Vampir Kalbinin Hançeri (Tamamlandı)

1.Bölüm

Multide yabancının dövmesi...

"Ağlɑmɑk için gözden yɑş mı ɑkmɑlı?

Dudɑklɑr gülerken, insɑn ɑğlɑyɑmɑz mı?
Sevmek için güzele mi bɑkmɑlı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kɑlbi bɑğlɑyɑmɑz mı?

Hɑsret; özlenenden uzɑk mı kɑlmɑktır?
Özlenen yɑkındɑyken hicrɑn duyulɑmɑz mı?
Hırsızlık; pɑrɑ, mɑlmı çɑlmɑktır?
Sɑɑdet çɑlmɑk, hırsızlık olmaz mı?

Solmɑsı için gülü dɑlındɑn mı kopɑrmɑlı?
Pembe bir goncɑ iken gül dɑlındɑ solmɑz mı?
Öldürmek için silɑh,hɑnçer mi olmɑlı?
Sɑçlɑr bɑğ, gözler silɑh, gülüş, kurşun olɑmɑz mı?"

Kitabımda Victor Hugo ya ait şiiri sesli bir şekilde okudum.
Son kıtada anlatılan gibi insanların kalp çarpıntıları aşk heyecanı yaşamaları ne güzeldi!
Ben ot gibi yaşıyordum.

Benim için bu şiirde anlatılan gibi biri yoktu.Arkadaşım bile olduğu söylenemezdi.Ama daha değerli olana sahiptim.Olmayan kardeşimin yerini dolduran etrafa pozitif enerji yayan bir dosta.
Onun benim yanımda olması etrafımda fazla ama yapmacık olan çoğu kişinin eksikliğini inanın hissettirmiyordu.Melody benim için böyleydi.Kardeş gibiydi.

Derin düşüncelere dalmışken annemin geldiğini farketmemiştim.

"Isabel hadi uyu artık kızım sonra zombi gibi geziyorsun"diyen anneme kıkırdadım.
Ne yapabilirim ki?
Kitabımı elime alıp bir kere o dünyaya sürüklenirsem çıkmak zor oluyordu.
"Tamam anne,merak etme.Uyurum birazdan.İyi geceler!"
Annem bir süre şüpheyle yüzümü inceledi.Herzaman ki gibi bana inanmıyordu.Haksız da sayılmazdı.
"Hadi bakalım!İyi geceler ozaman!"
İkna olmuş ve son kez bana bir bakış atıp odamın kapısını kapamıştı.

Şu an kitabımla bakışıyorduk.O bana masum bakışlarını nasıl kırabilirim?Üzgünüm anne!Bu seferde benim için uzun bir gece olacak.

Kitabımı okumaya devam ettim.
Şiddetli esen rüzgar ürpermeme neden oldu.Camımdan giren soğuk hava odamı turluyor bana uğramadan geçmiyordu.Odam buz gibi olmuştu.
Böyle devam ederse hasta olabilirdim.
Kesinlikle böyle bir şeyi istemiyorum.

Camı kapatmak için ayağa kalktım.Cama ulaşmama iki adım kalmıştı ki içeri giren siyah kapüşonlu adam yüzünden donup kaldım.

Korkunun tüm bedenimi esir aldığını hissediyordum.

Kimdi bu?Burada ne işi vardı ?Neden buradaydı?Ve en önemli soru bana ne yapacaktı?

Kafamda beliren senaryolar beni rahatlatmıyordu.Peki ben neden susuyordum.Yüzüme bir tokat gibi inen gerçekle çığlık atacağım sırada iri cüsseli siyahlara bürünmüş adam insanüstü bir hızla ağzımı kapatıp beni duvara yapıştırdı.

Şaşkındım,korkuyordum.

Yanaklarımdan usulca süzülen yaşlara engel olamadım.Ondan kurtulmaya bile çalışamıyordum.
Tüm gücünü bileklerime veriyor gibiydi.