Letters || H. S.

Part 74.

💎p.o.v. Gwenn💎

En zo ging anderhalve week voorbij alsof het een dag was. Elke dag ben ik bij Louis geweest. Volgens de dokters ging het beter met hem, maar een echte diagnose konden ze nog steeds niet vastleggen. Pas als hij wakker word kan dat.

En nu is het dan zo ver. Een week weg met de liefde van mijn leven. Een week naar Italië waar het weer tenminste wel mooi is.

Ik heb net al mijn spullen voor de vijfde keer ingepakt. Ik ben zo aan het stressen of ik alles wel heb. Ondertussen lijkt het alsof ik niets meer zou kunnen vergeten. Toch word ik gek van het stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik wat vergeet.

Alles lijkt te mooi om waar te zijn. Een week met de liefde van mijn leven. Het mooie Italiaanse weer en de prachtige cultuur van Rome. Alles compleet voor de meest perfecte vakantie ooit.

"Gwenn zullen we gaan? Dan zijn we ruim op tijd voor onze vlucht." Ik kijk van Harry naar mijn koffer. "Maar wat als ik iets vergeet?" Harry lacht en trekt me tegen zich aan.

"Schat je hebt dat ding al vijf keer in en uit gepakt. Als je nu wat bent vergeten zou ik het heel knap vinden. En in Italië hebben ze ook spullen, dus áls je tócht wat bent vergeten zouden ze het daar ook vast wel hebben" Ik kijk Harry aan en knik dan.

Ik weet dat hij gelijk heeft. Ik krijg alleen altijd zo'n stres van vakanties. Niet eens van de vakantie zelf, of van de rit er naartoe. Echt alleen maar van mijn koffer inpakken. Hier thuis heb je alles ter beschikking. Heb je voor wisselend weer altijd een outfit. En nu moet je alles van te voren plannen zodat het goed loopt.

Samen met Harry, die mijn koffer tilt, loop ik naar beneden. Mijn ouders en Thomas wachten daar op me alsof ze niet kunnen wachten tot ik weg ben.

Ik loop als eerste naar Thomas toe. Ik geef hem een knuffel en voel hoe stevig hij mij vasthoud. Ik weet dat hij liever had dat ik thuis bleef, maar dit soort dingen gaan denk ik wel vaker gebeuren.

"Doe voorzichtig alsjeblieft" fluistert hij zachtjes in mijn oor. Ik knik en kijk naar hem als ik me langzaam terug trek uit de knuffel. "Dat doe ik. Maak je niet te veel zorgen" hij glimlacht zwak en knikt dan.

Ik loop naar mijn moeder die al met tranen in haar ogen staat. "Oh kom op mam. Ik ben maar een weekje weg" mijn moeder begint te lachen en trekt me in een knuffel. "Ik moet gewoon even wennen aan het feit dat jullie steeds volwassener worden. Dit is je eerste vakantie zonder ons en ergens voelt dat als een hele grote stap voor mij" ik glimlach en trek mijn moeder dichter tegen me aan.

"Je blijft altijd mijn kleine meisje" zegt ze als ze terug trekt en ik knik. Ik loop als laatste naar mijn vader en geef ook hem een knuffel.

"Je gaat niet huilen he." Plaag ik hem en ondertussen ook mijn moeder. Ik hoor de lach van mijn vader waardoor een vertrouwd gevoel over mij heen gaat.

Tuurlijk ga ik ze missen. Maar ik kan niet wachten tot Harry en ik het vliegtuig instappen en naar Italië gaan. Het voelt als een grote stap, voor mezelf maar ook voor onze relatie. We zitten een hele week op elkaars lip, al denk ik dat we er wel tegen kunnen.

Samen lopen we de deur uit en stappen we Harry's auto in. Mijn ouders en Thomas zwaaien ons uit en langzaam begint onze reis richting Rome.

"Het begint nu echt" zeg ik enthousiast terwijl ik op Harry's been sla. Harry lacht en knikt instemmend. "De eerste vakantie met mijn meisje."

Het voelt altijd goed als hij mij 'zijn meisje' noemt. Dat laat me weer herinneren aan het feit dat ik ook echt alleen van hem ben. Dat hij mij ook met niemand zou delen.

"Onze eerste vakantie" ik zet de afspeellijst die wij samen hebben gemaakt aan en samen zingen we mee met de liedjes terwijl we onderweg zijn naar het vliegveld.

Na een rit van anderhalf uur zijn we dan eindelijk bij het vluchthaven aangekomen. Ik krijg er altijd een beetje stres van, want als je je vlucht mist dan ben je fucked. Maar we zijn nu 4 uur te vroeg, waardoor we het bijna niet zouden kunnen missen. Al moet je nooit nooit zeggen, want wij zijn er toe in staat om te vroeg te komen en nog steeds onze vlucht te missen.

"Kunnen we al meteen inchecken?" Ik kijk Harry vragend aan die eigenlijk mijn vraag met een vragende blik beantwoord. Hij weet het ook niet. Samen lopen we naar een medewerkster, die teveel moeite doet om Harry te laten zien hoe het moet, waarna we doorlopen naar onze gate.

"Wauw die vrouw deed niet eens moeite om te verbergen dat ze met je flirtte" Harry begint te lachen en kijkt dan naar me.

"Ze kan alle moeite doen die ze wilt. Ik let er toch niet op want ik heb jou al. Je hoeft echt niet jaloers te zijn baby" ik kijk naar hem en glimlach.

Hij pakt mijn hand vast en samen lopen we door naar de gate. De man achter de balie helpt ons vriendelijk en legt ons uit wat we hierna moeten doen. Aangezien we zo vroeg waren hebben we nog aardig wat tijd om vol te maken.

We besluiten te ontbijten bij een restaurantje en kijken wat rond in winkels. Voor we het door hebben is de tijd al om en wordt onze vlucht omgeroepen. Samen lopen we door naar de controle poortjes, waar ik natuurlijk was vergeten dat ik een beugel bh aan had waardoor dat ding maar bleef piepen.

Toen dat probleem eindelijk opgelost was mochten we het vliegtuig in. "Het begint nu echt" zeg ik enthousiast terwijl ik naar buiten kijk. Dit wordt een geweldige week, ik weet het nu al.