Letters || H. S.

Part 79.

💎p.o.v. Gwenn💎

Langzaam zie ik het land dichterbij komen. Het vliegtuig is net begonnen met zijn landing, maar omdat het zo'n heldere avond is kan ik het land al goed zien. De huisjes komen langzaam dichterbij en glimlachend kijk ik naar Harry.

"We zijn er bijna" zeg ik zachtjes. Harry kijkt glimlachend terug en knikt dan. "Je kan hem bijna vasthouden" ik knik en wordt al blij van die gedachten.

Ik had nooit gedacht dat dit zou gebeuren, je wilt dat natuurlijk nooit. Maar daardoor kan je jezelf niet voorbereiden. Niet bij het eerste woord, ook niet bij het laatste verlossende woord. Ik weet niet wat ik zo tegen Louis moet zeggen 'wat fijn dat je weer wakker bent' lijkt mij nou niet echt toepasselijk. Toch komt er niets in mijn hoofd wat beter zou kunnen klinken.

De huizen worden steeds groter en niet veel later zie ik de landingsbaan voor ons. "Bijna weer op de vertrouwde bodem" denk ik hardop en zie Harry knikken. "Voelt fijn" denkt Harry dan hardop en nu is het mijn beurt om te knikken.

Natuurlijk is het vervelend dat onze vakantie niet lang heeft mogen duren. Louis is belangrijker. Dat zouden vrienden altijd zijn. En ik snap het als mensen hiervan zouden balen, ik zou zelf ook balen als ik ineens eerder terug zou moeten. Al begrijp ik waarom mensen het willen. Vrienden en familie is het meest belangrijkste dat je hebt in je leven, dat moet je koesteren.

Het vliegtuig land en ik kijk om me heen. Dit is dat irritante moment dat mensen vaak gaan klappen. Iets wat ik zelf heel onlogisch vind, maar ik vind het ook onbeleefd om het niet te doen. Ik kijk of mensen aanstalten maken om te gaan klappen, jammer genoeg begint het al voordat ik goed kan kijken.

Ik klap maar geïrriteerd mee en kijk dan met rollende ogen naar Harry "ik kan me hier zo aan irriteren" Harry begint te lachen en trekt me tegen zich aan. "Niet zo zeuren, wees blij dat de piloot je veilig op de grond heeft gezet. Dat mag wel een applausje krijgen" ik kijk naar hem en schud mijn hoofd.

"Het is zijn werk. Ik geef caissières toch ook geen applaus als ze me het bonnetje geven" Harry begint hard te lachen en knikt dan. "Ja daar heb je een punt"

Ondertussen is het punt van uitstappen al gekomen en staan Harry en ik op. "Ik weet dat ik een punt heb, ik word hier namelijk echt ziekelijk chagrijnig van" Harry lacht en knijpt me in mijn heupen waardoor ik opschiet. "Hou nou op stuk chagrijn. Je punt is duidelijk. Nu vrolijk worden want je zit Louis bijna"

Die woorden alleen maken me al blij. Mijn irritaties vliegen weg en een enthousiaste huppel komt spontaan tevoorschijn.

"Zo dat is snel veranderd" lacht Harry waarna ik hem een por geef. "Het is ook nooit goed he" hij lacht en pakt mijn hand vast.

"Oh zeker wel, je bent veel mooier en leuker als je vrolijk bent." Harry stopt even en komt met zijn gezicht wat dichterbij mijn oor. "Al ben je gruwelijk sexy als je boos bent" Ik geef hem een zacht klapje op zijn schouder waardoor hij me verontwaardig aankijkt.

"Dat mag je niet zo in het openbaar zeggen" zeg ik streng. Harry steekt zijn handen in de lucht alsof hij onschuldig is. "Sorry waarheid kan je niet ontkennen." Ik rol mijn ogen. "Soms hoef je de waarheid niet hardop te zeggen"

Samen lopen we de hal in en kijk ik om ons heen. Ik heb werkelijk geen idee waar ik naar toe moet lopen. Als ik achterom kijk zie ik Harry ook niet meer. Ik draai een rondje en zie Harry dan bij een broodjes zaak staan. Ik loop lachend naar hem toe. De hele vlucht zat hij al te zeuren dat hij honger had maar het vliegtuigeten was te duur en te slecht.

Ik loop naar hem toe en knuffel hem van achteren. "Wil je me de volgende keer waarschuwen?" Harry kijkt om en knikt. "Zal ik doen. Ik wilde alleen zo graag een broodje." Ik lach want het klinkt zo extreem schattig. Hij pakt twee broodjes aan van de man achter de balie en geeft er eentje aan mij.

"En nu...lang wachten op de bagage" ik laat een geïrriteerde kreun horen. Het duurt altijd zo vreselijk lang. En ik ben nou niet echt de persoon met geduld. Verre van zelfs. "Kom op zeikerd, misschien zijn ze er snel"

Ik pak Harry's hand en samen lopen we door naar de bagage ruimte. Alle banden maken me door de war, maar gelukkig heb ik Harry bij me die het snapt. Hij loopt naar de goede band en dan is het wachten. En wachten....en wachten.

"Uuuuhg hier heb ik toch niet het geduld voor" zeur ik waardoor Harry begint te lachen. "Door zeuren komt je koffer echt niet eerder" ik kijk naar hem op. "Echt? Ik dacht dat het zou helpen" ik ga protesterend op de grond zitten en zucht diep.

"Ik ben er nu al klaar mee. Hoelang zitten we hier eigenlijk al?" Harry kijkt op zijn horloge en begint dan te lachen. "Wel 5 volle minuten" ik kreun weer geërgerd. Het voelt alsof we hier al een half uur minimaal zitten.

Als ik dan eindelijk een koffer zie die op die van mij lijkt spring ik op en loop ik er naar toe. Mijn naam staat er op en ik spring op en neer van blijdschap, niet bedenkend dat de band gewoon doorgaat. Harry pakt hem gelukkig van de band en ik loop weer naar hem toe.

"Dat is 1" zeg ik blij en ik zie Harry wijzen. "Daar komt die van mij al" enthousiast klap ik in mijn handen. "Top zijn we van dat lange gewacht af" Harry begint te lachen terwijl hij zijn koffer van de band tilt. "Je kan echt een zeikerd zijn" ik kijk Harry quasi-boos aan waardoor hij naar me toe loopt. "Je bent nog steeds wel lief hoor." Ik lach en geef hem een kus.

"Eindelijk kunnen we naar Louis toe"