Asawa Ng Bangtan [COMPLETED]

38

Dedicated to:  stupidyante17 enjoy!

[Michelle Seo]

"Please tell me about your life."

Napalunok ako. Kailangan ko bang sabihin? Well, It's normal. Boss ko siya kaya may karapatan siyang malaman kung ano ang estado ko sa buhay.

"I'm Michelle Seo of Gangnam, South Korea, after that lumipat po kami ng Pamilya ko dito sa Seoul para makapag-aral ako sa Seoul University."

Nag-stop ako at tumingin sakanya.

"Proceed."

"Nakatira po ako ngayon sa Tita ko which is yung Kapatid ng Mama ko. Back then sa High School nagkaroon ng trahedya na nakapagpasira sa pamilya na meron ako. Naaksidente po ang Mama't Papa ko. Namatay po sila pareho, susunduin dapat nila ako dahil galing ako sa Field trip pero di na sila umabot." Nakayuko ako ngayon habang nagke-kwento.

"Ang masakit pa po doon, nawawala po yung katawan ng Papa ko." I sniffed kasi di ko na mapigilang maiyak. "Kung sakaling buhay man siya ngayon. Yayakapin ko siya ng mahigpit!" Nagulat na lang ako ng yakapin ako ni Dr. Seo

Tumayo agad ako at lumayo. Wala ako sa posisyon para ganituhin ng mas nakakataas saakin.

Nagbow ako. "Pasensya na po."

"Michy! Michy! I'm sorry." Nagulat ako dahil lumuhod siya sa harap ko habang umiiyak?

"Dr. Seo? Bakit po? Tumayo po kayo diyan." Sambit ko.  Nakakahiya na to. Pero shocks! Tinawag niya ako sa Nickname ko na tanging mga magulang ko lang ang makakatawag saakin.

"Michy. Look at me. Listen! Arraeso? Listen. I'm sorry. I'm sorry kasi hindi kita nahanap. Masyado lang siguro akong tambak sa trabaho."

I look clueless. Masyado ko kasing tinatak sa isip ko na hindi lahat ng Seo na makakasalimuha ko ay kamag-anak ko. Pero, di ko na mapigilang umiyak. Siya na mismo nagsabi na siya nga ang tatay ko.

"I'm your Appa. I'm sorry." Niyakap niya uli ako ng mahigpit. I hug back. 

"I'm so sorry. I'm so sorry."

I can't believe it na makakasama ko nanaman ang Papa ko. This is such a blessing. Blessing kasi di na uli ako mag-iisa.

Natigilan lang kami ni Papa ng biglang sumingit si Rica.

"Pa?" Sambit niya.

[Rica Soo]

"Don't you get it Riva? Kayakap ni Appa yung Michelle na yun!"

Kausap ko ngayon yung Ate kong ewan ko ba kung nakikinig siya. Tsk

"Bakit naman siya yayakapin ni Appa?"

"I don't know. After that, She Left na din kasi. You know, I want to rip her face dahil wala siyang respeto! Argh! The hell that Mich!"

Di pa din siya sumasagot. She keeps on texting or something? Basta! Hawak hawak niya phone niya kanina pa yan e.

"Hey. Nakikinig ka ba? Tsk. Nagsasayang lang ba ako ng laway dito? O baka naman hangin lang ang kausap ko?" Wala pa din akong natanggap na sagot.

"Riva Soo!"

"What? Would you shut your hell mouth, Rica. Ang ingay mo!" Hinablot ko yung phone niya.

"Kanina ka pa sa phone mo. It's making me upset. You didn't even listen to me." Tinignan ko kung ano ang pinagkakaabalahan niya.

As I expected. Stalking BTS through twitter. Naupo ako sa sofa. Sinearch ko yung Acc ni Sofia Song. Argh. Even though I hate this btch, I'm enjoyinh seeing her dooly face. Hahaha

"Give me that back!" Then Riva pulls the phone away from me. Pagkatingin niya nakita niyang may picture na tinag si Nicole Song which is yung kapatid ni Sofia.

Selca nila ni Jungkook.

"Napaka-landi talaga! Pati si Jungkook! Tsk. We must put a stop to this, Di ko na kakayanin Rica!"

Hinawakan ko yung kamay niya. "Easy, Sister. It's easy." Then I winked at her.

Di ko masasabing hindi kami magkapatid dahil kindat ko pa lang alam na niya ang ibig sabihin.

Nagtawanan kami. Naputol din yun dahil pumasok si Mama sa kwarto.

"Why are you laughing my two angels?"

"Wala, Eomma. Hahahaha" then we winked at each other.

"I'm glad that both of you are good now." Sambit ni Eomma habang nakaupo sa tabi ko.

Yes, back then when we're still young we used to fight and cheat each others right. Kumbaga paligsahan ba? Aish. Dahil ako bunso, lahat ng gugustuhin ko nakukuha ko. Kaya simula nun, itinatak ko sa isip ko na, No one else can stop me. Even my family.

"Sino nagsabi na 'okay' kami? Eomma." Pagtataray ni Riva.

Yes, I often call her Ate/Unnie. I'm not comfortable with it. Ang kati sa lalamunan kapag sinasabi. Tsk

"I don't think so?" Sambit ko sabay ngisi. Nagtawanan nanaman kami. Natigilan na lang kami ng biglang, kumatok yung Yaya namin.

"Ma'am? Andito na po si Sir." Eomma jump in joy. Madadama mo talaga yung pagmamahal na nararamdaman niya para kay Appa.

That's why ginusto din namin si Appa. Yes, Appa is not our real Father. Naghiwalay si Eomma at yung totoo naming Appa when I was 8 and Riva is 10. Muntik ng atakihin si Eomma nun sa puso kaya dinala namin siya sa Haesung Hospital. Which is si Appa namin ngayon ang naggamot sakanya.

Well, their love story is just a piece of you know, Lame? Harhar. Mas maganda siguro kung saamin ni Jungkook na love story ang mangyare.

Appa even told us na naaksidente daw siya back then at inamin na may anak at asawa pero namatay na din sila. He didn't even know kung nasaan yung bangkay. Pero, Okay na din yun para naman wala ng sagabal diba?

Lumabas si Eomma at sumunod kami ni Riva.

Pagbaba namin nakita namin si Appa na nakikipag-usap kay... Michelle?

"Anak, dito ka lang muna. Tatawagin ko lang sila.." Pero Its too late, andito na kami sa likuran nila.

Riva walk towards Eomma and held her hands. Baka ano pa ang mangyare.. Ako naman lumapit lang kay Mich.

"Rica, Riva! Honey? Si Michelle.. Nawawala kong anak."

Then our mouths opened wide because of the shocking revelation.

Madami pa akong pinoproblema dinagdagan pa. Well, Remember I'm Rica Soo and I'll put my head on the game. The Destiny's game.