Why Can't It Be?

Chapter 45 - The Look

Few more steps. Few more steps before he makes it to their house. Nakikita na niya ang ilaw muka sa loob ng bahay kusina. Malamang ay iniwan itong bukas ng kanyang ina dahil alam nitong nasa labas pa siya.

He could literally hear the pounding of his heart and it's not good. He should be not doing this but it's too late to leave her.

Hingal na hingal siyang dumating sa harap ng bahay. Buhat buhat pa rin ang walang malay na babae sa kanyang mga nangangalay na braso.

Ang totoo niyan kanina pa siya kinakapos ng hininga pero hindi niya alam kung saang kamay ng Dyos niya nagawang iraos ang pagbubuhat sa di niya kaano anong babae.

Mind over matter, ika nga. Ang tanging dasal niya lang habang tumatakbo ay ang hindi siya matumba. He prayed hard that they'd make it and luckily they both did.

Mula sa loob ng bahay, pababa naman si Carlo sa hagdan para magtungo sa kusina. He wanted a glass of water.

Finishing his glass, Carlo was about to return upstairs when something caught his eyes. He saw a shadow behind the stained glass frame of their front door. Someone was there struggling to open it.

Biglang nagising ang diwa ni Carlo, kumuha ng vase mula sa gilid at alertong pinuntahan ang pintuan para tignan kung sino ang kumakalabog doon.

Carlo opened it slowly and he cursed when he saw who was there.

"What the fuck sis?!" Carlo shouted upon seeing his brother outside door.

Mas nanlaki ang mata nito ng makita ang buhat buhat niyang babae na inakala niyang wala ng buhay.

Napaatras siya bilang reaksyon. Siya namang pasok ng kapatid niya sa pintuan.

"Kuya huwag ka ngang maingay! Tulungan mo na lang ako--" Carlo's brother hissed. Tagaktak ang pawis niya. Sa itsura niya mapagkakamalan siyang nag jogging dis oras ng gabi.

Malakas ang boses ni Carlo kaya hindi rin nagtagal ay may nagising na sa ingay nila.

Biglang nagbukas ang ilaw mula sa itaas at nakita nilang pababa na si Helen.

"What's happening here?!" she wrapped herself with her robe before she ran towards them.

"Ma kasi--"

"Sino yan?" Helen glimpsed at whom he had in his arms looking terrified as well.

"Hoy! Anong ginawa mo dito?" Carlo asked him again. Sumilip din siya sa mukha ng babaeng karga ng kapatid niya.

Hindi niya ito agad nakilala dahil natatakpan ng kanyang buhok ang malaking bahagi ng kanyang mukha.

"Wala akong ginawa sa kanya." he exasperated.

"I saw her in our lot and she passed out--" he continued to talk while taking his steps towards the staircase.

Pero tila walang narinig si Carlo at panay pa rin ang pagtatanong ng kung ano ano habang nakasunod sa kanya.

"Patay na ba yan?! Shit sis! What did you do?!" Carlo said pulling out his own hair in confusion. Kung saan saan na siya nilipad ng kanyang imahinasyon.