Letters || H. S.

Part 14.

Iedereen alvast een super 2017 toegewenst. Doe voorzichtig vanavond en geniet nog even van dit hoofdstukje😊🥂❤

💎p.o.v. Gwenn💎

Ik kijk glimlachend mijn moeder aan waarbij je langzaam een grote glimlach ziet komen. "Thomas..is die? is die nu? gaat hij nu?" ik begin te lachen door de enthousiasme van mijn moeder. "Ja mam, hij is haar nu aan het vragen. Of nou ja onderweg" Ze klapt uit enthousiasme in haar handen en ik zie mijn vader verbaasd de trap aflopen.

"Ooohh Shawn, weetje wat Thomas nu aan het doen is." Mijn moeder rent enthousiast naar mijn vader toe en ik zie hem naar mij kijken met een blik van 'wat heeft die nou weer gesnoven' waardoor ik moet lachen. "Hoe moet ik dat nou weten" lacht mijn vader naar mijn moeder en stapt van de laatste treden zodat hij gewoon op de vloer staat.

"Hij is Nina verkering aan het vragen, oh Shawn hij is haar echt aan het vragen" Mijn moeder is zo enthousiast dat ze niet eens door heeft dat mijn vader een gebaar naar mij maakt met dat ze gek is. Ik knik lachend en loop dan naar de keuken om ook voor mijn vader koffie in te schenken. In de keuken hoor ik mijn moeder nog steeds enthousiast tegen mijn vader praten. God wat ben ik blij dat ze dit niet in zijn gezicht doen, Thomas zou zich doodschamen. Ik heb nog nooit een vriendje gehad dus hebben ze het ook nog niet bij mij gedaan, en jezus wat ben ik daar blij mee op dit moment.

Ik loop terug naar mijn ouders en geef mijn vader zijn koffie en een kus op zijn wang. "die is niet goed hoor" hoor ik mijn vader in mijn oor fluisteren waardoor ik begin te lachen. "Achja niets aan te doen" fluister ik terug waardoor mijn vader ook begint te lachen. Samen lopen we naar de woonkamer maar precies op het moment dat ik de woonkamer inloop zie ik dat de postbode eraan kom, dus loop ik naar de voordeur. Ik doe de deur voor hem open en pak de post aan. Post voor mama, voor mama, voor papa, voor mij, voor papa...wacht. Ik pak de brief van mij eruit en merk meteen dat het een brief van H. is, nu? Ik had nu geen brief verwacht maar word meteen enthousiast. Ik leg de brief op de trap, geef de rest van de post aan mijn ouders en loop dan de trap naar boven om hem meteen te kunnen lezen.

Voordat ik de brief open maak doe ik nog even dikke warme sokken aan, want mijn voeten bevriezen ondertussen van de kou, en ga dan in kleermakers zit op mijn bureaustoel zitten en maak de brief open.

'Dear sweet Gwenn,

ik weet het, normaal hoor je nu geen brief te krijgen. Maar ja, suprise, ik weet ook niet waarom ik schrijf maar ik had zin om te schrijven naar je dus toen dacht ik 'ik schrijf even'

Hoe was je schoolfeest gisteren? en hoe is het nu met je broertje? Ik hoop dat hij niet te veel last heeft van zijn oog en dat hij wel een beetje heeft kunnen slapen. Hopelijk heb je nog wel gewoon kunnen genieten en heb je nu niet het gevoel dat het schoolfeest echt verpest is. Ook hoop ik dat je ouders niet nu je nooit meer laten gaan ofzo door wat er met je broertje is gebeurt, dat zou voor jou, maar ook voor hem echt onredelijk zijn.

Maar even over een ander onderwerp, ik ga vandaag naar de dierentuin, en ja ik weet het het klinkt heel kinderachtig, maar ik houd er gewoon van om naar de dierentuin te gaan. Ik word er rustig of zoiets van, ik weet ook niet waarom. Maar ik ga dus naar de dierentuin, wat is jouw favoriete dier eigenlijk? Mijne is de olifant, zo groot, zo mooi, zo stoer, en dik maar ja dat maakt het weer grappig. Ik vind het gewoon mooi hoe die beesten in elkaar zitten, bijvoorbeeld dat zij ook rouwen als er een olifant overlijd, dat is toch prachtig. Okay ik dwaal een beetje af.

Mijn zus is ook mee vandaag, ik heb nooit zo heel veel tijd dat ik met haar samen doorbreng dus zulke dingen proberen we minimaal 1 keer per maand te doen. We hebben namelijk wel een hele goede band en ik hou ook echt veel van haar dus het is jammer dat we niet zo veel dingen samen kunnen doen, maar zodra we dingen samen kunnen doen doen we dat ook.

Over een paar weken gaan we bijvoorbeeld ook samen uit eten en dan kijken voor een bruidsjurk voor haar, ze gaat namelijk trouwen binnenkort. Ik ben zo blij voor haar, dat ze gewoon een persoon heeft gevonden die goed voor haar is en waar zij zo veel van houd en hij net zo veel van haar. Ik hoorde eergisteren pas dat ze gaat trouwen en moest huilen van blijdschap. Die jongen is zo goed voor haar en het feit dat hij ook zo veel van haar houdt dat hij zijn hele leven nog verder wilt maar haar is zo mooi, ik had nooit verwacht dat zij eerder zou gaan trouwen, of verloofd zou raken, dan ik maar nu het is gebeurt voelt het zo goed en fijn.

Ja ik weet het deze brief is niet zo lang maar weet eigenlijk niet meer wat ik kan vertellen, dus ja dan maar zo groot.

Ik hoop snel een brief van je terug te krijgen

All the love ~ H.

Ik lees de brief door en dan blijft mijn oog op het stukje van het schoolfeest hangen. Ik lees het nog een keer, en nog een keer. Ik heb hem nooit verteld over mijn schoolfeest. En misschien nog bizarrer hoe weet hij wat er met Thomas gebeurt is, dat kan ik hem niet verteld hebben.

Ik lees het stukje nog een keer door, het staat er echt, het is niet dat mijn hoofd het verzint of dat ik het de eerste keer verkeerd heb gelezen. Hoe..?

Ineens lijkt het me binnen te schieten als maar kan.
De tatoeages, het lange bruine krullende haar, de prachtige groene ogen, het feit dat hij weet dat hij weet over gisteren, de H.

Alles lijkt nu op zijn plek te vallen, en ik heb me nog nooit zo dom gevoeld. Ik ben verliefd op iemand waarvan ik dacht dat ik hem nog maar 2 keer eerder heb gezien, op iemand waarvan ik steeds het gevoel had dat ik hem veel beter kende dan dat zo was. Maar blijkbaar is het wel zo, blijkbaar ken ik hem echt beter dan dat ik dacht, hij kent mij ook beter dan dat ik dacht en ik voel me zo stom dat ik dit niet door heb gehad.

H. is gewoon Harry....