COLLEGE LOVE STORY (Completed)

CHAPTER 45 - TEARS

Have you ever been in love to someone and been into a relationship? But in an unfortunate manner, it didn’t last longer and you had been wondering “why on earth we didn’t last forever?” Well, some people might say that a relationship could last forever. These are just words, theoretically speaking yes they are, but you could actually make these words into something exceptional, something that you could cherish for the rest of your life. We cannot really assure for a great story, but we can work for a happy ending story.

There are three essential things that you have to maintain in order to have a strong or better relationship. These are trust, understanding and a lifetime commitment.-

In relationships, sometimes love is not enough. How you treat and value each other is sometimes the most important thing to make it stronger.

CHAPTER 45 - TEARS

NAMI’S POV

Monday na. May pasok na ulit. Kakatapos lang kasi ng All Saint’s Day at kapag ganun ehh hindi ba walang pasok? So ayun. Papasok na ako ng room ko ngayon hoping to see Chalton. I scanned the whole room. Eto yung room naming kapag first subject. Pero hindi ko siya nakita. Patuloy ko siyang tinetext at tinatawagan nun eh, pero wala pa ring reply. Iniisip ko kung yun ba talaga yung dahilan kung bakit hindi siya nagpaparamdam sa akin ngayon.

Buti pa yung mga multo, nagpaparamdam, ikaw hindi. Hanggang kailan mo pa ba ako hindi kakausapin? Hanggang kailan ba ako manghuhula ng mga rason kung bakit hindi mo ako tinatawagan man lang o tinetext? Naga-alala na ako sa’yo, Chalton. Sana naiisip mo na may naga-alala sa’yo. Kahit mga kaibigan mo, tinext ko na at tinawagan pero wala rin silang balita. Kahit sila, ehh naga-alala na sa iyo.

Hayyy, Chalton. Miss na miss na kita.

Sabi nila, sa isang relasyon dapat dalawa kayong kumikilos kung gusto niyo itong mag-work. Pero bakit ganun, ngayon ako na lang ba ang patuloy na kumakapit? Ano ba talagang nangyayari? They say that the couples that are meant to be are the ones who go through everything that’s designed to tear them apart and come out even stronger. Bakit tayo? Unang problema pa lang ba, susukuan na natin? Please lang...don’t make me get tired of this bullsht.

Dahil masyado pa akong maaga, hinintay ko na lang yung ibang magsidatingan. Ilang minute pa ang lumipas, hindi ko pa rin siya nakikita. Padami na nang padami ang tao sa room, pero wala pa rin siya.

“Nami! Pinsan, na-miss kita swear!” Bati sa akin ni Rae pagkapasok na pagkapasok niya sa room. Nakangiti siya pero halata kong may problema rin siya. Tatanungin ko na sana siya nang maalala kong hindi ko pa nga pala siya nababati. November 1 kasi ang birthday niya at November 4 na ngayon. Hindi ko siya nagawang batiin dahil hindi na siya pumupunta sa unit ko, tapos nung ako naman yung nagpunta sa kanila, wala daw siya. Hindi ko rin siya nagawang batiin dahil nakapatay yung phone niya since nag-end yung first semester.

“Belated happy birthday, insan! Ano ka ba! Bakit hindi mo sinasagot yung phone mo tapos hindi rin kita naaabutan sa inyo! Ayan tuloy, hindi kita nabati.” Sabi ko sa kanya habang nakangiti.

Umupo ito sa tabi ko at inilapag ang bag niya sa may likod niya. “Thanks. Sorry, nasira phone ko eh. Tsaka, I need to think...about...things...” At pagkasabi niya nun ehh tumahimik siya saglit at yumuko pero nagawa rin niyang ngumiti agad sa akin. Sabi ko na nga ba, may problema siya eh. Sa lahat ng pinsan ko, siya ang pinaka-close ko. Bestfriend slash pinsan ko nga siya diba?