Mikaelson'un Oğlu

Finn.

Daha önce varlığından bile haberimin olmadığı bir ilkokulun bahçesindeydim.3 notalık zilin sesiyle koca binanın dört bir yanından çocuk sesleri yükselmeye başladı.
Ben daha olan biteni anlamamışken etrafımda duran yetişkin insanlar kapıdan çıkıp onlara koşan çocuklarını karşılıyorlardı.
Kapıdan çıkan çocuklar arasından el ele tutuşmuş hızlı hızlı merdivenlerden inen çocuklarımı tanımak zor olmadı.
Kendilerinden ağır çantaların etkisiyle paytak paytak koşturan ikizleri görmenin oluşturduğu o ilk şaşkınlığın ardından yüzüme bir gülümseme yayıldığını hissettim.Nasıl yayılmasındı ki?
Bembeyaz pileli bir elbise giymiş ve sarı saçlarını örmüş kızım,birkaç adım kala oğlanın elini bıraktı.Ben de eğilmiş onları bekliyordum.İngrid boynuma atladı."Papatyam benim." Deyip yanağına bir öpücük kondurdum.
Ondan iki saniye sonra Cameron da koşarak yanıma gelmişti.Sağ kolumu açarak onu da sardım ve anlından öptüm.
"Okul nasıldı?" Diye sorarken doğrulup ikisinin de birer elini tuttum.
"İyii." Dedi İngrid."Önce resim yaptık.Oliver sulu boyayı döktü.Sonra Bayan Aldrea çizgi film açtı.Sonra da bahçeye çıktık.Büyükleri farklı anaokulunu farklı saatlerde bahçeye çıkarıyorlarmış,biliyor musun?"
Kafamla onayladım.
"Sonra dans öğretmeni geldi." Dedi Cameron.
"Yapabiliyor musunuz?" Diye sordum.
Cameron durdu ve ayakları kullanarak yapılan İrlanda folklöründen basit bir hareket gösterdi.
"Bu harika." Dedim.Bu arada arabaya ulaşmıştık.Arka koltuğun kapısını açarak çantalarını çıkardım ve arabaya bindirdim.Sonra da kafamı içeri sokup emniyet kemerlerini bağlamaya giriştim.
Ben İngrid'inkini bağlarken Cameron,"Ben kendiminkini bağlayabiliyorum!" Dedi.
"Cidden mi?Göster bakalım."
Oğlan çocuğu kemeri yerine soktu ve gülümseyerek bana döndü."Sen harikasın." Dedim.
"Ben de öğreneceğim!" Dedi İngrid sitem edercesine."Tabii ki de öğreneceksin." Dedim ve ikisinin birer elini tutup dudaklarıma götürdüm..