Henrik ve ben türümüzün tek örnekleriydik ve ikimiz de yangının orta yerinde kalarak can verdik,harika.
Can verdik diyorum çünkü ölmüş olmalıyım.Aksi takdirde böyle bir şey görüyor olamazdım.
1000 yıl öncesine,teyzem beni almadan önce içinde yaşadığım köye geri dönmüştüm.Hayal meyal hatırladığım yer bütün canlılığıyla karşımdaydı.Tabii bir kaç ufak tefek farklılık dışında.Mesela ben ve ergen Henrik dışındaki diğer kardeşlerimin hepsi yetişkindik.Benim karnım burnumdaydı ve herkes oldukça neşeli görünüyordu.
Rebekah karnımı tutuyordu.Sonra da yanımıza oturmuş bizi izleyen Kol'a döndü.
"Kız olacak.Görürsün bak."
Kol kafasını olumsuz anlamda salladı.
"Erkek olacak benim yeğenim bir kere.Ok atmayı ben öğreteceğim."
"Kız olacak!"
"Erkek olacak!"
"Kız!"
"Erkek!"
"KIZ!"
"ERKEK!"
"Tamam,tamam kavga etmeyin!" Dedim ve gülerek ikisinin göğüslerine ellerimi yerleştirdim.
"Pekala." Dedi ve ayaklandı Rebekah."Anneme yemek hazırlamakta yardım edeyim en iyisi."
Kol'a döndü ve "KIZ olacak." Deyip koşarak yanımızdan uzaklaştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mikaelson'un Oğlu
FanfictionWilliam Cameron için "Mikaelson",bir soyad değildi.Sevgi adına bildiği her şeyi tek bir gecede yok eden adamın bozuk kanının damarlarında aktığını hatırlatan ve bir lanetmişcesine isminin hemen peşinden gelen korkunç bir etiketti. O,damarlarında do...
