Assassin's Faith 2 (Untold Story) (Completed) (Unedited)

Chapter 27

Kira's POV

"Kira, i think we shouldn't be here. You should be resting now. It's 4 in the morning."

Sabi ni Knightly na sinang ayunan ng lahat, pero hanggang ngayon ni isa sa kanila wala pa akong sinasagot mula ng makarating kami dito sa lab.

I'm so confuse. Lots of things are running on my mind.

I look at Amy, tulala siya at tulad ko mukhang may iniisip din.

Nakita ni Violet na naka tingin lang ako kay Amy kaya kinalabit niya siya at tinuro ako.

"I-im sorry Sophia, you were saying?"

Tanong niya.

Tumayo ako at lahat ng atensyon nila ay napunta sa akin.

Pero kay Amy lang ako naka tingin.

"I haven't say anything yet, but what i'm going to say is, meron pa ba akong hindi alam sa pamilya ko?"

Seryoso kong tanong.

Naikunot naman niya ang noo niya at umayos ng tayo.

"W-wala naman Sophia, lahat naman alam mo na. Bakit?"

Sandali ko siyang pinagmasdan bago sagutin.

"Blakelyn Scott, told me that my family is a thieves. And that thief girl told me the same. Dapat ko bang ika bahala yun?"

Halatang nagulat sila sa sinabi ko. Lalo na si Jasper na magsasalita sana pero pinigilan lang siya ni Saturn na katabi niya.

"We all know that Carlos made a bad impression in your family. Carlos was the thief, naging parte siya ng pamilyang Veilluex kaya baka ayon ang ibig nilang sabihin."

Paliwanag ni Amy na iniilingan ko habang nagsasalita siya.

"Blakelyn told me na hindi lang si Carlos. At first hindi ko yun pinansin because i thought it was just her strategy in fighting, to distract my focus. Pero kanina, sa pangalawang pagkakataon. Pareho sila ng sinabi mula sa magka ibang tao. Does it make any sense? Huh Amy?"

"S-sandali lang queen, are you saying na nagsisinungaling si Vice--"

Pinutol ko ang sasabihin ni Ox.

"No! Siya ang tinatanong ko dahil sa ating lahat dito, siya lang ay may mas nakaka kilala sa pamilya ko!"

Nilapitan naman ako ni Knightly at hinawakan ang braso ko.

"You're tired, i'll take you home."

Bulong niya.

Napa yuko ako, bumuga ako ng hangin at pumikit ng mariin habang naka kuyom ang kamao ko.

Pagkadilat ko ay umalis agad ako sa kinatatayuan ko at lumabas.

~~~

Magliliwanag na ng maka uwi kami sa bahay.

Pasalamat na lang din ako dahil sa buong byahe ay walang nagsasalita.

Pagka parada ni Jasper ng kotse ay bumaba agad ako.

Pagbaba na pagbaba ko, agad kong naramdaman ang antok at pagod.

Ako ang na uunang maglakad, hanggang sa mabuksan ko ang pinto at makapasok sa loob ng bahay.

Pero natigil ako sa paglalakad ng maabutan ko si Henry na naghihintay at agad napatayo sa sofa pagka pasok ko.

Inalis ko na ang tingin sa kanya at nag tuloy sa paglalakad.