Letters || H. S.

Part 55.

Wanneer wattpad je hele hoofdstuk verwijderd🙄🙄. Sorry als het een beetje vaag is, ik heb geprobeerd het een beetje hetzelfde te houden maar ik wist niet meer hoe het precies ging en moest dus wat verzinnen. Ik hoop dat het nog steeds leuk is en dat jullie het boek nog steeds leuk vinden❤️

💎p.o.v. Gwenn💎

Als ik het Engels lokaal binnen loop zie ik Niall en Louis alweer zitten. Zodra ik binnen loop kijken ze me met grote ogen aan waardoor ik al weet hoe laat het is.

"GWENN" Niall schreeuwt mijn naam zo hard dat alle blikken meteen naar ons gericht zijn. Met een rood hoofd loop ik door en ga ik naast Louis en Niall zitten.

Omdat ik weet dat ze het zelf niet snel zouden vragen pak ik rustig mijn boek uit mijn tas. Ik ga het ze niet zó makkelijk maken.

"Halloo?? Krijgen we nog wat te horen of zit dat er niet meer in?" Ik hoor de irritatie in Louis' stem waardoor ik grinnik. Ik kijk ze aan waardoor ik begin te lachen, ze kijken zo wanhopig en het ziet er zo grappig uit.

"Willen jullie wat horen dan?" Ik probeer mijn lach in te houden, maar zodra ik Niall's quasi boze blik zie hou ik hem niet meer en begin ik keihard te lachen. Ik krijg een duw van Louis en merk dat alle blikken in de klas nog steeds op ons gericht zijn.

"Vertel nou maar hoe het is gelopen!!" Ik ga weer goed zitten en kijk dan lachend naar Niall en Louis. "Oké, oké rustig aan" ik zie dat zowel Louis als Niall een soort opgeluchte zucht laten waardoor ik grinnik.

"Willen jullie het lange of korte verhaal?" Ik zie Louis lachend naar Niall kijken en dan weer terug naar mij. "Doe maar kort, want dat duurt bij jou toch nog steeds een uur" Alle drie beginnen we te lachen, we weten allemaal dondersgoed dat daar geen woord aan gelogen is.

"Oké komt het" Precies op dat moment komt onze docent binnen. Niall en Louis zuchten allebei overdreven en kijken me hoopvol aan. Ik knik om ze duidelijk te maken dat zodra het kan ik het ze vertel.

De docent houd niet echt rekening met mensen die hun verhaal willen delen met anderen, tot reusachtige irritatie van Louis en Niall. Ik heb ze nog nooit zo horen zeuren, ze lijken elkaar wel aan te steken. Als de docent eindelijk aangeeft dat we zelfstandig mogen werken worden meteen twee hoofden mijn kant opgedraaid.

"Nou vertel" Dringt Niall aan waardoor ik een kleine grinnik laat. Ze kijken me allebei diep serieus en ik schraap mijn keel nog even voor de grap voordat ik begin met vertellen.

"Oké, ik was dus naar huis gegaan. Ik was best wel ongerust over Harry want ik kon niet zo goed horen hoe ernstig het was. Ik ben dus snel op de fiets gestapt en was naar hem toe gegaan. Hij had me kort uitgelegd waar ik moest wezen en hoe ik daar kon komen. Ik kon het niet zo makkelijk vinden, maar toen ik het eindelijk had gevonden zag ik hem op de grond liggen, half in de fiets half onder de fiets, het zag er niet goed uit" Ik zie Niall en Louis lachend naar elkaar kijken, omdat ze gelijk hadden dat het verhaal nog steeds uitgebreid zou zijn.

"Ik had hem dus geholpen om eerst uit de fiets te komen, wat trouwens niet heel makkelijk was, zijn voet lag door een spaak en het werkte natuurlijk allemaal niet mee. Toen zijn voet er eenmaal uit was, was te zien hoe dik en blauw hij was dus ik vond dat hij naar de dokter moest. Dus wij naar het ziekenhuis, maar die mongolen hebben een gigantisch ziekenhuis en blijven mensen die amper kunnen lopen gewoon duur sturen naar kamers die weet ik veel hoever liggen. Harry was natuurlijk zo eigenwijs dat hij niet in een rolstoel wilde dus hij heeft de hele tijd gewoon rondgelopen. Nou op een gegeven moment moest hij een foto maken, toen we moesten wachten totdat hij geroepen werd hebben we heel erg goed gepraat. Hij heeft uitgelegd waarom hij die foto's had verstuurd en dat hij het nooit had willen doen, maar mij wilde beschermen. Hij had alles uitgelegd, heeft elke vraag die ik had beantwoord en toen werd hij naar de kamer geroepen, hij had er geen goed gevoel over en dat klopte ook want zijn voet was gebroken. Nou dus wij weer doorlopen naar de gipskamer en toen zijn voet gegipst werd heb ik heel goed nagedacht. Ik had nooit verwacht dat ik antwoord zou krijgen op al mijn vragen. Zijn verhaal was zo duidelijk en je kon de pijn in zijn stem horen, hij had dit echt nooit gewild. Als dit gelogen is dat moet die kerel echt een Oscar krijgen. Hij vroeg toen hoe we het gingen aanpakken en ik heb heel eerlijk geantwoord. Ik wist het namelijk niet, ik wil hem zo graag geloven. Dus ik heb hem verteld dat ik het wel weer wil proberen, zolang we alles maar weer vanaf het begin oppakken, alsof we elkaar nooit hebben gekend. Oh en we hadden trouwens gezoend" De ogen van Louis en Niall worden gigantisch groot bij de laatste woorden waardoor ik begin te lachen. Ik wist dat ik dat als laatste moest zeggen, want anders had ik nooit mijn verhaal goed af kunnen maken.

"Jullie hebben gezoend!" Schreeuwt Niall harder dan bedoeld. Alle blikken gaan weer onze kant op waardoor ik voel hoe mijn hoofd rood wordt. "Ja en nu weet ook heel de klas het" Ik zie Niall spijtig naar me kijken maar al snel beginnen we allebei te lachen.

"Maar even....jullie zijn nu weer samen?" Louis klinkt onzeker en kijk me een beetje twijfelachtig aan, ik wist dat Louis hier minder enthousiast over zou reageren als Niall. Louis wilt me beschermen, wat hartstikke lief is natuurlijk, maar hij heeft niet door dat ik zelf ook goed kan nadenken over zulke dingen.

"Ja eigenlijk wel" zeg ik zachtjes en ik zie Niall's ogen glimmen van enthousiasme, in tegenstelling tot die van Louis. Hij kijkt eerder bezorgd, wat ik al had verwacht. "Het komt goed Louis, dat beloof ik. Zoals ik al zei, zijn verhaal was zo geloofwaardig en als hij dit heeft gelogen dan verdient hij een Oscar. Ik weet wat ik doe." De les is afgelopen en samen lopen we de klas uit.

"Ik hoop het en anders krijgt die kerel met mij te maken" Glimlachend kijk ik naar hem en geef ik hem een knuffel. Ik ben blij dat hij me geloofd, al weet ik dat hij Harry niet zo makkelijk vergeeft.