MARRIED TO BAD BOY? ✔ ( COMPLETED )

42

C-42

Ellaine p.o.v

Lahat masaya, lahat handa at excited na dahil magtatapos na kami. Pero ako ito nanatiling lumuluha ang puso ko. Iwan ko ba sinubukan ko na kalimutan pero hindi parin eh. Minsan nga nasabi ko mas maganda nalang magpakamatay. "Nak ready kana"? Lumapit sa akin si mama lahat sila nandito pero ang kaluluwa ko wala dito. Pagud na akong umiiyak. Balak ko pagkatapos sa graduation gusto magpahinga sa sementeryo kung anung nararamdaman ng patay. Kung andun na sila.

Dumating kami sa gym para kasi duon gawin ang grad. Madaming tao, masaya sila, nagkasiyahan. Picture dito picture doon. At ako lutang parin. Hindi ko alam kung anu pa magagawa ko pagkatapos nito. Bumalik ako sa realidad ng kinalabit ako sa katabi ko. "Tinawag kana" tumayo na ako at sumunod sa mga classmate's ko. Ang iba nag usap usap ako ito tulala na iwan. Pagtingin ko sa crowd alam ko hindi siya pupunta pero bakit ba hinahanap sita ng kaluluwa ko. Tumingin ako kahit saan. Isa isa ko ang mga tao. Pero hindi darating. Kung darating man siya hindi para sa akin. Natapos ang nalang ang program. Na hindi ko alam. Pagkalapit ko nila mama bihla nalang dumilim ang paligid ko at hindi ko na alam anung nangyayari..

Dahan dahan ko minulat ang mata ko. Puro puti ang kwarto at may dextrose ako? Nasa hospital pala ako. Nakita ko sila mama bc sa paglalagay ng prutas sa mesa.

Ng matingnan nila ako. "Nak mabuti gising kana, pinakaba mo kami" sabi ni mama sabay yakap sa akin.

Bumangun ako at inalalayan ako ni papa "ilang araw na ako dito"? Tanung ko sa kanila. " malapit kana mag isang linggo nak. Pinag alala mo kami nahimatay ka sa graduation niyo" sabi ni mama.

"Ganun ba, si Kuya si Karry ma pumunta ba dito"? Tanung ko sa kanila.

"Oo kakauwi lang ni Kuya at Karry nak bago lang" sagut ni papa.

"Anu gusto mo nak? Gusto mo kumain"? Tanung ni mama. Umiling ako.

"Wag na ma, wala akong gana" sagut ko sa kanya. Napalingun kami tatlo ng bigla bumukas ang pinto at bakit siya nandito? Tanung ko sa sarili ko.

"Sino siya ma"? Tanung ko kay mama kaylangan ko ito gawin para mabawasan nararamdaman ko.

"Si Rusty nak asawa mo" sagut ni Mama na dahan dahan lumapit sa akin siya.

"Ha? Sinong Rusty ma? Wala akong kilala na Rusty ma" sagut ko kay mama nakakunot noo parin ang noo nila nakatingin sa akin.

Bigla sumeryoso mukha niya. "Oh nak uwi muna kami ni papa mo ha, si Rusty muna bahala sayo ' hinalikan ako ni mama sa noo at umalis na. ? Ganun ganun nalang ba.

Bigla tumayo balahibo ko dahil kami lang dalawa dito. Bumaba ako para mahiga. "Anu gusto mo babe orange,? Apple? Mangga pili lang ?" Sabi niya. Bumalik ako humiga sa kama ko at tumalikod sa kanya. Ayaw ko siya makita bakit ba siya andito? Bumabalik  naman ang sakit kung makita ko siya.

Umupo siya sa likod ko at nararamdaman ko nalang nasa gilid ko na siya. Pinikit ko ang mata ko ayaw ko siya.

"Babe, i'm sorry kung nasaktan kita. Nagselos lang kasi ako nun na hinalikan ka ni Harold sa harapan ko, hindi ko alam kung paano ko sasabihin sayo ito. Maniwala kaman o hindi. Hindi totoo yung gabi na sunabi ni Sheena na boyfriend niya ako. Nagkakilala lang kami sa dance floor sa baba nung panahon yun nasa bar tayo. At yung tungkol sa annulment"  bigla na kumawala ang luha ko. Kahit pinikit ko mata ko.

"I'm sorry tungkol don' " sabi niya. Anu pa ba magagawa ko kung makipaghiwalay ka sa akin. Pinihit niya ako paharap sa kanya. Makikita na niya ang luha kumawala sa mata ko kahit pikit ako. Nararamdaman ko pinahid niya sa kamay niya ang luha ko. "I'm sorry babe kung pinaiyak kita i'm sorry " sabi niya. " kahit ilang sheena pa yan Babe, ikaw lang naman gusto ko," saka hinaga niya ulo niya sa tabi ko. Andiyan naman yang salita na yan pwede ba. Tigilan mo na yan.

"Babe, gising na kain kana mamaya andito na yung nurse" hindi ko parin siya pinansin.. simula nung sinabihan moko makipaghiwalay sa akin.hindi na ako naniniwala sayo. Kung mahal niya ako bakit niya ako sinaktan ng ganito.

"I'm sorry kung hindi kita pinagtanggol kay Harold" sabi niya. Hawakan niya sana kamay ko. Dali dali ko itong hinila. Ayoko na magkadikit kami kahit maliit na bagay man lang. At dahil medyo malalim na ang gabi. Napapansin ko hindi siya kumain ng hapunan.  Tumayo siya at lumipat sa sofa antok na ata siya. "Kung may kailangan ka andito lang ako" sabi niya.

Saka humiga na. I'm sorry Rusty pero kaylangan ko gumawa ng paraan ng paraan para makalayo sayo. Subrang sakit na kasi eh..  hindi lang makuha sa salita ang sorry Rusty. Hindi ganun kadali.

Tumayo ako at pumunta sa cr. Dala dala dextrose ko. "Dapat tinawag moko" sabi niya ng bigla lumapit sa akin. Tiningnan ko siya ng blanko. "Ok na kaya ko na ito" sabay kuha sa dextrose.

Pagkatapos nun, hindi ko na siya pinansin. Nagiging ok na din ako. Medyo magaan na pakiramdam ko hindi ko alam kung bakit. Basta bigla nalang nararamdaman ko na magaan na pakiramdam ko. Nakauwi na din ako sa bahay.

Mabilis ang pag galing ko. Iniisip ko din sila mama ang nahirapan sa sitwasyon ko. After one month na ok na ang lahat nakapag apply na ako ng trabaho. Business ad kinuha ko kaya nag apply ako ng trabaho at natanggap nsman.

"Guys bilisan niyo darating daw ang CEO natin," sabi ng isang kasamahan namin. Puro gwapo lang kasi sila. Hindi na din kami nagkita ni Rusty pagkatapos sa usapan namin putulin namin konrksiyon namin sa isa't isa at para makapag move on narin.

"Ikaw Ellaine hindi ka magretouch diyan nako gwapo daw yung mag inspect " sabi ni Vicky busy ako sa mga papers nasa table ko. Gwapo wag nalang. Ningitian ko sila.

"Luh si Ellaine" reak ng isa.