Lumakas lalo ang pag buhos ng ulan kasabay ng pag dampi ng mga labi ni Real sa balikat ni Camilla.
Umikot naman ang mundo ni Camilla. The room was spinning. Nahihilo siya sa pakiramdam na dulot ni Real. Ang mga kamay niyang nakapaikot sa leeg ni Real ay unti unting dumulas.
Naramdaman ni Real ang paninigas ni Camilla.
"I'm so...sorry." agad siyang humingi ng paumanhin. Diniretso ni Real ang kanyang pagupo at saka hinila si Camilla mula sa kanyang pagkakahiga.
"I'm sorry..." Camilla muttered.
"Galit ka ba?" Real asked. He felt embarrassed from what he was doing few moments ago. Pakiramdam niya ay may pinasok siyang pintuan na hindi pa tuluyang nakabukas para sa kanya. He invaded some place he shouldn't have. He stepped into a line he's not allowed.
"I'm not. Medyo nabigla lang. Ang bilis kasi nung nangyayari. I didn't have time to think." she admitted. Camilla liked the kiss but she wasn't any where ready to commit to an intimacy more than that. Sa likod ng kanyang isip ay naroon pa rin ang nag iisang taong ibinigay niya ng buong puso ang sarili niya.
It was wrong to think of Jan at that moment. It was borderline immoral but she couldn't help it. The way Real was touching her, the way his lips brushed against her skin. It made her think of him. Those memories came in forms of guilt and hesitance.
Camilla felt like she was committing a sin, a grave one for wanting how she felt when Real was touching and kissing her.
"I know. Nabigla kita. It was so wrong of me. Hindi kita dapat minamadali. Sana mapatawad mo ako Camilla." Real said. He lowered his head and wouldn't meet her eyes. Pakiramdam niya ay wala siyang maiharap dito.
"Real...it wasn't entirely about you crossing boundaries. I might just have crossed mine too and it felt somehow new to me. Yun lang yun." hinarap ni Camilla si Real na hindi pa rin makatingin sa kanya.
"You don't regret it?" Real somehow managed to look at Camilla in the eye.
They looked each other in the eye and Camilla smiled in the end. "No."
Real bites his lips and said "Dapat ay hindi tayo naiiwan sa ganitong lugar. Yung tayo lang dalawa. It makes me want to kiss you and more."
Namula si Camilla sa kanyang sinabi. She gulped upon realizing what he meant.
Real moved closer erasing the gap that was there when he moved away from her. He held her hand and kissed it. "I promise I will be patient Camilla. Maghihintay ako para sa tamang panahon. Hindi ako magsasawa sa pag hintay. Nirerespeto kita. Nirerespeto ko ang nararamdaman mo. Alam kong hindi madali ang buksan ulit ang puso mo."
"Thank you Real." yun lamang ang nasabi ni Camilla. Siya ang lumapit para yakapin ito at hindi nag atubili si Real na ibalik kay Camilla ang higpit ng kanyang pagkakayakap.
"Mahal kita." hindi napigilan ni Real ang sambitin iyon. Alam niyang narinig siya ni Camilla ngunit hindi ito sumagot. Pinikit ni Real ang kanyang mga mata saka hinalikan ng mahina ang sintindo ni Camilla. "...ng walang kapalit."
Ilang minuto ang lumipas ngunit walang gustong bumitaw. Sa tagal nila sa ganoong ayos ay naisip ni Real na baka nakatulog na si Camilla sa kanyang bisig.
"Ma'am Camilla? Sir Real?" nabigla sila ng may tumatawag mula sa labas.
Malakas pa rin ang ulan at muntik na nila hindi marinig ang kung sino man ang nasa labas dahil sa ingay. Kung hindi dahil sa flashlight na dala nito.
![](https://img.wattpad.com/cover/104722105-288-k177293.jpg)
BINABASA MO ANG
Why Can't It Be?
FanficCamilla Sequia met the love of her life in Jandrei Yuan Antonio. They're both celebrities in their prime. As handful as it is to find love in showbusiness, they were both ready to face challenges head on. Jan promised Camilla a love like no other...