Harry met me omgaat laat me ontspannen, alsof er niets is waar ik voor op mijn hoede hoef te zijn.

Ik weet niet waarom maar het lijkt me rustig te maken. Ook al was ik niet meer gestrest of zoiets, toch maakt het iets in mij rustig. Alsof ik hem kan vertrouwen.

"Dankje" fluister ik terug, het lijkt niet alsof iedereen om ons heen weg is. Alsof wij de enige twee in deze ruimte zijn, wij met z'n tweeën rustig meebewegend met de muziek, niets overhaast, niets storends, alleen wij twee en het voelt geweldig.

Opeens voel ik een hand op mijn schouder waardoor ik weer terug kom naar de realiteit, door het incidentje lijk ik helemaal niet meer dronken te zijn, ik weet dat het niet zo is, maar toch sta ik nu wel weer een stuk dichter bij de realiteit.

Ik zie Niall daar met een bezorgde blik naar me kijken waardoor ik meteen nieuwsgierig word wat er is gebeurt. "What happend" vraag ik Niall als ik naar zijn oor toe leun zodat hij me in een keer hoort.

"Thomas..hij..hij... je moet nu mee naar buiten" ik schrik meteen. Ik was zo druk bezig met mezelf en Harry dat ik gewoon de complete controle over Thomas ben kwijt geraakt. Ik excuseer me naar Harry en ren dan met Niall mee naar buiten, wat ben ik nu blij dat het geen gala is waar je hakken moet dragen.

Ik zie Thomas met een blauw oog en een bloedneus op de grond zitten. Nina ernaast, met een doekje zijn neus proberen te laten stoppen met bloeden. Ik ren naar Thomas toe, hurk naast hem en zie dan de woede in zijn ogen.

"Thomas wat is er gebeurt?" Nina haalt het doekje even bij zijn neus weg zodat hij normaal kan praten. Thomas kijkt me recht aan en ik zie dat zijn blauwe oog echt pijnlijk paars is.

"Ik ging even drinken voor Nina en mij halen, we waren naar buiten gegaan omdat het zo warm en druk binnen was en we wilden gewoon even goed praten. Ik was dus gewoon drinken gaan halen maar toen ik terug kwam zag ik dat iemand haar tegen de muur aan had geduwd. Aan alles zag ik dat Nina niet wilde wat hij deed maar dat hij niet stopte, dus ik duwde hem op de grond en begon hem te slaan en dat soort dingen maar hij was blijkbaar niet alleen, toen krijg ik een volle klap in mijn gezicht, en dus een bloedneus gekregen. Maar toen ik weer wilde slaan waren ze net aan het wegrennen, die watjes" het hoort eigenlijk niet maar ik loop te glimlachen van oor tot oor. Thomas is zo'n gentleman, hij heeft zelf klappen gekregen omdat hij Nina wilde beschermen, een betere man kan volgens mij niet.

"Broertje, je hebt dat echt goed gedaan" Ik zie in mijn oog hoeken Nina met een verliefde blik weer het doekje tegen Thomas zijn neus aanhouden. Thomas ziet blijkbaar haar blik niet waardoor ik moet grinniken.

Ik pak het doekje over van Nina. "Even je hoofd naar voren" beveel ik Thomas. Ik zie hem meteen naar voren leunen me zijn hoofd. "neus snuiten" ik hoor hem zijn neus snuiten, normaal luistert hij nooit zo goed naar me, maar hij weet dat ik EHBO heb gehad en dus weet wat te doen om zijn bloedneus te laten stoppen. "Nog een keer snuiten" weer hoor ik hem snuiten.

Ik voel ineens een hand op mijn schouder en als ik schuin naar achter kijk zie ik Harry daar met een grote glimlach en met onze jassen staan. Hij vraagt aan Nina hoe haar jas eruit ziet en als ik mijn aandacht weer op Thomas richt hoor ik ondertussen hoe Nina uitlegt hoe haar en Thomas jassen eruit zien.

"heb je hoofdpijn?" ik zie Thomas zijn hoofd schudden. "Duizelig?" weer schud hij zijn hoofd. "Mooi, als t goed is, is je bloedneus ook zometeen over. Misschien komt er nog een klein beetje bloed zo uit, maar dat is niet erg." Ik zie Thomas bedankend naar me glimlachen.

Ik schrik een beetje als ik ineens iets om mijn schouders voel, maar al snel heb ik door dat het Harry is die mijn jas over mijn schouders hangt. Ik glimlach bedankend naar hem en krijg ook een vriendelijke glimlach terug.

Samen met Niall die Thomas zijn andere arm ondersteun proberen we hem omhoog te krijgen. Voorzichtig laten we hem los en het lijkt alsof hij gewoon blijft staan. Nina hangt net zoals Harry net deed bij mij zijn jas over zijn schouders.

"Nina word jij opgehaald?" Ze kijkt naar me en schud dan haar hoofd. "Thomas had aangeboden om me naar huis te brengen dus heb ik tegen mijn ouders gezegd dat ik thuis word gebracht en zij zijn nu uit eten." Ze kijkt een beetje beschaamd naar beneden.

"We brengen je nu wel thuis, het lijkt me beter als we nu naar huis gaan" Ik zie Nina een beetje lichtjes glimlachen en ik glimlach vriendelijk terug. "zou ik jullie anders naar huis brengen? Ik ben met de auto?" Hoor ik ineens van achter me. Ik kijk Harry blij aan. "Zou je dat willen doen?" Harry glimlacht breed naar me "tuurlijk"

Rustig met zijn alle lopen we naar de auto van Harry. Ik ga bij hem voorin, Niall achterin bij Thomas en Nina. Harry vraag aan Niall waar hij woont en als we bij Niall's huis zijn loop ik even met hem mee naar de deur. "Dankje dat je me hebt gehaald toen je van Thomas wist" Ik geef hem een knuffel en hoor Niall een stille 'het is niets' mompelen en wacht nog even tot hij binnen is.

Ik loop terug naar de auto en hoor Harry precies op dat moment aan Nina vragen waar zij woont. Hij is zo perfect, bijna té perfect. Het is net alsof ik hem ken, alles aan hem lijkt me bekend voor te komen. Ik krijg alleen niet op een rijtje waar ik hem dan van zou moeten kennen.

Stilletjes in mijn gedachten verzonken doe ik mijn gordel vast en heb ik niet eens door dat we bij Nina's huis zijn tot ik de deur hoor dichtslaan. Ik word daardoor uit mijn gedachten gehaald en kijk dan toe hoe Thomas meeloopt naar de deur met Nina. Ze doet de sleutel in het slot en geeft dan een beetje ongemakkelijk Thomas een knuffel, waarschijnlijk weet ze niet wat ze nu moet doen.

Ik zie Thomas, net zoals ik net was, helemaal in zijn gedachten terug lopen. Nu zou ik wel graag willen weten wat er in zijn hoofd rondspookt.

Harry begint te rijden en ik kijk hem verbaasd aan hoe hij weet waar ik woon. Misschien was het van de eerste keer na de koffie, ik weet niet meer of hij was meegelopen of niet, ik denk het wel, hoe zou hij anders mijn adres weten.

Als hij bij ons voor parkeert stapt hij ook uit. Thomas loopt vast naar de voordeur en belt aan terwijl ik me op Harry richt.

"Bedankt dat je er vanavond was" glimlach ik, ineens verlegen, naar Harry. Hij glimlacht liefdevol terug en geeft me dan een kus. "Het was niets Gwenn, ik had het geweldig" met die woorden loopt hij weg, hij zegt misschien geen doei maar dit is beter. Nu hoef ik niet afscheid te nemen, op een of andere voelt het veel beter dan als je elkaar gedag zegt.