Meant to be?

4.

Het is woensdag. Morgen beginnen de presentaties al en ik kan nu pas mijn idee op tafel leggen. Naampjes trekken is nooit in mijn voordeel...

Een beetje zenuwachtig wacht ik op meneer Wouters, die zoals altijd, te laat is. Mijn telefoon trilt. Snel open ik het bericht.

Em: Kind, je gaat dit ownen!!! Jij gaat naar Londen! En ik ga mee in je koffer. Oh ja, ook nog succes van Tyler, Jake, Dylan en Aaron. 

Em en Aaron vormen sinds kort een stel. Ze zijn zoooo cute samen!

Plots gaat de deur open.

'Goedemiddag Charlie.' begroet meneer Wouters me.

'Goedemiddag meneer.' antwoord ik.

Hij gaat zitten en kijkt me aan. Ik kijk vragend terug en besef daarna dat ik mijn idee moet uitleggen.

'Ohja... Sorry' mompel ik.

Ik leg de uitgeprinte dia's van mijn presentatie op het bureau.

'Vertel op.' zegt meneer Wouters terwijl hij de papieren goedkeurend bekijkt.

'Ik ga mijn presentatie houden over mijn interpretatie van mediajournalistiek. Want volgens mij kán je geen presentatie geven over mediajournalistiek, omdat iedereen het anders interpreteert.  Sorry als ik u idee nu beledig...' zeg ik.

Hij kijkt me stomverbaasd aan maar glimlacht dan. 

'Na 17 leerlingen bezig te horen over dingen rond dit vak, ben ik blij jouw idee te horen, Charlie.' lacht hij. 

'Werk het uit, gebruik je expressie en wees niet verlegen. Moet niet moeilijk voor jou zijn... Meer kan ik je niet aanraden.' zegt hij.

'Oké, top.' antwoord ik gelukkig. Ik ruim snel de papieren op tot een klein detail tot me doordringt.

'Meneer? U zei dat er 17 leerlingen waren...Maar we zitten in een klas met 20 en ik ben als laatste...U bent er 2 vergeten?' 

Een irritant gevoel bekruipt me.

Hij zucht. 

'Buiten jij, zijn er nog 2 heel goede kanshebbers. Melissa en...even kijken... Jake.' 

Ik ben stomverbaasd. 

Jake? Hij heeft er amper iets voor gedaan...

'Succes, Charlie.' glimlacht meneer Wouters.

Ik mompel een bedankje en loop naar mijn vrienden. Al snel vind ik ze op een bankje.

'Charlie!!' gilt Em.

'Hoe ging het? Wat zei hij?' vraagt ze opgewonden. Ik voel dat iedereen me aankijkt terwijl ik naast Em kom zitten. Ik besluit eerlijk te zijn, ik kan toch niet liegen.

'Hij zei dat er drie kanshebbers waren in onze klas.'

'Wie?' vraagt Tyler. Ik weet dat het hem niet veel kan schelen en besluit verder te gaan.

'Melissa, Jake en ik.' mompel ik.

'Godverdomme...' mompelt Em.

'Sorry Em. Volgende opdracht beter?' probeer ik haar te troosten.

'Maar dat is het probleem niet, sukkel. Ik weet dat ik gaan kans maak. Melissa, zij is het probleem.' Ze richt zich tot Jake en mij. 

'Jongens, het boeit me niet wie van jullie twee naar Londen gaat, misschien wel, want Charlie neemt leukere souvenirs mee... Oké, het punt is: Melissa mag niet gaan! Beloof me dat!'

Ik kijk een bijna wanhopige Em aan en word spontaan boos op Melissa. Vervolgens kijk ik naar Jake en ik zie dat hij hetzelfde voelt. Hij steekt zijn hand uit richting mij.

'Laat deze wedstrijd tussen ons gaan.' zegt hij op nep-plechtige toon. Ik grijns en schud zijn hand.

'Moge de beste winnen.'

'Oh baby, ik beloof je een kaartje te sturen.' grijnst hij. 

Ik rol met mijn ogen en knijp hard in zijn hand.

'Ah! Fuck!'

We zijn vroeg uit en de rest van de avond oefen ik mijn presentatie en doe hem voor mam.

Ons huis lijkt ook al meer op een camping. Het staat vol met dozen, we eten uit plastic bordjes, koken op een gasvuurtje en slapen op één matras. Toch zijn het leuke momenten.

'Het is echt goed zo Charlie.' lacht ze.

Ik maak een diepe buiging.

'Hoe zullen we dit moment vieren?' vraagt ze lachend.

'Ik weet iets!' roep ik blij uit. Ze kijkt me vragend aan.

'Pizza en een Twilight-marathon?' vraag ik.

Ze grijnst.

'Bestel er ook maar knoflookbroodjes bij.'

°°°

Tijdens de voorlaatste film dringt het tot me door dat deze momenten kostbaar zullen worden.

'Mam?' begin ik.

Ze knikt maar blijft geconcentreerd naar het schermpje kijken.

'Hoe gaan we dit soort momenten doen bij Willem?' vraag ik.

Ze lacht luidop.

'Ik gooi die mannen wel gewoon het huis uit voor een avondje ofzo.' grijnst ze. 'En stil nu, Edward is aan het woord en elk woord dat uit die goddelijke lippen komt moet ik horen.'

'Ieuw! Mam!' roep ik en ik bedek mijn oren.

Kort hoofdstuk, I'm sorryyyy :)