Flying Sorcerer # 2 : Battle of Fates

|Ang Nakaraan ni Ermea|

| Ren |

Inimulat ko ang aking mga mata.At inatake si yuan. lumipad. kaya kaya naman Sinipa ko sya napa Tabling sya. Napa baba sya sa lupa. at sinuntok ako.

Dumugo ang ilong ko pinunasan ko ito."Ayos ka lang ba ren?"nanlalake na sabi nya.

"Ayos lang ako, Kaunting Pahinga lang''sabi ko at pinunasan.

Naghahanda na kami para sa paligsahan.kailangan manalo ako. bilang anak ako ng isa sa mga naging kampyon.

Uminom ako ng tubig.Ilang araw na kaming nag sasanay."Kailangan kong manalo, Upang matuwa saakin si ama"sabi ko.

"Ako rin, Gusto ko matuwa saakin si ina. Kaya hinding hindi ako magpapatalo sainyo mahal na prinsipe"sabi ni yuan.

Oo una magkasama kayong maglalaban. ngunit pag naka abot kayo sa Pang-apat na Laban. Magkahiwalay na kaming lalabanan sa mga iba pang nakapasa.

| Ermea |

"Isa!"sabi ko At Hinampas ko sya.

"Isa pa"sabi nya at hinampas ko ulit sya.wala na akong gana.

"Balit balisa ka? Umayos ka! Kailangan natin manalo sa paligsahan."sabi ni xander.

"Haysss!!wag ka nang mangarap xander! Sigurado ako sa Ren ang mananalo kung hindi man! Si Yuan!"nagulat ako ng biglaan nya akong hinampas ng katana.

"Aray! Kailangan manakit"sabi ko.

"Gusto kong manalo! Kaya mananalo tayo! Tandaan mo! Dahil hindi tayo maka abot sa Ika-apat na laban hindi mo makukuha ang mga mamahaling pangkulay na iyong minimithi"sabi nya tumayo ako.

"Oo na! Gusto ko lang naman ng pangkulay kaya ko ito nagawa"sabi ko.

"Kaya dapat magsanay kapa ng magsanay! Kung hindi tataba ka nanaman"kaya naman biglaan ko syang nahampas. at sinipa.

napatumba sya,"Yan ang gusto ko sayo, Ermea! Kumukulo ang iyong dugo pag inaasar ka ng ibang tao tungkol sa iyong mapait na Nakaraan"sabi nya.

"Wag mong ipapaalala saakin yan! Alam mong gusto ko nang kalimutan"sabi ko.

Naalala ko nanaman lahat.

FLASHBACK

"Ikaw ba! Ermea. Umibig ka na ba?"tanong saakin ng aking matalik na kaibigan.

"Oo, Naman! 7 taon ko na nga yung mahal eh"sabi ko. malaki ang pisnge ko, malaki ang hita't braso. malaki lahat sa maikling salaysay... MATABA.dito ako nag aaral sa Nayon ng aking lolo't lola. Isang taon lang naman.

"Ha? Sino? Bakit parang hindi ko alam?"tanong nya.

"Gaga! Itong pag-kain ang tinutukoy ko!"tumawa sya.

"Adik! Kyaaahhh"nagulat ako ng biglang sumigaw sya.

"Bakit ka sumisigaw? Alam mong kumakain ako eh"sabi ko.

"Si Vinz!"sabi nya habang kinikilig. Napatingin ako sa sinasabi nya. Napatulala rin ako.napangiti ako.

Sa Unang Pagkakataon, Tumibok ang aking puso.Ilang beses kong gstong lapitan sya upang maamin ang aking nararamdaman.At sa wakas...naamin ko rin.

"Mahal kita, Vinz"sabi ko.

"Tingin mo ba, magkakasto ako sa tabaing kagaya mo?Wag kang umasa!"parang nag echo echo saakin ang mga katagang iyon.

Akala ko. May pag asa, Pero dahil sa katawan kong ito ay alam kong hindi nga akong mamahalin kaya naman, pagbalik ko sa centrong bayan nagsimula na akong magpapayat...Hindi ko narin muling nakita si Vinz

END OF FLASHBACK