42 Priority

912 62 11
                                    

I have enough time to pick up the chocolates and flowers I pre-ordered earlier.

Ilang beses ko nga yung tinitingnan sa shotgun seat on my way to Madel's med-school. And every time I look at it, I get nervous ... I don't know. Excited, I guess?

Lalo na nung kunin ko ang mga yun pagbaba sa kotse ko sa parking.

Ilang ulit akong huminga nang malalim habang naglalakad papunta sa classroom nang huling klase ni Madel ngayong gabi.

Niluwagan ko na rin ang necktie ko. Para kasi akong kinakapos sa hangin.

Yet, those didn't seem to help.

I'm still nervous waiting outside their room.

Tsk!

I looked at my watch.

It's already ten minutes after their scheduled dismissal.

Pakiramdam ko, lalo akong ninenerbyos habang tumatagal ang paghihintay ko.

Pero nung nakasandal ako sa metal railing sa labas ng classroom, nangingiti ako dahil yung ilang classmates ni Madel na nakapansin na sa akin, kinalabit sya at tinuro ako sa labas. Si Madel naman, biglang napatingin sa pwesto ko.

I raised my hand to greet her with a nervous smile.

It was the hand I'm using to hold the flowers I brought for her.

Tapos nagbubungisngisan ang mga kaklase nya. May napaimpit pa nga ng tili. Then that gay, Kim, pinched her on her side.

Napanguso ang babae tapos binaling ang tingin palayo sa akin.

Naagaw tuloy nila ang atensyon ng professor nila.

Mukhang istrikta dahil seryosong tinanong ang pinagkakaingay nila gayung parang may sinasagutan silang worksheet per group.

Napatikhim at napatayo ako nang maayos nung lumakad ang professor palabas ng classroom ... to me.

"Excuse me," sabi na nakatingin sa akin.

"Yes?"

"If you're waiting for your girlfriend or someone you're courting from my class, can you move somewhere they wouldn't be disturbed?"

"Im' actually waiting for my wife," I answered flatly.

Tumaas ang isang kilay nito, "Then wait for her at the parking."

"I actually did but it's..." pinakita kong tumingin ako sa wrist watch ko. "...already seventeen minutes past her last class, so I came to check if she's still here since I drop by as a surprise."

Napangiti ako sa kalokohang pumasok sa isip ko dahil alam naman ni Madel na susunduin ko sya.

"Oh... I see," medyo nag-mellow ito. "I'll be dismissing them in a bit. I just don't want them disturbed and finish their activity."

"Thank you. I won't make any noise."

"Just wait for her somewhere else," she insisted.

"No can do, Madam."

"What?!"

"Baka takasan po ako ng misis ko."

"Why is that?"

Napakamot ako sa batok, "She ran away with our daughter. I'm wooing her to come back home. So... uhm... I'll stay outside her classroom. Even tomorrow and the next days."

Lumamlam ang mata nang may edad na propesora or I think, she's a doctor. Then she smiled a little.

"Alright, just move a little bit away from the door. Dyan ka na lang sa tapat," tinuro nya ang katabing classroom na walang tao.

Chasing Reality  #B4Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon